۹٬۵۴۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۸۹: | خط ۱۸۹: | ||
یکی از صحنههای حماسی و هیجان انگیز تعزیه شهادت عباس(ع)، جنگ ابوالفضل(ع) با سپاه ابن سعد به سرکردگی عمرو ابن حجاج و تار و مار کردن اشقیا و تصرف رود فرات است. در این تعزیه چادری کوچک یک پارچه بر روی نهر آبی که از تکیه میگذشت، یا بر روی تشتی پر از آب به نشانه رود فرات یا نهر علقمه میبستند. شبیه حضرت عباس(ع) به افرادی از لشکر اشقیا که در پیرامون چادر پاسداری میدادند، حمله میکرد و با کشتن آنها، چادر را از روی آب بر میافکند و به این گونه چنین مینمود که بر نهر علقمه دست یافته است.<ref>شهیدی، ۴۱۲-۴۱۱.</ref> | یکی از صحنههای حماسی و هیجان انگیز تعزیه شهادت عباس(ع)، جنگ ابوالفضل(ع) با سپاه ابن سعد به سرکردگی عمرو ابن حجاج و تار و مار کردن اشقیا و تصرف رود فرات است. در این تعزیه چادری کوچک یک پارچه بر روی نهر آبی که از تکیه میگذشت، یا بر روی تشتی پر از آب به نشانه رود فرات یا نهر علقمه میبستند. شبیه حضرت عباس(ع) به افرادی از لشکر اشقیا که در پیرامون چادر پاسداری میدادند، حمله میکرد و با کشتن آنها، چادر را از روی آب بر میافکند و به این گونه چنین مینمود که بر نهر علقمه دست یافته است.<ref>شهیدی، ۴۱۲-۴۱۱.</ref> | ||
در مجلس تعزیه دیگری به نام «تعزیه [[حر بن یزید ریاحی|حر]]»، حضرت عباس(ع) نقش مهمی ایفا میکند. در این تعزیه، عباس راه را بر حر میبندد و با یکدیگر به مفاخره و [[ | در مجلس تعزیه دیگری به نام «تعزیه [[حر بن یزید ریاحی|حر]]»، حضرت عباس(ع) نقش مهمی ایفا میکند. در این تعزیه، عباس راه را بر حر میبندد و با یکدیگر به مفاخره و [[رجز خوانی]] میپردازند و سرانجام حر را از حرکت به سوی کربلا باز میدارد.<ref>همان، ۴۴۸-۴۴۹.</ref> | ||
تعزیه دیگری به نام تعزیه «عباس هندو» یا «بت پرست هندی» در ایام محرم خوانده میشد که در میان تعزیه خوانان به «تعزیه در تعزیه» معروف بود. این تعزیه شرح ایفای نقش شبیه حضرت عباس(ع) توسط یک جوان هندو ست که وقتی پدرش از مسلمان شدن او آگاه میشود، دستور میدهد تا دستهایش را ببرند و مادر و خواهر او به حضرت عباس(ع) توسل میجویند و آن حضرت جوان را با دو دست سالم به خانواده اش باز میگرداند.<ref>همان، ۲۷۳-۲۷۲.</ref> | تعزیه دیگری به نام تعزیه «عباس هندو» یا «بت پرست هندی» در ایام محرم خوانده میشد که در میان تعزیه خوانان به «تعزیه در تعزیه» معروف بود. این تعزیه شرح ایفای نقش شبیه حضرت عباس(ع) توسط یک جوان هندو ست که وقتی پدرش از مسلمان شدن او آگاه میشود، دستور میدهد تا دستهایش را ببرند و مادر و خواهر او به حضرت عباس(ع) توسل میجویند و آن حضرت جوان را با دو دست سالم به خانواده اش باز میگرداند.<ref>همان، ۲۷۳-۲۷۲.</ref> |