checkuser
۲٬۳۶۳
ویرایش
موذن خراسانی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام =موذن خراسانی | | نام =موذن خراسانی | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۴: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
موذن خراسانی از علما و عرفای دوران صفوی است. | |||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
از گویندگان قرن یازدهم هجری و اسمش شیخ محمدعلی است. عارفی بزرگ و فاضلی بی‌همتا از سلسلۀ جلیلۀ کبرویه است. با شاه عباس صفوی معاصر بوده و رسالۀ تحفـﮥالعباسیه را به نام وی تصنیف کرده است. در مدح و منقبت ائمه اطهار (ع) تصانیف و مدایح بسیار دارد. | از گویندگان قرن یازدهم هجری و اسمش شیخ محمدعلی است. عارفی بزرگ و فاضلی بی‌همتا از سلسلۀ جلیلۀ کبرویه است. با شاه عباس صفوی معاصر بوده و رسالۀ تحفـﮥالعباسیه را به نام وی تصنیف کرده است. در مدح و منقبت ائمه اطهار (ع) تصانیف و مدایح بسیار دارد. | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۰: | ||
مؤذن خراسانی قصایدی در نعت و ستایش حضرت محمد (ص)، حضرت علی (ع)، و چهارده معصوم (ع) سروده است. | مؤذن خراسانی قصایدی در نعت و ستایش حضرت محمد (ص)، حضرت علی (ع)، و چهارده معصوم (ع) سروده است. | ||
در سراسر دیوانش مناجات نامه‌هایی مشاهده می‌شود. شاعر در چهار مناجات نامه مطالبی از احوالات چهارده معصوم (ع) ذکر می‌کند که چند بیت از آن به امام حسین (ع) اختصاص دارد. | در سراسر دیوانش مناجات نامه‌هایی مشاهده می‌شود. شاعر در چهار مناجات نامه مطالبی از احوالات چهارده معصوم (ع) ذکر می‌کند که چند بیت از آن به [[امام حسین (ع)]] اختصاص دارد. | ||
==آثار عاشورایی== | ==آثار عاشورایی== | ||
در یکی از مناجات نامه‌‌ها، شاعر گریزی به حوادث عاشورا می‌زند و به ذکر مصیبت شهدای کربلا از جمله، شهادت حضرت علی‌اکبر (ع) | در یکی از مناجات نامه‌‌ها، شاعر گریزی به حوادث [[عاشورا]] می‌زند و به ذکر مصیبت [[شهدای کربلا]] از جمله، [[شهادت]] [[علی اکبر (ع)|حضرت علی‌اکبر (ع)]] و [[امام حسین (ع)|حضرت سیدالشهدا (ع)]] می‌پردازد. و اشاره‌ای به مصایب حرم رسول الله، از جمله به اسیری رفتن زنان و ستم‌های وارده بر آنان دارد. | ||
وی غم و اندوه حاصل از حادثۀ کربلا را، نه تنها جهانی، بلکه ماورایی می‌داند و فرشتگان را غمگین و مضطر توصیف می‌کند. | وی غم و اندوه حاصل از حادثۀ [[کربلا]] را، نه تنها جهانی، بلکه ماورایی می‌داند و فرشتگان را غمگین و مضطر توصیف می‌کند. | ||
===سبک آثار عاشورایی=== | ===سبک آثار عاشورایی=== | ||
افزون بر این مناجات‌نامه‌‌ها، دو مرثیه در دیوان وی در رثای حضرت سیدالشهدا (ع) مشاهده می‌شود. زبان شاعر در این مراثی، روان، جذّاب، ساده و ملموس است و کلامش شیرین و عواطفش آشکار. | افزون بر این مناجات‌نامه‌‌ها، دو [[مرثیه]] در دیوان وی در رثای حضرت سیدالشهدا (ع) مشاهده می‌شود. زبان شاعر در این مراثی، روان، جذّاب، ساده و ملموس است و کلامش شیرین و عواطفش آشکار. | ||
نگاه او به حادثۀ عاشورا احساسی وعاطفی است. وی سعی می‌کند در بیان مرثیه از واژه‌هایی مدد بجوید که اوج عواطف درونیش را آشکار کند. از جمله: «آه»، «وای»، «داد» و … | نگاه او به حادثۀ عاشورا احساسی وعاطفی است. وی سعی می‌کند در بیان مرثیه از واژه‌هایی مدد بجوید که اوج عواطف درونیش را آشکار کند. از جمله: «آه»، «وای»، «داد» و … | ||
| خط ۶۸: | خط ۶۳: | ||
==کتاب شناسی== | ==کتاب شناسی== | ||
''دیوان شیخ محمد علی سبزواری خراسانی''، زیر نظر علیرضا رحمانی، تهران: آهنگ قلم. 1390. | ''دیوان شیخ محمد علی سبزواری خراسانی''، زیر نظر علیرضا رحمانی، تهران: آهنگ قلم. 1390. | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||