۹٬۵۴۶
ویرایش
سر امام حسین (ع): تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
پس از شهادت [[حسین بن على (ع)|اباعبدالله(ع)]]، سپاه [[کوفه]] قساوت و دشمنى را به اوج رساندند و سر مطهّر آن حضرت را از پیکر جدا کردند، سپس به دستور [[عمر سعد]]، پیکر آن امام را زیر سم اسبها له کردند. این سر مقدس، همراه سرهاى دیگر شهدا بر نیزه‌ها شد و در کوفه و [[شام]] و شهرهاى دیگر گرداندند تا دیگران را بترسانند. | پس از [[شهادت]] [[حسین بن على (ع)|اباعبدالله(ع)]]، سپاه [[کوفه]] قساوت و دشمنى را به اوج رساندند و سر مطهّر آن حضرت را از پیکر جدا کردند، سپس به دستور [[عمر سعد]]، پیکر آن امام را زیر سم اسبها له کردند. این سر مقدس، همراه سرهاى دیگر شهدا بر نیزه‌ها شد و در کوفه و [[شام]] و شهرهاى دیگر گرداندند تا دیگران را بترسانند. | ||
==سر مطهر امام حسین(ع) پس از نهضت عاشورا== | ==سر مطهر امام حسین(ع) پس از نهضت [[عاشورا]]== | ||
سر مطهّر سیدالشهدا(ع) ماجراهاى مختلفى در حادثۀ کربلا دارد، اینکه سر آن حضرت را از پشت گردن مى‌برند <ref>عوالم (امام حسین)، ص ۳۰۳ و ۳۰۴.</ref>، بر نیزه مى‌کنند. | سر مطهّر سیدالشهدا(ع) ماجراهاى مختلفى در حادثۀ کربلا دارد، اینکه سر آن حضرت را از پشت گردن مى‌برند <ref>عوالم (امام حسین)، ص ۳۰۳ و ۳۰۴.</ref>، بر نیزه مى‌کنند. | ||
[[خولى]] سر را به خانۀ خویش برده در اتاقى یا تنورى پنهان مى‌کند، سر امام بر فراز نى در کوچه‌هاى کوفه [[تلاوت قرآن|قرآن تلاوت مى‌کند]]، نزد ابن زیاد، بر طشت طلا نهاده مى‌شود، <ref>امالى صدوق، ص ۱۴۰.</ref> در راه [[شام]] در [[دیر راهب]] سبب مسلمان شدن قنّسرین مى‌شود. | [[خولى]] سر را به خانۀ خویش برده در اتاقى یا تنورى پنهان مى‌کند، سر امام بر فراز نى در کوچه‌هاى کوفه [[تلاوت قرآن|قرآن تلاوت مى‌کند]]، نزد ابن زیاد، بر طشت طلا نهاده مى‌شود، <ref>امالى صدوق، ص ۱۴۰.</ref> در راه [[شام]] در [[دیر راهب]] سبب مسلمان شدن قنّسرین مى‌شود. | ||
در کاخ [[یزید]]، بر طشت نهاده نزد او مى‌آورند، یزید با [[خیزران]] بر آن سر و لبها مى‌زند، در خرابۀ شام نزد [[رقیّه]] دختر امام [[حسین]] برده مى‌شود و...هر کدام موضوعى است که دستمایۀ بسیارى از مرثیه‌هاى سوزناک گشته و دربارۀ این وقایع، شعرها و نوحه‌هاى بسیار سروده‌اند. | در کاخ [[یزید]]، بر طشت نهاده نزد او مى‌آورند، یزید با [[خیزران]] بر آن سر و لبها مى‌زند، در [[خرابۀ شام]] نزد [[رقیّه]] دختر امام [[حسین]] برده مى‌شود و...هر کدام موضوعى است که دستمایۀ بسیارى از مرثیه‌هاى سوزناک گشته و دربارۀ این وقایع، شعرها و نوحه‌هاى بسیار سروده‌اند. | ||
اصل این جنایت بى‌سابقه، براى امویان مایۀ ننگ بود. این که به دستور ابن زیاد، سر آن حضرت را بر نیزه کرده در کوفه چرخاندند، اولین سرى بود که در دوران اسلام با آن چنین کردند. <ref>الکامل، ابن اثیر، ج۲، ص ۵۷۴، بحار الأنوار، ج ۴۵، ص ۱۱۹. در برخى نقلها اولین سر را متعلّق به عمرو بن حمق در زمان معاویه دانسته‌اند. وى از یاران امیر المؤمنین بود و معاویه او را به شهادت رساند.</ref> بریدن سر و بر نیزه کردن آن و شهر به شهر گرداندن، حتى در سروده‌ها و مرثیه‌هاى آن دوره نیز مطرح شده و بعنوان کارى فجیع و زشت از آن یاد شده است که نشانۀ مظلومیّت [[ثارالله]] است. در شعر بشیر هنگام خبر دادنش از ورود [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] به مدینه مى‌خوانیم: «و الرأس منه على القناة یدار» و در شعر [[زینب (ع)|حضرت زینب]](س) در کوفه پس از دیدن سر برادر بر فراز نى، آمده است: «یا هلالا لمّا استتمّ کمالا...» | اصل این جنایت بى‌سابقه، براى امویان مایۀ ننگ بود. این که به دستور ابن زیاد، سر آن حضرت را بر نیزه کرده در کوفه چرخاندند، اولین سرى بود که در دوران اسلام با آن چنین کردند. <ref>الکامل، ابن اثیر، ج۲، ص ۵۷۴، بحار الأنوار، ج ۴۵، ص ۱۱۹. در برخى نقلها اولین سر را متعلّق به عمرو بن حمق در زمان معاویه دانسته‌اند. وى از یاران امیر المؤمنین بود و معاویه او را به شهادت رساند.</ref> بریدن سر و بر نیزه کردن آن و شهر به شهر گرداندن، حتى در سروده‌ها و مرثیه‌هاى آن دوره نیز مطرح شده و بعنوان کارى فجیع و زشت از آن یاد شده است که نشانۀ مظلومیّت [[ثارالله]] است. در شعر بشیر هنگام خبر دادنش از ورود [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] به مدینه مى‌خوانیم: «و الرأس منه على القناة یدار» و در شعر [[زینب (ع)|حضرت زینب]](س) در [[کوفه]] پس از دیدن سر برادر بر فراز نى، آمده است: «یا هلالا لمّا استتمّ کمالا...» | ||
این بى‌حرمتى آشکار، بر خلاف آنچه که یزیدیان مى‌خواستند دیگران را مرعوب کنند، موجى از احساسات خصمانه بر ضدّ آنان پدید آورد و مردم، عمق خباثت دودمان «شجرۀ ملعونه» را شناختند. چند بیت از سروده‌هاى شاعران را بعنوان نمونه، پیرامون سر مطهّر مى‌آوریم: | این بى‌حرمتى آشکار، بر خلاف آنچه که یزیدیان مى‌خواستند دیگران را مرعوب کنند، موجى از احساسات خصمانه بر ضدّ آنان پدید آورد و مردم، عمق خباثت دودمان «شجرۀ ملعونه» را شناختند. چند بیت از سروده‌هاى شاعران را بعنوان نمونه، پیرامون سر مطهّر مى‌آوریم: | ||