مسعود بن خالد: تفاوت میان نسخه‌ها

}}'''مسعود بن خالد،''' یکی از سربازان [[عمر بن سعد]] بود که در [[کربلا]] حضور داشت. بنا به نقل شیخ طوسی، [[ابوبکر بن‌ علی‌ (ع)|ابوبکر فرزند امام علی (ع)]] توسط مسعود بن خالد به [[شهادت]] رسید.<ref>- الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵ قمری.، ج۵، ص۴۷۶؛ رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمدبن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحرالعلوم، نجف: ۱۳۸۱ قمری.، ص۱۰۶؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۹۲.</ref>

 

زمانی که تشنگی به امام فشار آورد به سوی شط فرات حرکت کرد، مردی‌ از بنی‌دارم که احتمال دارد مسعود دارمیه باشد، لشکر را مخاطب‌ ساخته‌ و گفت‌: وای‌ بر شما! میان‌ حسین‌ و آب‌ فرات‌ حائل‌ شوید و نگذارید به‌ آب‌ دسترسی‌ پیدا کند. امام‌ رو به‌ آسمان‌ کرد و گفت‌: پروردگارا! او را تشنه‌ بدار. وی‌ امام‌ را هدف‌ تیر قرار داد و تیر‌ به‌ دهان‌ امام‌ اصابت‌ کرد. امام‌ حسین‌ (ع) تیر را بیرون‌ کشید و دستش‌ را زیر‌ زخم‌ گرفت‌، چون‌ از خون‌ پر شد، آن‌ را به‌ طرف‌ آسمان‌ پاشید و گفت: پروردگارا! از کار ناپسندی‌ که‌ با فرزند دختر پیامبرت‌ انجام‌ می‌دهند، به‌ درگاه‌ تو می‌نالم‌. خدایا شمارشان‌ را کم‌ کن‌ و به‌ پراکندگی‌ جا‌نشان‌ را بگیر.  

*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2960823&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص ۲۳۳.]