خیمه‌گاه: تفاوت میان نسخه‌ها

منطقه از آب فاصله داشت و با یک سلسله تپه‌ها که از شمال شرقى تا جنوب و غرب کشیده مى‌شد محاصره شده بود. مجموعۀ این منطقه،یک نیم‌دایره تشکیل مى‌داد و [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] در همین محل استقرار یافته بودند.از میدان درگیرى و نیروهاى دشمن فاصله داشت.در جایى بود که تیرهاى اردوى دشمن به آنجا نرسد.ولى سپاه انبوه [[کوفه]]،محل را محاصره کردند. <ref>حیاة الإمام الحسین،ج ۳،ص ۹۳.</ref> خیمۀ حضرت زینب را پشت خیمۀ امام حسین نصب کردند و خیام جوانان بنى هاشم اطراف خیام زنان و اطفال بود. <ref>زندگانى سید الشهدا،عمادزاده،ص ۳۲۹.</ref>

خیمه‌هاى افراشته، برخى محل اسکان نفرات بود و برخى خیمۀ آب و آذوقه و امکانات.خیمه‌هاى اصحاب، جدا از خیمۀ اهل بیت و [[بنى هاشم]] بود.آرایش خیمه‌ها حالت نعل اسبى داشت،بگونه‌اى که جمع و جور بود،نه متشتّت و پراکنده، تا قابل حفاظت بیشترى باشد.در پشت این خیمه‌ها [[خندق]] حفر شده بود تا از آن سمت، مورد تهاجم قرار نگیرند. برخى از خیمه‌ها هم مخصوص سلاح یا نظافت بود. صبح [[عاشورا]] یاران امام به خیمۀ نظافت مى‌رفتند و خود را تمیز مى‌کردند.در مقابل همین خیمه بود که [[بریر بن خضیر همدانى|بریر بن خضیر]] با عبد الرحمن بن عبد ربّه از خوش‌حالى و شوق شهادت شوخى مى‌کردند. <ref>عوالم(امام حسین)،ص ۲۴۵.</ref>

«...آنچه اکنون در کربلا،در جنوب غربى حرم حسینى به نام خیمه‌گاه(مخیّم)موجود است و زائران آنجا را زیارت کرده و به آن تبرّک مى‌جویند،در زمانهاى قدیم نبوده است و بعدها در محل خیمه‌گاه امام حسین(ع) بنایى ساخته شد تا نشانى از آن مکان باشد.بناى فعلى ساختمان و قبّۀ خیمه‌گاه،ساختۀ«مدحت پاشا»براى پذیرایى ناصر الدین شاه و درباریان او بوده و به قولى هم«عبد المؤمن دده»آن را ساخته است.» <ref>تراث کربلا،ص ۱۱۱.</ref>

*خیمۀ [[زینب (ع)|حضرت زینب(ع)]] . <ref>جزوۀ«تشکیلات توحیدى عاشورا»،فاطمى پناه،ص ۲۸.</ref>

*جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۱۶۹-۱۷۰.