صائب تبریزی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
۳۴۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۰
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''میرزا محمد علی بن میرزا عبد الرّحیم تبریزی''' از شعرای ایرانی است.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
'''صائب تبریزی''' (۱۰۱۶ ه. ق-۱۰۸۱ ه. ق) از شعرای ایرانی است.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = صائب تبریزی
| نام                    = صائب تبریزی
| تصویر                  = صائب تبریزی.jpg
| تصویر                  = صائب تبریزی.jpg
خط ۶: خط ۶:
| زمینه فعالیت          =  
| زمینه فعالیت          =  
| ملیت                  =  
| ملیت                  =  
| تاریخ تولد            = سال 1016 ه. ق.
| تاریخ تولد            = سال ۱۰۱۶ ه. ق
| محل تولد                = اصفهان
| محل تولد                = اصفهان
| والدین                =   
| والدین                =   
| تاریخ مرگ              = سال 1081 ه. ق.
| تاریخ مرگ              = سال ۱۰۸۱ ه. ق
| محل مرگ                = اصفهان
| محل مرگ                = اصفهان
| علت مرگ                =  
| علت مرگ                =  
خط ۲۴: خط ۲۴:
| سال‌های نویسندگی        =  
| سال‌های نویسندگی        =  
|سبک نوشتاری            =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                =
|کتاب‌ها                =دیوان اشعار
|مقاله‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|نمایشنامه‌ها            =
خط ۴۷: خط ۴۷:
}}
}}


== زندگینامه ==
==زندگینامه==
وی معروف به «صائب» و «صائبا» از اعقاب شمس الدین محمد شیرین مغربی تبریزی (م 808 هجری) است که در سال 1016 ه ق. متولد شد. پدرش از تاجران تبریزی اصفهان بود و از جمله اشخاصی است که به امر شاه عباس اول از تبریز کوچ کرده و در عراق متوطن شد. پسرش محمد علی در شهر اصفهان متولد شد و در آنجا نشو و نما یافت. و بعد از تحصیلات و کسب فنون شاعری از حکیم رکنای کاشانی و حکیم شفایی، مورد علاقه‌ی شاه عباس قرار گرفت. پس از چندی در عهد سلطنت شهاب الدّین شاه جهان در سال 1036 هجری به هندوستان رفت و مدّتی در کابل در نزد ظفر خان نایب الحکومة آنجا زیست سپس به همراه وی به دکن در هند رفت. صائب در آنجا به حضور پادشاه معرفی و به لقب «مستعد خان» و منصب «هزاره» سرافراز گردید. در سال 1042 هجری ظفر خان متخلص به «احسن» به حکومت کشمیر منصوب شد و صائب هم با وی رفت و به واسطه‌ی مدایح و قصاید او را زنده‌ی جاوید ساخت. ظفر خان نیز در بعضی از مقاطع غزلهای خود از صائب اسم برده است. در همان سال پدر صائب به هند آمد و او را به اصفهان باز گرداند. صائب از آن پس تا پایان عمر در اصفهان بود و نزد سلاطین صفوی احترام داشت و لقب «ملک الشعرایی» را از شاه عباس دوم دریافت کرد. صائب به سال 1081 هجری وفات یافت.
میرزا محمدعلی بن میرزا عبدالرّحیم تبریزی معروف به «صائب» و «صائبا» از فرزاندان شمس‌الدین محمدشیرین مغربی تبریزی (م ۸۰۸ ه. ق) است که در سال ۱۰۱۶ ه. ق متولد شد. پدرش از تاجران تبریزی اصفهان بود و از جمله اشخاصی است که به امر شاه عباس اول از تبریز کوچ کرده و در عراق متوطن شد. پسرش محمدعلی در شهر اصفهان متولد شد و در آنجا نشو و نما یافت و بعد از تحصیلات و کسب فنون شاعری از حکیم رکنای کاشانی و حکیم [[حکیم شفایی اصفهانی|شفایی]]، مورد علاقه‌ی شاه عباس قرار گرفت. پس از چندی در عهد سلطنت شهاب‌الدّین شاه جهان در سال ۱۰۳۶ ه. ق به هندوستان رفت و مدّتی در کابل در نزد ظفرخان نایب‌الحکومة زیست. سپس به همراه وی به دکن در هند رفت.


== آثار ==
صائب در هند به حضور پادشاه معرفی و به لقب «مستعدخان» و منصب «هزاره» سرافراز گردید. در سال ۱۰۴۲ ه. ق ظفرخان متخلص به «احسن» به حکومت کشمیر منصوب شد و صائب هم با وی رفت و به واسطه‌ی مدایح و قصاید، او را زنده‌ی جاوید ساخت. ظفر خان نیز در بعضی از مقاطع غزل‌های خود از صائب اسم برده‌است. در همان سال پدر صائب به هند آمد و او را به اصفهان باز گرداند. صائب از آن پس تا پایان عمر در اصفهان بود و نزد سلاطین صفوی احترام داشت و لقب «ملک‌الشعرایی» را از شاه عباس دوم دریافت کرد.
صائب در اصناف سخن دست داشت. در قصاید و مثنوی چیره نیست ولی در غزل از استادان مسلم شمرده می‌شود. سخن او استوار و مقرون به موازین فصاحت و در عین حال پر معنی و پر از مضمون‌های دقیق و فکرهای باریک و خیالهای لطیف است و او مخصوصا در تمثیل ید بیضا می‌نماید و کمتر غزل اوست که یا متضمن مثل سائری نباشد و یا بعضی ابیات آنها حکم امثال سائر را نداشته باشد. این است که شیوه‌ی خاص صائب را تمثیل دانسته‌اند و می‌توان از این حیث او را با عنصری در میان قصیده‌سرایان قدیم مقایسه کرد. اختصاص دیگر صائب به ایراد نکته‌های دقیق اخلاقی و عرفانی در اشعار خویش است و این کار به غزلهای او شکوه و جلوه‌ای خاص می‌بخشد.


صائب دواوین متعدّدی دارد مجموعه‌ی آثار نظم او قریب به یکصد و بیست هزار بیت است و بیشتر به غزل پرداخته است.
صائب به سال ۱۰۸۱ ه. ق وفات یافت.  


قصیده و مثنوی نیز دارد. هم چنین نثرهای بلیغ و خطبه‌های دیوانی نیز انشا کرده و دیوانی هم به ترکی دارد. کلیات وی عبارت است از یک سفینه‌ی مملو از مواعظ و آداب که جملگی پر از حکمت و امثال است و اکثر ابیاتش ضرب المثل شده است. صائب از استادان سبک هندی است. <ref>لغت نامه دهخدا، 2- گنجینه نیاکان، ص 635.</ref>
صائب در اصناف سخن دست داشت و در قصاید و مثنوی چیره نبود ولی در غزل از استادان مسلم شمرده‌می‌شود. سخن او استوار و مقرون به موازین فصاحت و در عین حال پر معنی و پر از مضمون‌های دقیق و فکرهای باریک و خیال‌های لطیف است و او مخصوصا در تمثیل ید بیضا می‌نماید و کمتر غزل اوست که یا متضمن مثل سائری نباشد و یا بعضی ابیات آنها حکم امثال سائر را نداشته‌باشد. این است که شیوه‌ی خاص صائب را تمثیل دانسته‌اند و می‌توان از این حیث او را با عنصری در میان قصیده‌سرایان قدیم مقایسه کرد. اختصاص دیگر صائب به ایراد نکته‌های دقیق اخلاقی و عرفانی در اشعار خویش است و این کار به غزل‌های او شکوه و جلوه‌ای خاص می‌بخشد.  


== اشعار ==
ایشان قصیده و مثنوی نیز دارد. هم چنین نثرهای بلیغ و خطبه‌های دیوانی نیز انشا کرده و دیوانی هم به ترکی دارد. کلیات وی عبارت است از یک سفینه‌ی مملو از مواعظ و آداب که جملگی پر از حکمت و امثال است و اکثر ابیاتش ضرب‌المثل شده‌است. صائب از استادان سبک هندی است. <ref>لغت نامه دهخدا، ۲- گنجینه نیاکان، ص ۶۳۵.</ref>


=== شعر 1 ===
==آثار==
صائب [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=812926&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دیوان‌های] متعدّدی دارد. مجموعه‌ی آثار نظم او قریب به یکصد و بیست هزار بیت است و بیشتر به غزل پرداخته‌است.
 
==اشعار==
 
===شعر ۱===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| مظهر انوار ربّانی، حسین بن علیست‌|آن که خاک آستانش دردمندان را شفاست }}
{{ب| مظهر انوار ربّانی، حسین بن علیست‌|آن که خاک آستانش دردمندان را شفاست }}
خط ۹۲: خط ۹۶:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


=== شعر 2 ===
===شعر ۲===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| چون آسمان کند کمر کینه استوار|کشتیّ نوح بشکند از موجه‌ی بحار }}
{{ب| چون آسمان کند کمر کینه استوار|کشتیّ نوح بشکند از موجه‌ی بحار }}
خط ۱۳۰: خط ۱۳۴:
{{ب| چون خاک کربلا نشود سجده‌گاه عرش؟!|خون حسین ریخت بر آن خاک مشکبار }}
{{ب| چون خاک کربلا نشود سجده‌گاه عرش؟!|خون حسین ریخت بر آن خاک مشکبار }}


{{ب| «صائب» از این نوای جگرسوز لب ببند|کز استماع آن جگر سنگ شد فگار <ref>تجلی عشق در حماسه عاشورا؛ ص 144 و 145.</ref> }}
{{ب| «صائب» از این نوای جگرسوز لب ببند|کز استماع آن جگر سنگ شد فگار <ref>تجلی عشق در حماسه عاشورا؛ ص ۱۴۴ و ۱۴۵.</ref> }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


==منابع==
==منابع==


* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ ص: 826-827.]
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ ۲، ص: ۸۲۶-۸۲۷.]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
checkuser
۲٬۳۶۳

ویرایش

منوی ناوبری