یغماى جندقى: تفاوت میان نسخه‌ها

میرزا ابو الحسن جندقی متخلص به «یغما» ،فرزند حاجی ابراهیم، در دهکده خوربیابانک از توابع جندق به دنیا آمد. وی جوانی خود را در سمت منشی‌گری فرمانروای جندق (امیر اسماعیل خان) و حاکم سمنان و دامغان (سردار ذو الفقار خان) سپری کرد، ولی پس از مدتی عازم تهران شد. جندقی به دربار محمد شاه قاجار (1264-1250) راه یافت و مورد عنایت بسیار قرار گرفت.<ref>دویست سخنور،ص 491 و 492.</ref> یغمای جندقی از جمله شاعرانی است که در اشعارش به مدح شاه و درباریان نپرداخته است.

یغمای جندقی قصاید بلندی در سبک خراسانی دارد و غزلیات او در سبک عراقی است. یغما از ادامه دهندگان نهضت ساده‌نویسی و ساده‌سرایی میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی است و اشعار آیینی خصوصا مراثی عاشورایی او در قالب‌های مختلف شعری از نمونه‌های شعر عاشورا در یکصد و پنجاه سال اخیر به شمار می‌رود. او اولین شاعر آیینی در دوره قاجاریه است که قالب‌های جدیدی را در شعر عاشورا و مراثی شهدای کربلا به کار گرفت. او توانست با «تضمین» بعضی از غزلیات سعدی و حافظ در مایه‌های ماتمی عاشورا و نیز با استفاده از قالب «مستزاد» در نوحه‌های عاشورایی آثار ماتمی متعددی آفریده است.