داورى شیرازى: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
۱۲۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۱ سپتامبر ۲۰۱۹
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
| تصویر                  =  
| تصویر                  =  
| توضیح تصویر            =  
| توضیح تصویر            =  
| نام اصلی              =  
| نام اصلی              = محمد داوری شیرازی
| زمینه فعالیت          =
| زمینه فعالیت          =شعر و ادبیات
| ملیت                  =
| ملیت                  =ایرانی
| تاریخ تولد            =1197 ه.ق
| تاریخ تولد            =1238 ه.ق
| محل تولد                = شیراز
| محل تولد                = شیراز
| والدین                =سومین فرزند [[وصال شیرازى]]
| والدین                =وصال شیرازى
| تاریخ مرگ              =1262 ه.ق
| تاریخ مرگ              =1282 ه.ق
| محل مرگ                =
| محل مرگ                = شیراز
| علت مرگ                =
| علت مرگ                =«دق»
| محل زندگی              =
| محل زندگی              =
| مختصات محل زندگی        =  
| مختصات محل زندگی        =  
خط ۴۹: خط ۴۹:
==زندگینامه==
==زندگینامه==


محمد داورى سومین فرزند [[وصال شیرازى]] (1197- 1262) بود که همانند برادران خود در شعر و ادب و هنر دستى به تمام داشته و از چهره‌هاى معروف ادبى در نیمه دوم سده سیزدهم هجرى به شمار مى‌رود. وى از علوم و فنون متداول زمانه خود بهره وافرى داشته و در محضر پدر بزرگوار خود به تحصیل صرف و نحو، منطق و حکمت پرداخته و از تعلیمات برادر بزرگتر خود احمد وقار شیرازى نیز سود جسته است. داوری در ادبیات عرب و سرودن شعر به زبان عربى توانا بوده و در زبان آذرى نیز طبع‌آزمایى مى‌کرده است. داورى شیرازى در خط نستعلیق و شکسته از خوشنویسان بنام عصر خود بوده و دیوان حکیم خاقانى را با شرح و تعلیقات با خطى خوش نگاشته و دیوان حافظ شیرازى را در دو نسخه، یکى با خط نستعلیق و دیگرى با خط شکسته نوشته و شاهنامه فردوسى را در مدت پنج سال با هنر خط خویش آراسته که از شاهکارهاى هنر خطاطى به شمار مى‌رود و از تذهیب و نقاشى آن پیدا است که داور در این دو رشته هنرى نیز بسیار توانا بوده است. پس از پایان کار شاهنامه فردوسى طالبان بسیارى براى خریدارى آن به او مراجعه مى‌کنند و سرانجام بنا به نوشته مولف تذکره حدیقة الشعراء، شخصى به نام «محمد قلى خان قشقائى» با نیاز هفتصد تومان پول نقد دو طاقه شال کشمیرى ممتاز و دو اسب راهوار این نسخه خطى ممتاز را به دست مى‌آورد که بعدها جلد و محفظه آن به دست کتاب‌شناسان خارجى مى‌افتد، ولى هم‌اکنون اصل کتاب در موزه رضا عباسى است.<ref>''دیوان داورى شیرازى،به اهتمام دکتر نورانى وصال،چاپ اول،سال 1370،ص 5 تا 30.''</ref>
محمد داورى سومین فرزند [[وصال شیرازى]] (1197- 1262) بود که همانند برادران خود در شعر و ادب و هنر دستى به تمام داشته و از چهره‌هاى معروف ادبى در نیمه دوم سده سیزدهم هجرى به شمار مى‌رود. وى از علوم و فنون متداول زمانه خود بهره وافرى داشته و در محضر پدر بزرگوار خود به تحصیل صرف و نحو، منطق و حکمت پرداخته و از تعلیمات برادر بزرگتر خود احمد وقار شیرازى نیز سود جسته است. داوری در ادبیات عرب و سرودن شعر به زبان عربى توانا بوده و در زبان آذرى نیز طبع‌آزمایى مى‌کرده است. داورى شیرازى در خط نستعلیق و شکسته از خوشنویسان بنام عصر خود بوده و دیوان حکیم خاقانى را با شرح و تعلیقات با خطى خوش نگاشته و دیوان حافظ شیرازى را در دو نسخه، یکى با خط نستعلیق و دیگرى با خط شکسته نوشته و شاهنامه فردوسى را در مدت پنج سال با هنر خط خویش آراسته که از شاهکارهاى هنر خطاطى به شمار مى‌رود و از تذهیب و نقاشى آن پیدا است که داور در این دو رشته هنرى نیز بسیار توانا بوده است. پس از پایان کار شاهنامه فردوسى طالبان بسیارى براى خریدارى آن به او مراجعه مى‌کنند و سرانجام بنا به نوشته مولف تذکره حدیقة الشعراء، شخصى به نام «محمد قلى خان قشقائى» با نیاز هفتصد تومان پول نقد دو طاقه شال کشمیرى ممتاز و دو اسب راهوار این نسخه خطى ممتاز را به دست مى‌آورد که بعدها جلد و محفظه آن به دست کتاب‌شناسان خارجى مى‌افتد، ولى هم‌اکنون اصل کتاب در موزه رضا عباسى است.<ref>''دیوان داورى شیرازى،به اهتمام دکتر نورانى وصال، چاپ اول، سال 1370،ص 5 تا 30.''</ref>


== آثار ==
== آثار ==
خط ۶۴: خط ۶۴:
{{ب|غافلى وقت جدایى چه قیامت برخاست |تو وداع پسرى با پدرى مى‌شنوى}}  
{{ب|غافلى وقت جدایى چه قیامت برخاست |تو وداع پسرى با پدرى مى‌شنوى}}  
{{ب|خبرت نیست ز حال دل بیمار حسین | در ره شام همین در به درى مى‌شنوى}}  
{{ب|خبرت نیست ز حال دل بیمار حسین | در ره شام همین در به درى مى‌شنوى}}  
{{ب|تاب خورشید و تن خسته و پا در زنجیر| حال رنجور چه دانى؟سفرى مى‌شنوى}}  
{{ب|تاب خورشید و تن خسته و پا در زنجیر| حال رنجور چه دانى؟ سفرى مى‌شنوى}}  
{{ب|گریه سیلى شد و بنیاد صبورى بر کند | تو همین زینبى و چشم ترى مى‌شنوى}}  
{{ب|گریه سیلى شد و بنیاد صبورى بر کند | تو همین زینبى و چشم ترى مى‌شنوى}}  
{{ب|(داورى)راست دم غصه فزایى ورنه | این همان قصه بود کز دگرى مى‌شنوى <ref>''دیوان داورى شیرازى، به اهتمام دکتر نورانى وصال، چاپ اول، سال 1370،ص 771.''</ref>}}  
{{ب| «داورى» راست دم غصه فزایى ورنه | این همان قصه بود کز دگرى مى‌شنوى <ref>''دیوان داورى شیرازى، به اهتمام دکتر نورانى وصال، چاپ اول، سال 1370، ص 771.''</ref>}}  
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


====پانزده بند عاشورایى====
====پانزده بند عاشورایى====
'''1'''{{شعر}}
'''1'''{{شعر}}
{{ب|پیغمبر خداى که بُد رهنماى خلق | بس رنجها که برد ز خلق از براى خلق}}  
{{ب|پیغمبر خداى که بُد رهنماى خلق | بس رنج‌ها که برد ز خلق از براى خلق}}  
{{ب|با آن‌که او ز خلق به غیر از بدى ندید | جز نیکویى نخواست به خلق از خداى خلق}}  
{{ب|با آن‌که او ز خلق به غیر از بدى ندید | جز نیکویى نخواست به خلق از خداى خلق}}  
{{ب|اى بس که برد رنج و تعب در ره خداى| تا شد میان خلق خدا رهنماى خلق}}  
{{ب|اى بس که برد رنج و تعب در ره خداى| تا شد میان خلق خدا رهنماى خلق}}  
{{ب|یک تن نبُد ز خلق که با او وفا کند | زین رنجها که برد به مهر وفاى خلق }}
{{ب|یک تن نبُد ز خلق که با او وفا کند | زین رنج‌ها که برد به مهر وفاى خلق }}
{{ب|دندان او که گوهر بحر وجود بود |دیدى که چون شکست ز سنگ جفاى خلق؟}}  
{{ب|دندان او که گوهر بحر وجود بود |دیدى که چون شکست ز سنگ جفاى خلق؟}}  
{{ب|خاکستر از جفا به سرش ریختند و او | روى از حیا نتافت که اف بر حیاى خلق }}
{{ب|خاکستر از جفا به سرش ریختند و او | روى از حیا نتافت که اف بر حیاى خلق }}
خط ۸۳: خط ۸۳:
{{ب|باز ار نه خود شفاعت خلق خدا کند | روز جزا و واقعه حشر، واى خلق }}
{{ب|باز ار نه خود شفاعت خلق خدا کند | روز جزا و واقعه حشر، واى خلق }}
{{ب|ظلمى که بر رسول خدا رفت و عترتش | هم خود مگر خداى ببخشد به امتش}}
{{ب|ظلمى که بر رسول خدا رفت و عترتش | هم خود مگر خداى ببخشد به امتش}}
{{پایان شعر}}'''2'''{{شعر}}
{{پایان شعر}}
{{ب|داماد مصطفى که ازو دین قوام یافت | بنگر چها ز امت بى‌احترام یافت }}  
 
'''2'''
 
{{شعر}}
{{ب|داماد مصطفى که ازو دین قوام یافت | بنگر چه‌ها ز امت بى‌ احترام یافت }}  
{{ب|آن مهتر ستوده که از احترام اوست |این حرمتى که ساحت بیت الحرام یافت }}  
{{ب|آن مهتر ستوده که از احترام اوست |این حرمتى که ساحت بیت الحرام یافت }}  
{{ب|معراجش از رسول خدا برترست از آنک | او بر فراز دوش پیمبر مقام یافت }}  
{{ب|معراجش از رسول خدا برتر است از آنک | او بر فراز دوش پیمبر مقام یافت }}  
{{ب|دیدى چها ز بعدِ رسول از لئام ناس | آن سید امام و بزرگ کرام یافت؟ }}  
{{ب|دیدى چها ز بعدِ رسول از لئام ناس | آن سید امام و بزرگ کرام یافت؟ }}  
{{ب|دستى که در ز قلعه خیبر گرفته بود | رنج رسن ز دست یهودان عام یافت }}  
{{ب|دستى که در ز قلعه خیبر گرفته بود | رنج رسن ز دست یهودان عام یافت }}  
{{ب|لعنت بر آن خسان که گرفتند ازو به ظلم| حقى که از رسول-علیه السلام-یافت }}  
{{ب|لعنت بر آن خسان که گرفتند ازو به ظلم| حقى که از رسول -علیه السلام- یافت }}  
{{ب|یک شام را به خواب نیاسود تا به صبح | تا صبح عمر او ز اجل ره به شام یافت }}  
{{ب|یک شام را به خواب نیاسود تا به صبح | تا صبح عمر او ز اجل ره به شام یافت }}  
{{ب|یک عمر در صیام به سر برد و اى دریغ | ز آن ضربتى که در شب ماه صیام یافت }}  
{{ب|یک عمر در صیام به سر برد و اى دریغ | ز آن ضربتى که در شب ماه صیام یافت }}  
{{ب|ردردا و حسرتا که مرادى <ref>''ابن ملجم مرادى.''</ref>، مراد جست | تا تیغش از سر شه مردان مرام یافت}}   
{{ب|دردا و حسرتا که مرادى <ref>''ابن ملجم مرادى.''</ref>، مراد جست | تا تیغش از سر شه مردان مرام یافت}}   
{{ب|تنها همین نه تارک شیر خدا شکست | دین خداى نیز شکستى تمام یافت }}  
{{ب|تنها همین نه تارک شیر خدا شکست | دین خداى نیز شکستى تمام یافت }}  
{{ب|از عترت رسول به جز دخترى نبود |کاندر سپهر مجد چو او اخترى نبود}}  
{{ب|از عترت رسول به جز دخترى نبود |کاندر سپهر مجد چو او اخترى نبود}}  
{{پایان شعر}}'''3'''{{شعر}}
{{پایان شعر}}
 
'''3'''
 
{{شعر}}
{{ب|چون دوره تعب به حسین و حسن رسید | بس غم که در زمانه به اهل ز من رسید }}  
{{ب|چون دوره تعب به حسین و حسن رسید | بس غم که در زمانه به اهل ز من رسید }}  
{{ب|تنها همین نه پیکر این شد نشان تیر | آن را به دل نشست گر این را به تن رسید }}  
{{ب|تنها همین نه پیکر این شد نشان تیر | آن را به دل نشست گر این را به تن رسید }}  
خط ۱۰۷: خط ۱۱۵:
{{ب|از جور امتان بر پیغمبر اى دریغ | او نیز پاره پیکر و خونین جگر رسید }}  
{{ب|از جور امتان بر پیغمبر اى دریغ | او نیز پاره پیکر و خونین جگر رسید }}  
{{ب|چون دور غم به خامس آل عبا فتاد| دور سپهر کینه‌اى از نو بنا نهادر}}
{{ب|چون دور غم به خامس آل عبا فتاد| دور سپهر کینه‌اى از نو بنا نهادر}}
{{پایان شعر}}'''4'''{{شعر}}
{{پایان شعر}}
 
'''4'''
 
{{شعر}}
{{ب|چون دور روزگار ستم را سر گرفت | ره و رسم جفا به طریقى دگر گرفت }}  
{{ب|چون دور روزگار ستم را سر گرفت | ره و رسم جفا به طریقى دگر گرفت }}  
{{ب|در دودمان احمد مرسل شراره‌اى |از آتش یزید درافتاد و درگرفت }}  
{{ب|در دودمان احمد مرسل شراره‌اى |از آتش یزید درافتاد و درگرفت }}  
خط ۱۱۶: خط ۱۲۸:
{{ب|خواندند سوى خویش و به یاریش کس نرفت | جز تیر چارپر که شتابید و پر گرفت }}  
{{ب|خواندند سوى خویش و به یاریش کس نرفت | جز تیر چارپر که شتابید و پر گرفت }}  
{{ب|چون دید خلق را سر نامهربانى است | بر مرگ دل نهاد و دل از خلق برگرفت}}  
{{ب|چون دید خلق را سر نامهربانى است | بر مرگ دل نهاد و دل از خلق برگرفت}}  
{{ب|آمد به دشت ماریه گفت:این زمین کجاست؟ | آسوده گشت چون که بگفتند نینواست}}  
{{ب|آمد به دشت ماریه گفت: این زمین کجاست؟ | آسوده گشت چون که بگفتند نینواست}}  
{{پایان شعر}}'''5'''{{شعر}}
{{پایان شعر}}
 
'''5'''
 
{{شعر}}
{{ب|چو دید بر خلاف مراد است کارها |فرمود کز شتر بفکندند بارها }}  
{{ب|چو دید بر خلاف مراد است کارها |فرمود کز شتر بفکندند بارها }}  
{{ب|افراشتند خیمه و بر دفع کین خصم|بر گرد خیمه نشاندند خارها }}  
{{ب|افراشتند خیمه و بر دفع کین خصم|بر گرد خیمه نشاندند خارها }}  
خط ۱۳۰: خط ۱۴۶:
{{ب|روز نهم ز ماه محرم چو شد تمام | خورشید بخت آل على کرد رو به شام}}  
{{ب|روز نهم ز ماه محرم چو شد تمام | خورشید بخت آل على کرد رو به شام}}  


{{پایان شعر}}'''6'''{{شعر}}
{{پایان شعر}}
 
'''6'''
 
{{شعر}}
{{ب|روز دگر که خیمه به مشرف زد آفتاب | آمد ز خیمه شاه برون پاى در رکاب }}  
{{ب|روز دگر که خیمه به مشرف زد آفتاب | آمد ز خیمه شاه برون پاى در رکاب }}  
{{ب|یاران گرفته گرد ملک چون ستارگان | خود در میان ستاده بمانند آفتاب }}  
{{ب|یاران گرفته گرد ملک چون ستارگان | خود در میان ستاده بمانند آفتاب }}  
{{ب|عباس از یمین سپاه و علم به دوش | چتر علم فراشته بر فرق، هتاب }}  
{{ب|عباس از یمین سپاه و علم به دوش | چتر علم فراشته بر فرق، هتاب }}  
{{ب|یک سو على اکبر و در دست تیغ تیز | چون خشمگین پلنگ و به زیر اندرش عقاب <ref>''نام اسب حضرت على اکبر(علیه السلام).''</ref> }}  
{{ب|یک سو على اکبر و در دست تیغ تیز | چون خشمگین پلنگ و به زیر اندرش عقاب <ref>''نام اسب حضرت على اکبر (علیه السلام).''</ref> }}  
{{ب|بر پشت ذو الجناح شهنشاه تشنه‌لب |از کام واگرفته به شمشیر داده آب }}  
{{ب|بر پشت ذو الجناح شهنشاه تشنه‌لب |از کام واگرفته به شمشیر داده آب }}  
{{ب|رو کرد سوى خصم که اى قوم شوم‌بخت | چندین به جان خود نخرید از خدا عذاب }}  
{{ب|رو کرد سوى خصم که اى قوم شوم‌بخت | چندین به جان خود نخرید از خدا عذاب }}  
{{ب|خواندیدم از حجاز و کنون مى‌زنید تیغ | شهدى فروختند مزوّر به زهر ناب }}  
{{ب|خواندیدم از حجاز و کنون مى‌زنید تیغ | شهدى فروختند مزوّر به زهر ناب }}  
{{ب|بگذشتم از شما ز من خسته بگذرید |چندین گنه چرا؟چو گذشتید از ثواب }}  
{{ب|بگذشتم از شما ز من خسته بگذرید |چندین گنه چرا؟ چو گذشتید از ثواب }}  
{{ب|بس گفت و غیر تیر جوابى نیامدش | تا خود چه مى‌دهند به روز جزا حساب؟ }}  
{{ب|بس گفت و غیر تیر جوابى نیامدش | تا خود چه مى‌دهند به روز جزا حساب؟ }}  
{{ب|چون پند سودمند نیفتاد خیل شاه | افروختند آتش هیجا به رزمگاه}}  
{{ب|چون پند سودمند نیفتاد خیل شاه | افروختند آتش هیجا به رزمگاه}}  
خط ۱۴۶: خط ۱۶۶:
{{ب|یکباره رخ ز کشور هستى بتافتند | خود را جریده <ref>''تنها و سبکبار.''</ref> بر ره ملک عدم زدند }}  
{{ب|یکباره رخ ز کشور هستى بتافتند | خود را جریده <ref>''تنها و سبکبار.''</ref> بر ره ملک عدم زدند }}  
{{ب|آتش زدند یکسره بر تار و پود ظلم |بنیاد کارگاه مخالف به هم زدند }}  
{{ب|آتش زدند یکسره بر تار و پود ظلم |بنیاد کارگاه مخالف به هم زدند }}  
{{ب|از بس ز نوک تیغ افشاندند خون به خاک |گفتى به خاک معرکه آب بَقَم <ref>''نام درختى بلند و تنومند با گلهاى ریز و میوه‌اى گرد و سرخ رنگ و {{ب|با چوبى به رنگ سرخ که در رنگرزى براى رنگ کردن پشم و ابریشم به کار مى‌رود.در عربى با تشدید حرف قاف و در فارسى با تخفیف این حرف با حرکت {{ب|فتحه حرف اول و دوم تلفظ مى‌شود بکم هم گفته شده.(ر.ک:فرهنگ عمید قطع جیبى،ص 273)''</ref> زدند }}  
{{ب|از بس ز نوک تیغ افشاندند خون به خاک |گفتى به خاک معرکه آب بَقَم <ref>''نام درختى بلند و تنومند با گل‌هاى ریز و میوه‌اى گرد و سرخ رنگ و {{ب|با چوبى به رنگ سرخ که در رنگرزى براى رنگ کردن پشم و ابریشم به کار مى‌رود. در عربى با تشدید حرف قاف و در فارسى با تخفیف این حرف با حرکت {{ب|فتحه حرف اول و دوم تلفظ مى‌شود بکم هم گفته شده. (ر.ک:فرهنگ عمید قطع جیبى، ص 273)''</ref> زدند }}  
{{ب|شمشیر از نیام برآورده خیل شاه | چابکسر از نهنگ به پهناى یم زدند }}  
{{ب|شمشیر از نیام برآورده خیل شاه | چابکسر از نهنگ به پهناى یم زدند }}  
{{ب|قربان آن گروه که در پاى شاه دین| دادند جان و از سر مردى قدم زدند}}   
{{ب|قربان آن گروه که در پاى شاه دین| دادند جان و از سر مردى قدم زدند}}   
خط ۱۵۲: خط ۱۷۲:
{{ب|آن بندگان خاص که دادند تشنه جان | در راه شاه آب به روى کرم زدند }}  
{{ب|آن بندگان خاص که دادند تشنه جان | در راه شاه آب به روى کرم زدند }}  
{{ب|یکباره خیمه شرف از دشت کربلا| بر بارگاه قدس و ریاض ارم زدند }}  
{{ب|یکباره خیمه شرف از دشت کربلا| بر بارگاه قدس و ریاض ارم زدند }}  
{{ب|جانهاى شیعیان همه قربان خاکشان | وز حق همى درود به ارواح پاکشان}}  
{{ب|جان‌هاى شیعیان همه قربان خاکشان | وز حق همى درود به ارواح پاکشان}}  
 
{{پایان شعر}}
 
'''8'''


{{پایان شعر}}'''8'''{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|یاران شه تمام چو رفتند از برش |آمد به بر برادر با جان برابرش }}  
{{ب|یاران شه تمام چو رفتند از برش |آمد به بر برادر با جان برابرش }}  
{{ب|با مشک خشک و کامى از آن مشک خشک‌تر| بر روى کرده روان دیدۀ ترش }}  
{{ب|با مشک خشک و کامى از آن مشک خشک‌تر| بر روى کرده روان دیدۀ ترش }}  
خط ۱۶۶: خط ۱۹۰:
{{ب|بنهاد رو به رویش و زار آن چنان گریست |کز گریه‌اش ملایک هفت آسمان گریست}}  
{{ب|بنهاد رو به رویش و زار آن چنان گریست |کز گریه‌اش ملایک هفت آسمان گریست}}  


{{پایان شعر}}'''9'''{{شعر}}
{{پایان شعر}}
 
'''9'''
 
{{شعر}}
{{ب|آمد على اکبر و افکند سر به پیش |گریید گه به حال پدر گه به حال خویش }}  
{{ب|آمد على اکبر و افکند سر به پیش |گریید گه به حال پدر گه به حال خویش }}  
{{ب|از پشت خیمه نالۀ طفلان و کودکان | در پیش دیده کشته یار و تبار خویش }}  
{{ب|از پشت خیمه نالۀ طفلان و کودکان | در پیش دیده کشته یار و تبار خویش }}  
خط ۱۷۳: خط ۲۰۱:
{{ب|دانست شه که عازم ملک شهادت است | گفتى نشست بر جگرش صد هزار نیش }}  
{{ب|دانست شه که عازم ملک شهادت است | گفتى نشست بر جگرش صد هزار نیش }}  
{{ب|گفت اى پسر به حالتِ زار پدر ببخش | مپسند درد از این همه بر جان خسته بیش }}  
{{ب|گفت اى پسر به حالتِ زار پدر ببخش | مپسند درد از این همه بر جان خسته بیش }}  
{{ب|شهزاده‌اش قسم به پدر داد و جد و مام<ref>''ارباب مقاتل عموما نوشته‌اند که حضرت سید الشهداء به محض درخواست حضرت على اکبر بر خلاف رفتارى که {{ب|با دیگر یاران خود داشت بى‌درنگ به او اجازه نبرد داد.یکى از آفات قرائت ماتمى از فرهنگ عاشورا در همین نکته است که براى افزودن بار ماتمى {{ب|این‌گونه صحنه‌ها ناگزیر از ارایه مطالبى مى‌شود که پشتوانه درستى ندارد.''</ref>|با صد هزار غم ز عقب او روان ز پیش }}  
{{ب|شهزاده‌اش قسم به پدر داد و جد و مام<ref>''ارباب مقاتل عموما نوشته‌اند که حضرت سید الشهداء به محض درخواست حضرت على اکبر بر خلاف رفتارى که {{ب|با دیگر یاران خود داشت بى‌درنگ به او اجازه نبرد داد. یکى از آفات قرائت ماتمى از فرهنگ عاشورا در همین نکته است که براى افزودن بار ماتمى {{ب|این‌گونه صحنه‌ها ناگزیر از ارایه مطالبى مى‌شود که پشتوانه درستى ندارد.''</ref>|با صد هزار غم ز عقب او روان ز پیش }}  
{{ب|رو بر سپاه خصم و چو شیران گرسنه| از پیش او دوان همه چون شیر دیده میش }}  
{{ب|رو بر سپاه خصم و چو شیران گرسنه| از پیش او دوان همه چون شیر دیده میش }}  
{{ب|شمشیر آهنینش و از گرمى جدال | دل سخت‌تر به کینه ز شمشیر آهنیش }}  
{{ب|شمشیر آهنینش و از گرمى جدال | دل سخت‌تر به کینه ز شمشیر آهنیش }}  
۳٬۴۸۸

ویرایش

منوی ناوبری