عبدالله بن عقبه غنوی: تفاوت میان نسخه‌ها

‌عبدالله‏ بن‌ عقبه‌، قاتل عبدالله ‏بن حسن مکنی به ابوبکر، فرزند امام حسن (ع) بود. عبدالله ‏بن حسن توسط ‌عبدالله‏ بن‌ عقبه‌ غنوی‌ هدف‌ تیر قرار گرفته‌ و به‌ شهادت‌ رسید.<ref>- وقعه الطف، ابومخنف لوط بن یحیی، چاپ محمد هادی یوسفی غروی.، ص248؛ نصوص من تاریخ ابی‏‌مخنف، ج1، ص504؛ انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: 1996 – 2000 میلادی.، ج2، ص498؛ تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 قمری / 1962 – 1967 میلادی.، ج5، ص468؛ الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: 1414 قمری.، ج2، ص240؛ تسمیه من قتل مع الحسین من اهل بیته و شیعته، اسدی کوفی، فضیل‌بن زبیر، به کوشش محمدرضا حسینی جلالی، مجله تراثنا، سال اول شماره 2، 1405 قمری.ص150؛ مقاتل الطالبین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: 1368 قمری/ 1941 میلادی.، ص92.</ref> شیخ مفید و ابوالفرج اصفهانی این روایت را به نقل از امام سجاد (ع) آورده‌‏اند.<ref>- الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: 1414 قمری.، ج2، ص240؛ مقاتل الطالبین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: 1368 قمری/ 1941 میلادی.، ص92.</ref> اما امام محمد باقر (ع) او را عقبه غنوی نامیده است.<ref>- انصار الحسین، محمدمهدی شمس‌الدین، ترجمه سیدناصر هاشم‌زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین-الملل، 1387 شمسی.(ع)، ص148.</ref>  

در طایفه غنی (که عقبه غنوی از آن‌هاست) قطره‌ای از خون ما است و هم‏چنین در اسد (که حرملة بن کاهل از آن‌هاست) قطره دیگری از خون ماست که فراموش نخواهد شد.<ref>- نصوص من تاریخ ابی‌مخنف، ج1، ص487؛ انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: 1996 – 2000 میلادی.، ج3، ص406؛ مقاتل الطالبین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: 1368 قمری/ 1941 میلادی.، ص92.</ref>  

همچنین بنا به نقل دینوری، او قاتل محمد بن‌ علی ‏بن ابی‌ طالب (ع)‌ ملقب‌ به‌ محمد اصغر و مکنّی به ابوبکر بود و با تیر عبدالله ‏بن‌ عقبه‌ غنوی‌ به‌ شهادت‌ رسید.<ref>- الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: 1414 قمری.، ج2، ص198.</ref>

در زمان قیام مختار، وی به بصره فرار کرد و به دستور مختار خانه‌‏اش را ویران کردند و اموالش را مصادره نمودند.<ref>- الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: 1385-1386 قمری.، ج4، ص243. </ref>