رضا اسمخانی: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
۲٬۳۲۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۰ ژوئن ۲۰۱۸
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «رضا اسمخانی در سال 1366 در زنجان متولد شد. وی لیسانس کشاورزی خود را از دانشگاه ز...» ایجاد کرد)
 
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
رضا اسمخانی در سال 1366 در زنجان متولد شد.
'''رضا اسمخانی،''' در سال 1366 در زنجان متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است.
وی لیسانس کشاورزی خود را از دانشگاه زنجان اخذ نمود. شروع فعالیت ایشان در حوزه شعر و ادبیات به صورت جدی از سال 1389 شروع شد و تا کنون دو کتاب «رو چشام قدم بزن» و «یک ربع به یک» از وی به چاپ رسیده است.
 
 
 
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =    رضا اسمخانی
| تصویر                  =    رضا اسمخانی.jpg
|اندازه تصویر            =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  = ایرانی
| تاریخ تولد            =        1366 ه.ش
| محل تولد                =      زنجان
| والدین                = 
| تاریخ مرگ              =
| محل مرگ                =
| علت مرگ                =
| محل زندگی              =
| مختصات محل زندگی        =
| مدفن                  =
|در زمان حکومت          =
|اتفاقات مهم            =
| نام دیگر              =
|لقب                    =
|بنیانگذار              =
| پیشه                  =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|آثار                =           
|کتاب‌ها                =«رو چشام قدم بزن» و «یک ربع به یک»
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار            =
|تخلص                    =
|فیلم‌(های) ساخته بر اساس اثر(ها)=
| همسر                    =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =   
|دانشگاه                = لیسانس کشاورزی از دانشگاه زنجان
|حوزه                  =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت              =
| تأثیرگذاشته بر        =
| تأثیرپذیرفته از        =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
==زندگینامه رضا اسمخانی==
رضا اسمخانی لیسانس کشاورزی خود را از دانشگاه زنجان اخذ نمود. شروع فعالیت ایشان در حوزه شعر و ادبیات به صورت جدی از سال 1389 شروع شد و تاکنون دو کتاب «رو چشام قدم بزن» و «یک ربع به یک» از وی به چاپ رسیده است.
رضا اسمخانی مسئول برگزاری چندین جشنواره شعر و مسابقات استانی بوده و در چندین جشنواره سراسری عاشورایی نیز برگزیده شده است.  
رضا اسمخانی مسئول برگزاری چندین جشنواره شعر و مسابقات استانی بوده و در چندین جشنواره سراسری عاشورایی نیز برگزیده شده است.  
وی هم اکنون کارشناس انتشارات جهاد دانشگاهی استان زنجان می‌باشد. ‏‌‏‏‏‏
وی هم‌اکنون کارشناس انتشارات جهاد دانشگاهی استان زنجان است. ‏‌‏‏‏‏
                                      ٭  ٭  ٭
==اشعار==
می‌آید و انگار کسی دوروبرش نیست                     از آن ‏ همه سرباز یکی پشت سرش نیست
{{شعر}}
ذرات جهان یکسره در سلطه اویند                         اما به خداوند جهان در نظرش نیست
{{ب| می‌آید و انگار کسی دوروبرش نیست           |        از آن ‏ همه سرباز یکی پشت سرش نیست }}
لبخند به لب دارد و آماده جنگ است                     انگار نه انگار که دیگر پسرش نیست
{{ب| ذرات جهان یکسره در سلطه اویند               |        اما به خداوند جهان در نظرش نیست }}
از ظلمت این دشت پر از واهمه پیداست                     خورشید پذیرفته که دیگر قمرش نیست
{{ب| لبخند به لب دارد و آماده جنگ است             |        انگار نه انگار که دیگر پسرش نیست }}
هی تیر پس از تیر پس از تیر پس از تیر...                         اخر به چه رویی بنویسم سپرش نیست؟
{{ب| از ظلمت این دشت پر از واهمه پیداست         |            خورشید پذیرفته که دیگر قمرش نیست }}
گفتم به لبش جرعه آبی برسانم                               بالای سرش رفتم و دیدم که سرش نیست
{{ب| هی تیر پس از تیر پس از تیر پس از تیر...       |                آخر به چه رویی بنویسم سپرش نیست؟ }}
این سرو چه سرویست که این‌گونه خمیده‌ست         این کوه چه کوهی‌ست که حتی کمرش نیست
{{ب| گفتم به لبش جرعه آبی برسانم                     |          بالای سرش رفتم و دیدم که سرش نیست }}
«آن شب چه شبی بود که دیدند کواکب» ‏‌‏‏‏‏                       جز نیزه سرگشته کسی همسفرش نیست
{{ب| این سرو چه سرویست که این‌گونه خمیده‌ست     |    این کوه چه کوهی‌ست که حتی کمرش نیست }}
...
{{ب| «آن شب چه شبی بود که دیدند کواکب» ‏‌‏‏‏‏           |            جز نیزه سرگشته کسی همسفرش نیست }}
شاعر چه کند خواست بیاید به حرم... دید                       بار سفرش هست ولی بال و پرش نیست
{{ب| شاعر چه کند خواست بیاید به حرم... دید             |          بار سفرش هست ولی بال و پرش نیست }}
                                      ٭  ٭  ٭
{{پایان شعر}}
می خواست در برابر طوفان بایستدت                             نها خودش میانه میدان بایستد
 
پیش برادرش به پدر قول داده بود                               در چنگ بادهای پریشان بایستد
 
از روزهای کودکی‌اش لحظه می‌شمرد                             یک روز در میان نیستان بایستد
{{شعر}}
  هفتاد بار آیه امن یجیب خواند                                 تا اینکه روی نقطه پایان بایستد
{{ب| می‌خواست در برابر طوفان بایستدت                   |          نها خودش میانه میدان بایستد }}
لب تشنه-دست‌هاش قلم-‌های العطش                   مجبور شد که مشک به دندان بایستد
{{ب| پیش برادرش به پدر قول داده بود                     |        در چنگ بادهای پریشان بایستد }}
هی فکر می‌کنم که ببینم چه می‌شود                         تیری اگر موازی مژگان بایستد
{{ب| از روزهای کودکی‌اش لحظه می‌شمرد                   |          یک روز در میان نیستان بایستد }}
مردانگی به ذات خودش غبطه می‌رود                           وقتی که مرد بر سر پیمان بایستد
{{ب| هفتاد بار آیه امن یجیب خواند                           |      تا اینکه روی نقطه پایان بایستد }}
                                      ٭  ٭  ٭
{{ب| لب تشنه- دست‌هاش قلم-‌های العطش                 |  مجبور شد که مشک به دندان بایستد }}
چشمی ببخش تا که ببیم ستاره را                   کاری بکن که ای غزل نیه کاره را...
{{ب| هی فکر می‌کنم که ببینم چه می‌شود                     |    تیری اگر موازی مژگان بایستد }}
تسبیح دانه دانه به تاراج می‌رود                             کاری بکن به‌هم بزنی استخاره را
{{ب| مردانگی به ذات خودش غبطه می‌رود                     |      وقتی که مرد بر سر پیمان بایستد }}
شش ماه می‌شود که به دنبال فرصتی...                         ای کاش با خودت نبری شیرخواره را
{{پایان شعر}}
امشب بگو به دخترکت تا در آورد                               از گوش‌های کوچک خود گوشواره را
 
یا که به گوش همسرت آهسته‌تر بگو                                     از سینه‌اش رها بکند گاهواره را
 
...
{{شعر}}
باید که می‌رساند صدای تو را کسی                               تا پرکند ندای تو بانگ مناره را
{{ب| چشمی ببخش تا که ببینم ستاره را         |        کاری بکن که ای غزل نیمه کاره را... }}
چیزی نمانده خطبه خونی خواهرت                               از جا در آورد در دارالاماره را
{{ب| تسبیح دانه دانه به تاراج می‌رود             |                کاری بکن به‌هم بزنی استخاره را }}
امشب دوباره می‌گذرم از کنار آب                             تا پرکنم برای تو ای مشک پاره را
{{ب| شش ماه می‌شود که به دنبال فرصتی...     |                    ای کاش با خودت نبری شیرخواره را }}
{{ب| امشب بگو به دخترکت تا در آورد             |                  از گوش‌های کوچک خود گوشواره را }}
{{ب| یا که به گوش همسرت آهسته‌تر بگو         |                          از سینه‌اش رها بکند گاهواره را }}
{{ب| باید که می‌رساند صدای تو را کسی             |                  تا پر کند ندای تو بانگ مناره را }}
{{ب| چیزی نمانده خطبه خوانی خواهرت             |                  از جا در آورد در دارالاماره را }}
{{ب| امشب دوباره می‌گذرم از کنار آب                 |            تا پر کنم برای تو ای مشک پاره را }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==منابع==
==منابع==
۱۰٬۰۷۲

ویرایش

منوی ناوبری