صرخه
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
صَرخَه گونه‌ای از رفتارهای سوگوارانه فردی است.
معنا و مفهوم[ویرایش | ویرایش مبدأ]
صرخه به معنای فریاد بلند، شیون و نعره کشیدن است. به خود فریاد نیز صُراخ گفته می‌شود. ابن قولویه در کامل الزیارات روایتی از امام صادق نقل نموده است که آن حضرت در مناجات با پروردگار می‌فرماید:
«اِرحَم تِلکَ الصَّرخَةَ اَّلتِی کَانَت لَنَا»، خدایا به فریادهایی که به خاطر ما بلند شده ترحم فرما!
در مجالس عزاداری بعضی مداحان برای پر شور شدن مجلس خود خواستار صرخه و فریاد حاضران می‌شوند و با بازگویی صریح مصیبت‌ها و روضه‌ها مخاطبان خود را به این کار ترغیب می‌کنند. گاهی در میان حلقه مریدان و پامنبری‌های مداحان نیز افرادی مامور اجرای صرخه به جهت رونق بخشی به مجلس هستند.