عبدالله بن‌ علی‌ (ع)

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو

عبدالله بن‌ علی، فرزند ‌امام علی (ع)، مادرش فاطمه (ام‌ّ البنین) دختر حزام بن خالد بن ربیعه از قبیله بنی‌ کلاب است.[۱] او دومین فرزند ام‌ّ البنین است. او را عبدالله اکبر و کنیه‌اش را ابو محمد نوشته‌اند.

اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل عبدالله بن‌ علی
خویشاوندان
سرشناس
پدرش، امام علی (ع) و مادرش فاطمه (ام‌ّ البنین) دختر حزام بن خالد بن ربیعه از قبیله بنی‌ کلاب
نقش های برجسته از اصحاب امام حسین (ع)


زندگینامه

عبدالله نزدیک به پنج سال با پدر بزرگوارش ‌امام علی (ع)، پانزده سال با برادرش امام حسن (ع) و بیست و پنج سال با برادرانش امام حسین (ع) و حضرت عباس زندگی کرد و رشادت، شجاعت، جوانمردی، وفاداری، صبر و مقاومت، پاک‌بازی و فداکاری و بصیرت در دین را آموخت و خود متخلق به آن صفات گردید.

نقش در واقعه کربلا

عبدالله از آغاز سفر از مدینه تا کربلا همراه برادر بزرگوارش امام حسین (ع) بود و همچون سه برادرش به رغم خواسته امام حسین (ع)، حاضر به ترک او نگردید و امان‌نامه عبیدالله بن زیاد را نپذیرفت. در بین فرزندان ام‌ّ البنین، او نخستین فرزند شهیدش است که به اشارت برادرش عباس (ع) به میدان شتافت و در حالی‌ که رجز می‌خواند، می‌جنگید:[۲]

رجزخوانی

اَنَا ابنُ ذی النَّجدةِ وَ الافضال
سَیفُ رَسول اللهِ ذوالنِّکال
ذاک عَلِی الخَیرِ ذوالفِعال
فی کُّلِ قَومٍ (یومٍ) ظاهِرُ الاَحوالِ

من پسر مرد دلاور و بخشنده‌ام. آن مرد علی نیکوکار است که شمشیر پیامبر اکرم (ص) بود و کیفردهنده‌ای که آثار ترس از او در هر جماعتی آشکار است.

شهادت

او پس از‌ نبردی‌ سخت و از پای درآوردن تنی چند‌ بالاخره‌ با هانی ‌بن‌ شبیب‌ (ثبیت) حضرمی‌ به‌ مبارزه‌ پرداخت‌ و با دو ضربت‌ که‌ در میان‌شان‌ رد و بدل‌ شد، به‌ دست‌ هانی‌ به ‌شهادت‌ رسید. هانی‌ سر او را از تن‌ جدا نمود. برخی نوشته‌اند با نیزه خولی بن یزید اصبحی و به دست مردی از بنی‌تمیم و پس از زخم‌های فراوان به شهادت رسید. عبدالله فرزندی نداشت و در هنگام شهادت‌ بیست‌ و پنج‌ سال‌ سن‌ داشت‌.[۳]

در زیارت رجبیه از او نام برده شده است و در زیارت ناحیه مقدسه به وی چنین سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عَبدِاللهِ بنِ اَمیرِ المُؤمِنینَ مُبلَی البَلاءِ وَ المُنادِی بِالوِلاءِ فی عَرصَةِ کَربَلاءَ المَضروبِ مُقبِلاً وَ مُدبِراً لَعَنَ اللهُ قاتِلَهُ هانِی بنَ ثَُبََیتٍ الحَضرَمِی“ سلام بر عبدالله بن امیرالمؤمنین علی (ع)، آزمایش کننده بلا و منادی ولایت آل رسول (ص) در میدان کربلا، آنکه از پس و پیش ضربه‌ها خورد و زخم‌ها دید. خداوند قاتل او هانی بن ثبیت حضرمی را لعنت کند.

منبع

مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 442-443.

پی نوشت

  1. - 5. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش. (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص67.
  2. - همانجا.
  3. - برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص469؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: 1877-1861 م. ، ج3، ص63؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، 1367 ﻫ ق. ، ج2، ص28؛ انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، ص145-146.