عباس شهری
عبّاس شهری یکی از شاعران معاصر ایرانی است.
| عبّاس شهری | |
|---|---|
| زادروز | 1289 ه. ش تهران |
| مرگ | 1369 ه.ش |
| تخلص | شهری |
زندگینامه
عبّاس شهری فرزند اسماعیل متخلّص به «شهری» در سال 1289 ه. ش در «شهرستانک» از توابع تهران به دنیا آمد. او فارغ التحصیل دانشکده‌ی کشاورزی دانشگاه تهران بود، و آنگاه به استخدام وزارت کشاورزی درآمد و در پست‌های مختلفی انجام وظیفه کرد. وی در شعر و شاعری دارای آثار ارزنده‌ای است. وی شاعری خوش ذوق و لطیف طبع بود، و در شعر به سادگی و روانی آن توجه داشت. هنر او در سرودن مثنوی‌های اخلاقی و اجتماعی است و در انواع دیگر شعر نیز مهارت دارد. شهری به غم و شادی مردم زمان آگاه و به روحیّات آنان آشنایی دارد. [۱]
درباره‌ی شاعر
شهری تذکره‌ی منظومی در احوال شعرای زمان خود تألیف کرده است که شاعر باید هدفش گفتن و آگاه کردن باشد نه گمراه کردن. شاعر باید باریک بین و عاقبت بین و اهل خدا و دین باشد تا سخنش به مدد طبع خدا داد نغز و دلپسند افتد و مسلّم سخنی که حالی در اوست، شک نیست که نکوست. استاد سخن شناس «سعید نفیسی» در ضمن گفتاری که درباره‌ی آثار منظوم عباس شهری نوشته چنین می‌گوید: «... در زمان ما سرایندگان بسیارند اما من در میانشان کم کسی را می‌شناسم که نوبری به جهان سخن و بازار معانی آورده باشد؟ و کسانی که از آثار این گروه از سخن سرایان فارسی زبان واقفند گواهی می‌توانند داد که سخنان شاعر بدیع‌گوی نوآور این روزگار عباس شهری یکی از مستثنیات است ...» وی به سال 1369 شمسی در سن 82 سالگی درگذشت. [۲]
اشعار
| هر کس شنید واقعه‌ی کربلا گریست | بر آن شهید کشته ز تیغ جفا گریست | |
| غمخانه شد بسیط زمین در عزای او | چشم جهانیان همه در این عزا گریست | |
| تنها نه چشم عالمیان اشکبار اوست | کفرش مخوان اگر که بگویم خدا گریست | |
| در این مصیبتی که خدا صاحب عزاست | بی‌شک که دیده‌ی همه‌ی انبیا گریست | |
| آن کشته‌ای که دین خدا پایدار از اوست | از من شنو که تا شنوی در کجا گریست | |
| از دور چون نگاه سوی خیمه‌گاه کرد | بر بی‌کسیّ عترت آل عبا گریست | |
| بعد از مصیبتی که به آل عبا رسید | هرکس گریست بهر غمی، ناروا گریست | |
| «شهری» دل شکسته ز سوز درون خویش | چون ابر نوبهار در این ماجرا گریست |
منابع
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1174.