چوب و ترکه‌اى که یزید،با آن بر سر بریدۀ امام حسین(ع) اشاره مى‌کرد و بر لب و دندان مى‌زد.ابو برزه اعتراض کرد که:اى فاسق!چوبت را از لبهاى حسین(ع) بردار،به خدا من لبهاى پیامبر را دیدم که جاى این چوب را مى‌بوسید. [۱] در زیارتنامۀ آن حضرت نیز آمده است:«السلام على الثّغر المقروع بالقضیب».

منبع

پی‌نوشت

  1. همان،ص ۱۱۴.