آتش زدن خیمه ها

از ویکی حسین
نسخهٔ تاریخ ‏۱۱ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۳۸ توسط Esmaeili (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

از جنایت‌هاى سپاه عمر سعد، آتش زدن خیمه‌هاى امام حسین (ع) و اهل بیت او در روز عاشورا بود.

شرح واقعه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پس از آنکه امام به شهادت رسید، کوفیان به غارت خیمه‌ها پرداختند، زن‌ها را از خیمه‌ها بیرون آوردند، سپس خیمه‌ها را به آتش کشیدند. اهل حرم، گریان و پا برهنه در دشت پراکنده شدند و به اسارت در آمدند.[۱] امام سجاد (ع) در ترسیم آن صحنه فرموده است: به خدا قسم هرگاه به عمه‌ها و خواهرانم نگاه مى‌کنم، اشک در چشمانم مى‌دود و به یاد فرار آن‌ها در روز عاشورا از خیمه‌اى به خیمه دیگر و از پناهگاهى به پناهگاه دیگر مى‌افتم، که آن گروه فریاد مى‌زدند: خانۀ ظالمان را بسوزانید![۲] این آتش، امتداد همان آتش زدنى بود که پس از رحلت پیامبر، در خانه زهرا(س) با آن سوخت و آتش کینه‌هایى بود که از بنى هاشم و اهل بیت در سینه‌ها داشتند. به یاد این حادثه، در مراسم عاشورا در برخى مناطق رسم است که خیمه‌هایى به نشان خیام اهل بیت برپا مى‌کنند، ظهر عاشورا به آتش مى‌کشند، تا احیاگر یاد آن ستمى باشد که روز عاشورا بر خاندان رسالت رفت.

آتش به آشیانه مرغى نمى‌زنند گیرم که خیمه، خیمه آل عبا نبود


منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. بحار الأنوار، ج ۴۵، ص ۵۸.
  2. حیاة الامام الحسین، ج ۳، ص ۲۹۹.