History: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۶۳ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۰
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
__NOTOC__
__NOTOC__
[[en:test]]
[[en:test]]
{{mainpage/top
<div class="first-column-container">{{Featured Index
| link 1 = [[ادبیات]]
| link 2 = جغرافیا
| link 3 = هنر
| link 4 = تاریخ
| link 5 = ادیان و مذاهب
| link 6 = علوم اجتماعی
}}<div class="first-column-container">{{Featured Index
| image=نبرد کربلا.jpg
| image=نبرد کربلا.jpg
| imagesize = 400px
| imagesize = 300px
| text = [[آب]] مایه‌ حیات و از اسطوره‌ها و نمادهای مهم فرهنگ‌های مختلف از جمله فرهنگ شیعی است. آب، نامی عمومی برای مایع شفاف، بی‌مزه و بی‌بویی است که انسان و حیوان از آن می‌آشامند. آب به عنوان یکی از عناصر اربعه یا چهار «آخشیج» (خاک، آب، باد و آتش)، در فرهنگ‌های گوناگون همواره معانی نمادین و اسطوره‌شناختی متعدد و متنوعی داشته است. به طور معمول، آب در سه مفهوم به کار برده شده است: اساس شکل‌گیری جهان، نماد زندگی، آغاز حیات و جاودانگی، و نماد پاکی و پاک‌کنندگی. آب در اساطیر، آیین‌ها و شمایل‌نگاری‌ها، جدا از ساختار کلیت‌های فرهنگی مربوط به آن‌، همواره مقدم بر هر نقش و صورت و محمل و تکیه‌گاه هر آفرینشی است. در اساطیر مصری، جهان در ابتدا اقیانوسی از آب بوده است. در اسطوره‌های بین‌النهرین و روایت‌های آشوری نیز همه آفریده‌ها از آمیختن آب شیرین (Apsu) و شوراب (Tiamt) پدید می‌آیند. در اساطیر یونان، «نرسیس» مظهر آب و پدرش «سیزیف» خدای رودخانه و مادرش «لیریوب» الهه چشمه‌ساران است. یونانیان باستان همچنین آیین‌ها و جشن‌هایی مربوط به آب و طلب باران داشته‌اند از جمله آیین «رودها» که در آن اسب‌هایی را زنده در میان امواج می‌افکندند و آن‌ها را به خدایان دریا تقدیم می‌کردند.  
| text = [[آب]] مایه‌ حیات و از اسطوره‌ها و نمادهای مهم فرهنگ‌های مختلف از جمله فرهنگ شیعی است. آب، نامی عمومی برای مایع شفاف، بی‌مزه و بی‌بویی است که انسان و حیوان از آن می‌آشامند. آب به عنوان یکی از عناصر اربعه یا چهار «آخشیج» (خاک، آب، باد و آتش)، در فرهنگ‌های گوناگون همواره معانی نمادین و اسطوره‌شناختی متعدد و متنوعی داشته است. به طور معمول، آب در سه مفهوم به کار برده شده است: اساس شکل‌گیری جهان، نماد زندگی، آغاز حیات و جاودانگی، و نماد پاکی و پاک‌کنندگی. آب در اساطیر، آیین‌ها و شمایل‌نگاری‌ها، جدا از ساختار کلیت‌های فرهنگی مربوط به آن‌، همواره مقدم بر هر نقش و صورت و محمل و تکیه‌گاه هر آفرینشی است. در اساطیر مصری، جهان در ابتدا اقیانوسی از آب بوده است. در اسطوره‌های بین‌النهرین و روایت‌های آشوری نیز همه آفریده‌ها از آمیختن آب شیرین (Apsu) و شوراب (Tiamt) پدید می‌آیند. در اساطیر یونان، «نرسیس» مظهر آب و پدرش «سیزیف» خدای رودخانه و مادرش «لیریوب» الهه چشمه‌ساران است. یونانیان باستان همچنین آیین‌ها و جشن‌هایی مربوط به آب و طلب باران داشته‌اند از جمله آیین «رودها» که در آن اسب‌هایی را زنده در میان امواج می‌افکندند و آن‌ها را به خدایان دریا تقدیم می‌کردند.  


خط ۴۳: خط ۳۶:
| image1 = کامران اسکات آقایی.jpg
| image1 = کامران اسکات آقایی.jpg
| title1 = [[کامران اسکات آقایی]]
| title1 = [[کامران اسکات آقایی]]
| image2 = سیدحسین حوائجی.jpg
| image2 = سید جعفر شهیدی.jpg
| title2 = [[سید حسین حوائجی]]
| title2 = [[سید جعفر شهیدی]]
| image3 = Rasoul jafarian.jpg
| image3 = Rasoul jafarian.jpg
| title3 = [[رسول جعفریان]]
| title3 = [[رسول جعفریان]]
| image4 = جبار رحمانی.jpg
| image4 = جبار رحمانی.jpg
| title4 = [[جبار رحمانی]]
| title4 = [[جبار رحمانی]]
| image5 = Adibolmamalek.jpg
| image5 = سید جعفر مرتضی عاملی.jpg
| title5 = [[ادیب الممالک فراهانی]]
| title5 = [[سید جعفر مرتضی عاملی]]
}}{{Featured art big
}}{{Featured art big
| image = آرایش یاران امام (ع) و سپاه یزید.jpeg
| image = آرایش یاران امام (ع) و سپاه یزید.jpeg