یان ریشار: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات اندیشمند|اقمتگاه=|امضا=|اندازه تصویر=تاثر گرفته|تاثیرات=|تابعیت=|تاریخ درگذشت=|تصویر=یان ریشار.jpg|تلفظ=|جوایز=|حامیان=|دانشجویان دکتری=|دین=|زادگاه=فرانسه|زادروز= | '''یان ریشار''' ( به فرانسوی: Yann Richard) ( زاده ۱۹۴۸ م.) ایران شناس و اسلام شناس مشهور فرانسوی است. او مدیر و استاد موسسه ایران شناسی در "دانشگاه جدید سوربن" است.{{جعبه اطلاعات اندیشمند|اقمتگاه=|امضا=|اندازه تصویر=تاثر گرفته|تاثیرات=|تابعیت=|تاریخ درگذشت=|تصویر=یان ریشار.jpg|تلفظ=|جوایز=|حامیان=|دانشجویان دکتری=|دین=|زادگاه=فرانسه|زادروز=۱۹۴۸ م.|نام کامل=Yann Richard}} | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
یان ریشار در سال | یان ریشار در سال ۱۹۶۹ م. موفق به دریافت مدرک کارشناسی در رشته ی زبان شناسی عمومی از "دانشگاه گرونوبل" شد و مدرک کارشناسی ارشد در رشته فلسفه را از "دانشگاه لیون" دریافت نمود. او از سال ۱۹۷۲ م. تا ۱۹۷۴ م. به مطالعه در زمینه ی اسلام شناسی و ادبیات فارسی و عربی در "دانشگاه توبیگن" واقع در آلمان پرداخت. ریشارد در سال ۱۹۷۵ م. موفق به اخذ دیپلم فارسی از "موسسه ی ملی زبان ها و تمدن های شرقی" در پاریس شد و در سالهای ۱۹۸۰ م. و ۱۹۹۲ م. دو مدرک دکترا در رشته های مطالعات اسلامی و علوم سیاسی از "دانشگاه سوربن" و "دانشگاه سوربن" جدید دریافت کرد. عناوین رساله های وی شامل «گوهر مراد عبدالرزاق لاهیجی، فیلسوف ایرانی» و «هویت و نوگرایی در فرهنگ معاصر ایران» می شود. | ||
==فعالیت ها== | ==فعالیت ها== | ||
ریشار از سال 1993 استاد مطالعات ایران و مدیر موسسه ایران شناسی در "دانشگاه جدید سوربن" می باشد و همچنین با موسسات علمی بسیاری چون "انجمن فرانسوی مطالعات جهان عرب و اسلام"، "کانون پیشبرد مطالعات ایران"، "انجمن بین المللی مطالعات ایران" و "انجمن ایران شناسی اروپا" و نیز نشریات تخصصی در حوزه ی ایران شناسی مانند "نشریه مطالعات ایران" همکاری داشته است. | ریشار از سال 1993 استاد مطالعات ایران و مدیر موسسه ایران شناسی در "دانشگاه جدید سوربن" می باشد و همچنین با موسسات علمی بسیاری چون "انجمن فرانسوی مطالعات جهان عرب و اسلام"، "کانون پیشبرد مطالعات ایران"، "انجمن بین المللی مطالعات ایران" و "انجمن ایران شناسی اروپا" و نیز نشریات تخصصی در حوزه ی ایران شناسی مانند "نشریه مطالعات ایران" همکاری داشته است. | ||
ریشار سالها در ایران اقامت داشته و در سال | ریشار سالها در ایران اقامت داشته و در سال ۱۹۸۱ م. مترجم سفارت فرانسه در ایران بوده است و از سال ۱۹۷۵ م. تا ۲۰۰۳ م. با سمتهای مختلف در "انجمن ایران شناسی فرانسه" در ایران اشتغال داشته است. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
از دکتر یان ریشار ریشار کتابها و مقالات متعددی با موضوع زبان و ادبیات فارسی، تاریخ معاصر ایران و جامعه شناسی تشیع در ایران امروز منتشر شده است که از آن جمله تشیع در ایران: امام و انقلاب<ref> | از دکتر یان ریشار ریشار کتابها و مقالات متعددی با موضوع زبان و ادبیات فارسی، تاریخ معاصر ایران و جامعه شناسی تشیع در ایران امروز منتشر شده است که از آن جمله تشیع در ایران: امام و انقلاب<ref>۱۹۸۰ میلادی</ref>، تهران در زیر آتشفشان<ref>۱۹۸۷ میلادی</ref>، اسلام شیعه: ایمان و ایدئولوژی<ref>۱۹۹۱ میلادی</ref>، اسلام شیعیان: سیاست، ایدئولوژی و مذهب<ref>۱۹۹۵ میلادی</ref>، ایران امروز: ریشه ها و پیامدهای انقلاب اسلامی ایران<ref>۲۰۰۳ میلادی</ref> و ایران، تولد یک جمهوری اسلامی<ref>Iran naissance dune republique islamique - ریشارد ۱۳۹۴</ref> را می توان نام برد. | ||
==در باره آثار== | ==در باره آثار== | ||
فرهنگ ایرانی از قرن دهم هجری (شانزدهم میلادی) به بعد با اخلاص ورزی به ائمه عجین شده است. شیعیان هر سال روز دهم محرم یا عاشورا خاطره ی شهادت امام حسین (ع)، نوه ی پیامبر و سومین امام شیعیان را گرامی میدارند. دسته های زنجیر زنی در خیابانها به راه افتاده و زنجیر زنان بدن خود را با زنجیر می نوازند. پر شورترین زنجیرزنان با شمشیر بر فرق سر خویش می کوبند تا مشارکت شان در شهادتی که مایه رستگاری است، واقعی تر جلوه کند. با سهیم شدن در مصائب حسین و سپاهیان او که به دست حکومت وقت در کربلا قتل عام شدند، زنجیرزنان، حکمران مستبد وقت را به گونه ای نمادین محکوم کرده و برای خود آمرزش می طلبند ولی این آیین به گونه ی دیگری نیز قابل تعبیر است و دیگران آن را دعوتی به عصیان می پندارند. این تفسیر انقلابی خصوصا از دهه ی | فرهنگ ایرانی از قرن دهم هجری (شانزدهم میلادی) به بعد با اخلاص ورزی به ائمه عجین شده است. شیعیان هر سال روز دهم محرم یا عاشورا خاطره ی شهادت امام حسین (ع)، نوه ی پیامبر و سومین امام شیعیان را گرامی میدارند. دسته های زنجیر زنی در خیابانها به راه افتاده و زنجیر زنان بدن خود را با زنجیر می نوازند. پر شورترین زنجیرزنان با شمشیر بر فرق سر خویش می کوبند تا مشارکت شان در شهادتی که مایه رستگاری است، واقعی تر جلوه کند. با سهیم شدن در مصائب حسین و سپاهیان او که به دست حکومت وقت در کربلا قتل عام شدند، زنجیرزنان، حکمران مستبد وقت را به گونه ای نمادین محکوم کرده و برای خود آمرزش می طلبند ولی این آیین به گونه ی دیگری نیز قابل تعبیر است و دیگران آن را دعوتی به عصیان می پندارند. این تفسیر انقلابی خصوصا از دهه ی ۱۳۴۰ شمسی (۱۹۴۰ میلادی) به بعد رواج یافت.<ref>کتاب ایران تولد یک جمهوری اسلامی، ریشار ۱۳۹۴ شمسی</ref> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=5141534&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author تراژدی جهان اسلام، عزاداری شیعیان ایران به روایت سفرنامه نویسان، مستشرقان و ایران شناسان ( از صفویه تا جمهوری اسلامی)، جلد سوم، صفحه | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=5141534&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author تراژدی جهان اسلام، عزاداری شیعیان ایران به روایت سفرنامه نویسان، مستشرقان و ایران شناسان ( از صفویه تا جمهوری اسلامی)، جلد سوم، صفحه ۱۶۴۰] | ||
*[https://rasekhoon.net/mashahir/show/750937/%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%B1%DB%8C%D8%B4%D8%A7%D8%B1 سایت راسخون] | *[https://rasekhoon.net/mashahir/show/750937/%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%B1%DB%8C%D8%B4%D8%A7%D8%B1 سایت راسخون] | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۳: | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده:پژوهشگران]] | [[رده:پژوهشگران]] | ||
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۵۵
یان ریشار ( به فرانسوی: Yann Richard) ( زاده ۱۹۴۸ م.) ایران شناس و اسلام شناس مشهور فرانسوی است. او مدیر و استاد موسسه ایران شناسی در "دانشگاه جدید سوربن" است.
| یان ریشار | |
|---|---|
 | |
| متولد |
۱۹۴۸ م. فرانسه |
تحصیلات
یان ریشار در سال ۱۹۶۹ م. موفق به دریافت مدرک کارشناسی در رشته ی زبان شناسی عمومی از "دانشگاه گرونوبل" شد و مدرک کارشناسی ارشد در رشته فلسفه را از "دانشگاه لیون" دریافت نمود. او از سال ۱۹۷۲ م. تا ۱۹۷۴ م. به مطالعه در زمینه ی اسلام شناسی و ادبیات فارسی و عربی در "دانشگاه توبیگن" واقع در آلمان پرداخت. ریشارد در سال ۱۹۷۵ م. موفق به اخذ دیپلم فارسی از "موسسه ی ملی زبان ها و تمدن های شرقی" در پاریس شد و در سالهای ۱۹۸۰ م. و ۱۹۹۲ م. دو مدرک دکترا در رشته های مطالعات اسلامی و علوم سیاسی از "دانشگاه سوربن" و "دانشگاه سوربن" جدید دریافت کرد. عناوین رساله های وی شامل «گوهر مراد عبدالرزاق لاهیجی، فیلسوف ایرانی» و «هویت و نوگرایی در فرهنگ معاصر ایران» می شود.
فعالیت ها
ریشار از سال 1993 استاد مطالعات ایران و مدیر موسسه ایران شناسی در "دانشگاه جدید سوربن" می باشد و همچنین با موسسات علمی بسیاری چون "انجمن فرانسوی مطالعات جهان عرب و اسلام"، "کانون پیشبرد مطالعات ایران"، "انجمن بین المللی مطالعات ایران" و "انجمن ایران شناسی اروپا" و نیز نشریات تخصصی در حوزه ی ایران شناسی مانند "نشریه مطالعات ایران" همکاری داشته است.
ریشار سالها در ایران اقامت داشته و در سال ۱۹۸۱ م. مترجم سفارت فرانسه در ایران بوده است و از سال ۱۹۷۵ م. تا ۲۰۰۳ م. با سمتهای مختلف در "انجمن ایران شناسی فرانسه" در ایران اشتغال داشته است.
آثار
از دکتر یان ریشار ریشار کتابها و مقالات متعددی با موضوع زبان و ادبیات فارسی، تاریخ معاصر ایران و جامعه شناسی تشیع در ایران امروز منتشر شده است که از آن جمله تشیع در ایران: امام و انقلاب[۱]، تهران در زیر آتشفشان[۲]، اسلام شیعه: ایمان و ایدئولوژی[۳]، اسلام شیعیان: سیاست، ایدئولوژی و مذهب[۴]، ایران امروز: ریشه ها و پیامدهای انقلاب اسلامی ایران[۵] و ایران، تولد یک جمهوری اسلامی[۶] را می توان نام برد.
در باره آثار
فرهنگ ایرانی از قرن دهم هجری (شانزدهم میلادی) به بعد با اخلاص ورزی به ائمه عجین شده است. شیعیان هر سال روز دهم محرم یا عاشورا خاطره ی شهادت امام حسین (ع)، نوه ی پیامبر و سومین امام شیعیان را گرامی میدارند. دسته های زنجیر زنی در خیابانها به راه افتاده و زنجیر زنان بدن خود را با زنجیر می نوازند. پر شورترین زنجیرزنان با شمشیر بر فرق سر خویش می کوبند تا مشارکت شان در شهادتی که مایه رستگاری است، واقعی تر جلوه کند. با سهیم شدن در مصائب حسین و سپاهیان او که به دست حکومت وقت در کربلا قتل عام شدند، زنجیرزنان، حکمران مستبد وقت را به گونه ای نمادین محکوم کرده و برای خود آمرزش می طلبند ولی این آیین به گونه ی دیگری نیز قابل تعبیر است و دیگران آن را دعوتی به عصیان می پندارند. این تفسیر انقلابی خصوصا از دهه ی ۱۳۴۰ شمسی (۱۹۴۰ میلادی) به بعد رواج یافت.[۷]
منبع
- تراژدی جهان اسلام، عزاداری شیعیان ایران به روایت سفرنامه نویسان، مستشرقان و ایران شناسان ( از صفویه تا جمهوری اسلامی)، جلد سوم، صفحه ۱۶۴۰
- سایت راسخون