گلوى بریده

نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۴:۰۰ توسط Admin (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{ب| حلقى که بود بوسه‌گه مصطفى مدام | آزرده‌اش ز خنجر فولاد کرده‌اى <ref>محتشم...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

حلقى که بود بوسه‌گه مصطفى مدام آزرده‌اش ز خنجر فولاد کرده‌اى [۱]

پس از شهادت امام حسین«ع»،سر مطهرش را از پیکر جدا کردند.تیغ بر حلقومى نهادند که بوسه‌گاه رسول خدا«ص»بود.از این رو،لقب«ذبیح»بر آن حضرت داده‌اند و همچنین تعبیر«مجزور الرأس»از زبان زینب کبرى نقل شده است.در برخى مقتلها آمده است که حضرت زینب،هنگام وداع جسد برادرش،پیکر او را در آغوش گرفت،لب بر حلقوم بریدۀ سید الشهدا«ع»نهاد و بوسید و با آن بدن خونین وداع کرد. [۲]

آن سو نگران،نگاه پیغمبر بود خورشید،رسول آه پیغمبر بود اى تیغ پلید،مى‌شکستى اى کاش آن حنجره،بوسه‌گاه پیغمبر بود [۳]




جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 385.

  1. محتشم کاشانى.
  2. معالى السبطین،ج 2،ص 55.
  3. ساعد باقرى.