گلوى بریده: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ب| حلقى که بود بوسه‌گه مصطفى مدام | آزرده‌اش ز خنجر فولاد کرده‌اى <ref>محتشم کاشانى.</ref> }}

پس از شهادت امام حسین«ع»،سر مطهرش را از پیکر جدا کردند.تیغ بر حلقومى نهادند که بوسه‌گاه رسول خدا«ص»بود.از این رو،لقب«ذبیح»بر آن حضرت داده‌اند و همچنین تعبیر«مجزور الرأس»از زبان زینب کبرى نقل شده است.در برخى مقتلها آمده است که حضرت زینب،هنگام وداع جسد برادرش،پیکر او را در آغوش گرفت،لب بر حلقوم بریدۀ سید الشهدا«ع»نهاد و بوسید و با آن بدن خونین وداع کرد. <ref>معالى السبطین،ج 2،ص 55.</ref>

{{ب| آن سو نگران،نگاه پیغمبر بود | خورشید،رسول آه پیغمبر بود }}

{{ب| اى تیغ پلید،مى‌شکستى اى کاش | آن حنجره،بوسه‌گاه پیغمبر بود <ref>ساعد باقرى.</ref> }}