چاووشی: تفاوت میان نسخه‌ها

۵۲۷ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۰
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''چاووشی''' (چاووش، چاووشی‌خوانی یا چاووش‌خوانی)، خواندن اشعار مذهبی همراه با آواز در پیشاپیش زائرانِ خانۀ خدا، عتبات عالیات و مشهد، به ویژه به هنگام مشایعت و استقبال از آنان.
'''چاووشی''' (چاووش، چاووشی‌خوانی یا چاووش‌خوانی)، خواندن اشعار مذهبی همراه با آواز در پیشاپیش زائرانِ خانۀ خدا، عتبات عالیات و مشهد، به ویژه به هنگام مشایعت و استقبال از آنان.
 
[[پرونده:پیشروی کاروان، تهران 1303.jpg|بندانگشتی|پیشروی کاروان، تهران 1303]]
==معنا==
==معنا==
واژۀ چاوش یا چاووش، ترکی<ref>کاشغری، 1 /307.</ref> و برگرفته از چاو به معنی اعلان و خطاب است.<ref>معین، فرهنگ...، ذیل چاوش، نیز حاشیه بر...، 2 /617؛ دایرةالمعارف...، 1 /792.</ref> این واژه در لغت‌نامه‌ها به معنای نقیب سپاه و لشکر و قافله، مهتر<ref>کاشغری، همانجا؛ برهان...، 2 /617؛ نیز نک : محمد بن منور، 387.</ref>، رئیس تشریفات<ref>معین، همانجا؛ EI2، ذیل چائوش4.</ref>، نقیب و نگهبان کاروان<ref>سعدی، 328؛ نیز نک : لغت‌نامه...، ذیل چاوش.</ref> آمده است. چاووش یا چاوش در عربی به صورت جاویش و شاویش<ref>EI2، همانجا؛ لین، 440.</ref> آمده است. این واژه را در ورزقان<ref>واقع در استان آذربایجان شرقی.</ref> چوووش<ref>انجوی، 2 /100.</ref>، در بوشهر چوشی، و در سروستان چوش خونی می‌گویند.<ref>شریفیان، 63؛ همایونی، 413؛ حمیدی، بش‌.</ref> چاووش عنوان کسی بوده که سفرهای زیارتی به مکه، عتبات عالیات و مشهد را اعلام می‌کرده، و مردم را برای شرکت در این‌گونه سفرها برمی‌انگیخته، و خود نیز غالباً از آغاز تا بازگشت زائران از اماکن مقدس همراه و راهنمای آنان بوده است.
واژۀ چاوش یا چاووش، ترکی<ref>کاشغری، 1 /307.</ref> و برگرفته از چاو به معنی اعلان و خطاب است.<ref>معین، فرهنگ...، ذیل چاوش، نیز حاشیه بر...، 2 /617؛ دایرةالمعارف...، 1 /792.</ref> این واژه در لغت‌نامه‌ها به معنای نقیب سپاه و لشکر و قافله، مهتر<ref>کاشغری، همانجا؛ برهان...، 2 /617؛ نیز نک : محمد بن منور، 387.</ref>، رئیس تشریفات<ref>معین، همانجا؛ EI2، ذیل چائوش4.</ref>، نقیب و نگهبان کاروان<ref>سعدی، 328؛ نیز نک : لغت‌نامه...، ذیل چاوش.</ref> آمده است. چاووش یا چاوش در عربی به صورت جاویش و شاویش<ref>EI2، همانجا؛ لین، 440.</ref> آمده است. این واژه را در ورزقان<ref>واقع در استان آذربایجان شرقی.</ref> چوووش<ref>انجوی، 2 /100.</ref>، در بوشهر چوشی، و در سروستان چوش خونی می‌گویند.<ref>شریفیان، 63؛ همایونی، 413؛ حمیدی، بش‌.</ref> چاووش عنوان کسی بوده که سفرهای زیارتی به مکه، عتبات عالیات و مشهد را اعلام می‌کرده، و مردم را برای شرکت در این‌گونه سفرها برمی‌انگیخته، و خود نیز غالباً از آغاز تا بازگشت زائران از اماکن مقدس همراه و راهنمای آنان بوده است.
خط ۷: خط ۷:


همراه اشعار مذهبی، اشعاری هم دربارۀ دشواری‌های راه‌ها، مصائب سفر و سختگیری مرزبان‌ها به هنگام ورود به سرزمین‌های مقدس می‌خوانند.<ref>انجوی، 2 /100.</ref> برخی از اشعار حاوی اطلاعات جغرافیایی، فرهنگی و زبانی است که می‌توان از آنها در بررسی سنت‌های مردم، چگونگی راه‌ها و منزلگاه‌ها و برخی ویژگی‌های دیگر فرهنگی بهره برد.<ref>ایرانیکا، ذیل چاوش1؛ فرهنگ‌نامه...، 2 /503.</ref>
همراه اشعار مذهبی، اشعاری هم دربارۀ دشواری‌های راه‌ها، مصائب سفر و سختگیری مرزبان‌ها به هنگام ورود به سرزمین‌های مقدس می‌خوانند.<ref>انجوی، 2 /100.</ref> برخی از اشعار حاوی اطلاعات جغرافیایی، فرهنگی و زبانی است که می‌توان از آنها در بررسی سنت‌های مردم، چگونگی راه‌ها و منزلگاه‌ها و برخی ویژگی‌های دیگر فرهنگی بهره برد.<ref>ایرانیکا، ذیل چاوش1؛ فرهنگ‌نامه...، 2 /503.</ref>
 
[[پرونده:چاووشی خوانی - حسن آباد جرقویه.jpg|بندانگشتی|چاووشی خوانی- حسن آباد جرقویه]]
اشعار چاووشی در مجموعه‌ای از «چاووشی‌نامه»ها جمع‌آوری و تنظیم شده‌اند. سرایندگان این اشعار غالباً گمنام و ناشناس‌اند و گاه فقط نامی از نسخه‌برداران و تکثیرکنندگان آنها برده شده است.<ref>حمیدی، بش ؛ عناصری، 145؛ نیز نک : ایرانیکا، همانجا.</ref> این اشعار عامیانه، کوتاه و بیشتر فاقد وزن و قافیه‌اند و به سبب نداشتن اطلاعات ادبی کافی سرایندگان، اشتباهات لغوی، ادبی و دستوری بسیاری در آنها دیده می‌شود. برخی از چاووشان نیز خود قریحۀ شاعری داشتند و شعر می‌سرودند و گاهی بنابر سلیقۀ خود ابیاتی از اشعار می‌کاستند یا به آن می‌افزودند؛ از این‌ رو، اشعار چاووشی را نمی‌توان به سرایندۀ واحدی منتسب کرد.<ref>عناصری، 137، 144-145؛ فرهنگ‌نامه، همانجا.</ref>
اشعار چاووشی در مجموعه‌ای از «چاووشی‌نامه»ها جمع‌آوری و تنظیم شده‌اند. سرایندگان این اشعار غالباً گمنام و ناشناس‌اند و گاه فقط نامی از نسخه‌برداران و تکثیرکنندگان آنها برده شده است.<ref>حمیدی، بش ؛ عناصری، 145؛ نیز نک : ایرانیکا، همانجا.</ref> این اشعار عامیانه، کوتاه و بیشتر فاقد وزن و قافیه‌اند و به سبب نداشتن اطلاعات ادبی کافی سرایندگان، اشتباهات لغوی، ادبی و دستوری بسیاری در آنها دیده می‌شود. برخی از چاووشان نیز خود قریحۀ شاعری داشتند و شعر می‌سرودند و گاهی بنابر سلیقۀ خود ابیاتی از اشعار می‌کاستند یا به آن می‌افزودند؛ از این‌ رو، اشعار چاووشی را نمی‌توان به سرایندۀ واحدی منتسب کرد.<ref>عناصری، 137، 144-145؛ فرهنگ‌نامه، همانجا.</ref>


خط ۲۶: خط ۲۶:
شیوۀ چاووشی بیشتر تک‌خوانی بود و گاه نوچه‌ها در سؤال و جواب‌هایی منظوم با چاووش هم‌آوایی می‌کردند و بدرقه‌کنندگان و زائران به آنان می‌پیوستند و هم‌سرایی می‌کردند.<ref>حمیدی، بش ؛ عناصری، 136، 154؛ میرفخرایی، نیز ایرانیکا، همانجاها.</ref> لحن آواز چاووش با توجه به نوع شعر (مدیحه-مرثیه) متفاوت بود. چاووشی‌خوان به هنگام خواندن اشعار وصفی، لحنی موزون و شوق‌انگیز، و در اشعار رثایی صوتی محزون داشت که اثراتی از تراژدی و ویژگی‌های دراماتیک در آن احساس می‌شد.<ref>عناصری، 137، 154.</ref>
شیوۀ چاووشی بیشتر تک‌خوانی بود و گاه نوچه‌ها در سؤال و جواب‌هایی منظوم با چاووش هم‌آوایی می‌کردند و بدرقه‌کنندگان و زائران به آنان می‌پیوستند و هم‌سرایی می‌کردند.<ref>حمیدی، بش ؛ عناصری، 136، 154؛ میرفخرایی، نیز ایرانیکا، همانجاها.</ref> لحن آواز چاووش با توجه به نوع شعر (مدیحه-مرثیه) متفاوت بود. چاووشی‌خوان به هنگام خواندن اشعار وصفی، لحنی موزون و شوق‌انگیز، و در اشعار رثایی صوتی محزون داشت که اثراتی از تراژدی و ویژگی‌های دراماتیک در آن احساس می‌شد.<ref>عناصری، 137، 154.</ref>


نوچگان گاه از چاووشِ پیش‌کسوت درخواست می‌کردند تا به آنها اجازه دهد که ابیات آغازین شعری را در پیشاپیش کاروان بخوانند و او را همراهی کنند.<ref>یوسفی، 8؛ نیز نک‍ : ایرانیکا، همانجا.</ref> در پایان هر بیت یا بند، چاووش از حاضران طلب صلوات می‌کرد.<ref>حمیدی، بش؛ جهانگیری، 313.</ref>
نوچگان گاه از چاووشِ پیش‌کسوت درخواست می‌کردند تا به آنها اجازه دهد که ابیات آغازین شعری را در پیشاپیش کاروان بخوانند و او را همراهی کنند.<ref>یوسفی، 8؛ نیز نک : ایرانیکا، همانجا.</ref> در پایان هر بیت یا بند، چاووش از حاضران طلب صلوات می‌کرد.<ref>حمیدی، بش؛ جهانگیری، 313.</ref>


در برخی از مناطق کویری ایران، به‌ویژه در خراسان و سمنان گونه‌ای چاووشی، به هنگام سوگواری‌های شهادت امام حسین(ع) در ایام محرم اجرا می‌شد. اشعار این چاووشی ارتباطی با زیارت نداشت و بیانگر حرکت کاروان امام حسین(ع) به کربلا بود. در بیرجند با نزدیک شدن سالروز ورود اهل بیت(ع) به کربلا، چاووش‌خوانی می‌شد و به این طریق مردم را از نزدیک شدن این روز و رسم علم‌بندان باخبر می‌کردند. در این مراسم اسپند دود می‌کردند و چاووش، چاووشی می‌خواند. اخیراً در بیرجند یک روز پیش از ماه محرم عَلَم می‌بندند، سپس در حسینیه روضه‌خوانی می‌کنند و هم‌زمان با چاووشی همۀ مردم در حسینیه جمع می‌شوند.<ref>مردم‌نگاری...، 38- 39.</ref> در فیروزآبادِ میبد، هم‌زمان با ایام عاشورا مردم نخل برمی‌دارند و می‌گردانند و در همان حال یک چاووش در درون نخل، در فواصل نوحه‌خوانی‌ها اشعار چاووشی می‌خواند.<ref>بلوکباشی، 70-72.</ref> در شب‌های شهادت امام حسن و امام حسین(ع) و در مراسم «شمع و چراغ» در تکیۀ بیدآباد شاهرود یک نفر چاووش پس از خواندن دعا، اشعاری مربوط به واقعۀ کربلا از محتشم کاشانی در رثای شهیدان می‌خواند و حاضران در انتهای هر بند از اشعار صلوات می‌فرستند.<ref>شریعت‌زاده، 409-413.</ref> در گیلان چاووشی همراه با گروه کرنا نوازان اجرا می‌شده است.<ref>نصری اشرفی، 109.</ref>
در برخی از مناطق کویری ایران، به‌ویژه در خراسان و سمنان گونه‌ای چاووشی، به هنگام سوگواری‌های شهادت امام حسین(ع) در ایام محرم اجرا می‌شد. اشعار این چاووشی ارتباطی با زیارت نداشت و بیانگر حرکت کاروان امام حسین(ع) به کربلا بود. در بیرجند با نزدیک شدن سالروز ورود اهل بیت(ع) به کربلا، چاووش‌خوانی می‌شد و به این طریق مردم را از نزدیک شدن این روز و رسم علم‌بندان باخبر می‌کردند. در این مراسم اسپند دود می‌کردند و چاووش، چاووشی می‌خواند. اخیراً در بیرجند یک روز پیش از ماه محرم عَلَم می‌بندند، سپس در حسینیه روضه‌خوانی می‌کنند و هم‌زمان با چاووشی همۀ مردم در حسینیه جمع می‌شوند.<ref>مردم‌نگاری...، 38- 39.</ref> در فیروزآبادِ میبد، هم‌زمان با ایام عاشورا مردم نخل برمی‌دارند و می‌گردانند و در همان حال یک چاووش در درون نخل، در فواصل نوحه‌خوانی‌ها اشعار چاووشی می‌خواند.<ref>بلوکباشی، 70-72.</ref> در شب‌های شهادت امام حسن و امام حسین(ع) و در مراسم «شمع و چراغ» در تکیۀ بیدآباد شاهرود یک نفر چاووش پس از خواندن دعا، اشعاری مربوط به واقعۀ کربلا از محتشم کاشانی در رثای شهیدان می‌خواند و حاضران در انتهای هر بند از اشعار صلوات می‌فرستند.<ref>شریعت‌زاده، 409-413.</ref> در گیلان چاووشی همراه با گروه کرنا نوازان اجرا می‌شده است.<ref>نصری اشرفی، 109.</ref>
خط ۳۶: خط ۳۶:


==چاووش و چاووشی در موسیقی==
==چاووش و چاووشی در موسیقی==
چاووش‌خوانی عبارت است از مشایعت و یا پیشواز زائران اماکن مقدس توسط چاووش‌خوان، با لحن آوازی که از جوهرۀ موسیقی ردیفی برخوردار است وبا متر آزاد و عموماً در چهارگاه وگاهی در مایۀ نیشابورک خوانده می‌شود.<ref>نک‍ : شریفیان، 65؛ نصری اشرفی، تحقیقات.</ref>
چاووش‌خوانی عبارت است از مشایعت و یا پیشواز زائران اماکن مقدس توسط چاووش‌خوان، با لحن آوازی که از جوهرۀ موسیقی ردیفی برخوردار است وبا متر آزاد و عموماً در چهارگاه وگاهی در مایۀ نیشابورک خوانده می‌شود.<ref>نک : شریفیان، 65؛ نصری اشرفی، تحقیقات.</ref>
 
[[پرونده:اولین همایش ملی چاووشی خوانی یزد.jpg|بندانگشتی|اولین همایش ملی چاووشی خوانی یزد]]
گزارش الئاریوس<ref>ص 451.</ref>، دبیر اول سفارت آلمان در ایران، حاکی از مسائل مهمی در رابطه با چاووشان و وظایف آنان است، ازجمله اینکه اصطلاح و موضوع چاووش در قفقاز عصر صفویه معمول و متداول بوده است و مهم‌تر اینکه چاووشان در منطقۀ مذکور با آوازی مخصوص به استقبال میهمانان حکومتی شتافته، و یا آنان را بدرقه می‌نموده‌اند؛ موضوعی که در عصر افشاریه و پس از آن به مسئولیتی حکومتی و تثبیت‌شده برای چاووشان انجامیده، و رفته‌رفته زمینۀ وظیفه‌ای عمومی‌تر برای چاووشان، یعنی آوازخوانی و مشایعت زوار اماکن مقدس را فراهم ساخته است. او در بخشی از این گزارش می‌نویسد:
گزارش الئاریوس<ref>ص 451.</ref>، دبیر اول سفارت آلمان در ایران، حاکی از مسائل مهمی در رابطه با چاووشان و وظایف آنان است، ازجمله اینکه اصطلاح و موضوع چاووش در قفقاز عصر صفویه معمول و متداول بوده است و مهم‌تر اینکه چاووشان در منطقۀ مذکور با آوازی مخصوص به استقبال میهمانان حکومتی شتافته، و یا آنان را بدرقه می‌نموده‌اند؛ موضوعی که در عصر افشاریه و پس از آن به مسئولیتی حکومتی و تثبیت‌شده برای چاووشان انجامیده، و رفته‌رفته زمینۀ وظیفه‌ای عمومی‌تر برای چاووشان، یعنی آوازخوانی و مشایعت زوار اماکن مقدس را فراهم ساخته است. او در بخشی از این گزارش می‌نویسد:


خط ۵۱: خط ۵۱:


در حال حاضر (1389ش) مراسم چاووشی و چاووش‌خوانی هنوز هم به صورت پراکنده در شهر‌ها، محله‌‌های قدیمی و روستا‌های ایران متداول است. اصلی‌ترین و عام‌ترین مناسبت اجرای چاووش‌خوانی همچون گذشته معطوف به استقبال یا مشایعت زوار اماکن مقدس و بقاع مذهبی است. اما به‌غیر از مناسبت و کارکرد مذکور، چاووش‌خوانی در شماری از مجالس تعزیه همچون مجلس تعزیۀ شهادت امام حسین(ع)، مجلس تعزیۀ زوار امام رضا(ع) و مجلس تعزیۀ شهادت امام رضا(ع) اجرا می‌شود. این آواز به دلیل خاطره‌انگیزی، تأثیر ویژه‌ای در مخاطبان و تماشاگران مجالس تعزیۀ مذکور دارد.
در حال حاضر (1389ش) مراسم چاووشی و چاووش‌خوانی هنوز هم به صورت پراکنده در شهر‌ها، محله‌‌های قدیمی و روستا‌های ایران متداول است. اصلی‌ترین و عام‌ترین مناسبت اجرای چاووش‌خوانی همچون گذشته معطوف به استقبال یا مشایعت زوار اماکن مقدس و بقاع مذهبی است. اما به‌غیر از مناسبت و کارکرد مذکور، چاووش‌خوانی در شماری از مجالس تعزیه همچون مجلس تعزیۀ شهادت امام حسین(ع)، مجلس تعزیۀ زوار امام رضا(ع) و مجلس تعزیۀ شهادت امام رضا(ع) اجرا می‌شود. این آواز به دلیل خاطره‌انگیزی، تأثیر ویژه‌ای در مخاطبان و تماشاگران مجالس تعزیۀ مذکور دارد.
 
[[پرونده:بخشو.jpg|بندانگشتی|مرحوم جهانبخش کردی‌زاده (بخشو)]]
به‌جز موارد یادشده، در دو ناحیۀ جنوبی و شمالی کشور مراسم چاووشی به موضوعات ویژه‌تری نیز اختصاص یافته است. در بوشهر چاووش‌خوانی در برخی مراسم مذهبی زنانه نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. زنان نوحه‌خوان به هنگام اعلام پایان مجالس عزاداری و یا در روز هفتم و چهلم بزرگداشت متوفى و هنگام عزیمت به‌مزار او، چاووش‌خوانی می‌نمایند. این نوحه‌خوانان در شب‌های عزاداری محرم نیز برای دعوت از زنان برای عزاداری، چاووش‌خوانی می‌کنند.<ref>نک‍ : شریفیان، 69-70.</ref>
به‌جز موارد یادشده، در دو ناحیۀ جنوبی و شمالی کشور مراسم چاووشی به موضوعات ویژه‌تری نیز اختصاص یافته است. در بوشهر چاووش‌خوانی در برخی مراسم مذهبی زنانه نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. زنان نوحه‌خوان به هنگام اعلام پایان مجالس عزاداری و یا در روز هفتم و چهلم بزرگداشت متوفى و هنگام عزیمت به‌مزار او، چاووش‌خوانی می‌نمایند. این نوحه‌خوانان در شب‌های عزاداری محرم نیز برای دعوت از زنان برای عزاداری، چاووش‌خوانی می‌کنند.<ref>نک : شریفیان، 69-70.</ref>


همچنین در بوشهر در برخی مناسبت‌های کسبی همچون به آب انداختن شناورهای ماهیگیری (اوشار جهاز) نیز به اجرای چاووشی می‌پردازند.<ref>همو، 70.</ref> از دیگر ویژگی‌های پراهمیت چاووشی در بوشهر مبادلۀ آوازی بین چاووش‌خوان زن و چاووش‌خوان مرد است که در برخی مراسم خاص صورت می‌گیرد.<ref>همو، 65.</ref> از دیگر خصوصیات چاووش‌خوانی این منطقه اجرای آن در مراسم سینه‌زنی اربعین حسینی و پس از نوحۀ واحد توسط نوحه‌خوان است.<ref>همو، 68.</ref>
همچنین در بوشهر در برخی مناسبت‌های کسبی همچون به آب انداختن شناورهای ماهیگیری (اوشار جهاز) نیز به اجرای چاووشی می‌پردازند.<ref>همو، 70.</ref> از دیگر ویژگی‌های پراهمیت چاووشی در بوشهر مبادلۀ آوازی بین چاووش‌خوان زن و چاووش‌خوان مرد است که در برخی مراسم خاص صورت می‌گیرد.<ref>همو، 65.</ref> از دیگر خصوصیات چاووش‌خوانی این منطقه اجرای آن در مراسم سینه‌زنی اربعین حسینی و پس از نوحۀ واحد توسط نوحه‌خوان است.<ref>همو، 68.</ref>
خط ۷۰: خط ۷۰:
در چاووشی‌نامه‌ها نامِ سرایندگان، مذکور نیست. گاه نام خطاط  و یا ناشر را دربر دارد. شاید شاعران از ذکر نام خود به نیت تبرع پرهیز داشته‌اند. به‌علاوه چون برحسب عادت چاووشان و دیگران با افزایش و کاهش در این اشعار تصرف کرده‌اند، انتساب آنها به گوینده‌ای واحد موجه نمی‌نماید.
در چاووشی‌نامه‌ها نامِ سرایندگان، مذکور نیست. گاه نام خطاط  و یا ناشر را دربر دارد. شاید شاعران از ذکر نام خود به نیت تبرع پرهیز داشته‌اند. به‌علاوه چون برحسب عادت چاووشان و دیگران با افزایش و کاهش در این اشعار تصرف کرده‌اند، انتساب آنها به گوینده‌ای واحد موجه نمی‌نماید.


برخی چاووشان خود نیز اشعاری در این زمینه‌ها می‌سروده و می‌خوانده‌اند. بسیاری از اشعار چاووشی رنگ عوامانه نیز پیدا کرده است و احیاناً از اختلال وزن یا بعضی نقایص خالی نیست.<ref>نک‍ : عناصری، 144-145.</ref> گاه در برخی اشعار چاووشی ابیاتی از دشواری‌های سفر و سخت‌گیری مأموران مرزها و چگونگی گرفتن تذکره و مضامینی از این قبیل راه یافته است.<ref>همو، 167.</ref>
برخی چاووشان خود نیز اشعاری در این زمینه‌ها می‌سروده و می‌خوانده‌اند. بسیاری از اشعار چاووشی رنگ عوامانه نیز پیدا کرده است و احیاناً از اختلال وزن یا بعضی نقایص خالی نیست.<ref>نک : عناصری، 144-145.</ref> گاه در برخی اشعار چاووشی ابیاتی از دشواری‌های سفر و سخت‌گیری مأموران مرزها و چگونگی گرفتن تذکره و مضامینی از این قبیل راه یافته است.<ref>همو، 167.</ref>


لازم به یادآوری است که در متن و شعر چاووش، اشعار عزیمت به سفر و بازگشت از سفر زیارتی با یکدیگر تفاوت دارند. برای نمونه در عزیمت زوار به مشهد این اشعار از سوی چاووش‌خوانان خوانده می‌شود:{{شعر}}  
لازم به یادآوری است که در متن و شعر چاووش، اشعار عزیمت به سفر و بازگشت از سفر زیارتی با یکدیگر تفاوت دارند. برای نمونه در عزیمت زوار به مشهد این اشعار از سوی چاووش‌خوانان خوانده می‌شود:{{شعر}}  
۳٬۴۸۸

ویرایش