نعش

نسخهٔ تاریخ ‏۲۸ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۲۶ توسط Rahdar (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

نعش پیکر بى‌روح، جسد است و به معنى تابوت هم آمده‌است.

پیکر شهدا در کربلاویرایش

در کربلا امام حسین(ع) بر سر نعش شهدا حاضر مى‌شد. اهل بیت امام حسین(ع)، پس از عاشورا کنار نعش شهیدان آمدند و گریه و عزادارى کردند. در مراسم تعزیه و شبیه‌خوانى هم که اشخاص، نقشهاى مختلفى به عهده مى‌گیرند،

پیکر شهدای کربلا در تعزیهویرایش

برخى هم در نقش، نعش در میدان بر زمین مى‌افتند و تداعى کنندۀ اجساد شهداى کربلا مى‌گردند. کسى که در تعزیه، نقش بى‌اهمیّت و بى‌سخنى را به عهده دارد. [۱] در تعزیه‌ها، نعش را همراه با پیکانهاى خون‌آلود و شمشیرهاى شکسته و سنانها که بر روى نعشها دوخته یا جاسازى شده بود نشان مى‌دادند که یادآور وضع طبیعى کشته‌هاى میدان باشد، یا همراه با پرندگان و کبوترانى با شهپر خونین بر نعش شهیدان، که سمبل رساندن خبر شهادت به مدینه بود.

منبعویرایش

پی‌نوشتویرایش

  1. فرهنگ فارسى، معین.