نعش: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «پیکر بى‌روح،جسد.به معنى تابوت هم آمده است.در کربلا امام حسین«ع»بر سر نعش شهد...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
پیکر | '''نعش''' پیکر بى‌روح، جسد است و به معنى تابوت هم آمده‌است. | ||
==پیکر شهدا در کربلا== | |||
در [[کربلا]] [[امام حسین(ع)]] بر سر نعش شهدا حاضر مى‌شد. [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] امام حسین(ع)، پس از [[عاشورا]] کنار نعش شهیدان آمدند و گریه و عزادارى کردند. در مراسم [[تعزیه]] و شبیه‌خوانى هم که اشخاص، نقشهاى مختلفى به عهده مى‌گیرند، | |||
==پیکر شهدای کربلا در تعزیه== | |||
برخى هم در نقش، نعش در میدان بر زمین مى‌افتند و تداعى کنندۀ اجساد شهداى کربلا مى‌گردند. کسى که در تعزیه، نقش بى‌اهمیّت و بى‌سخنى را به عهده دارد. <ref>فرهنگ فارسى، معین.</ref> در تعزیه‌ها، نعش را همراه با پیکانهاى خون‌آلود و شمشیرهاى شکسته و سنانها که بر روى نعشها دوخته یا جاسازى شده بود نشان مى‌دادند که یادآور وضع طبیعى کشته‌هاى میدان باشد، یا همراه با پرندگان و کبوترانى با شهپر خونین بر نعش شهیدان، که سمبل رساندن خبر شهادت به مدینه بود. | |||
==منبع== | |||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۴۷.] | |||
==پی‌نوشت== | |||
<references /> | |||
[[رده:مفاهیم]] | |||
[[رده:مفاهیم در گروه تاریخ اجتماعی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۲۶
نعش پیکر بى‌روح، جسد است و به معنى تابوت هم آمده‌است.
پیکر شهدا در کربلاویرایش
در کربلا امام حسین(ع) بر سر نعش شهدا حاضر مى‌شد. اهل بیت امام حسین(ع)، پس از عاشورا کنار نعش شهیدان آمدند و گریه و عزادارى کردند. در مراسم تعزیه و شبیه‌خوانى هم که اشخاص، نقشهاى مختلفى به عهده مى‌گیرند،
پیکر شهدای کربلا در تعزیهویرایش
برخى هم در نقش، نعش در میدان بر زمین مى‌افتند و تداعى کنندۀ اجساد شهداى کربلا مى‌گردند. کسى که در تعزیه، نقش بى‌اهمیّت و بى‌سخنى را به عهده دارد. [۱] در تعزیه‌ها، نعش را همراه با پیکانهاى خون‌آلود و شمشیرهاى شکسته و سنانها که بر روى نعشها دوخته یا جاسازى شده بود نشان مى‌دادند که یادآور وضع طبیعى کشته‌هاى میدان باشد، یا همراه با پرندگان و کبوترانى با شهپر خونین بر نعش شهیدان، که سمبل رساندن خبر شهادت به مدینه بود.
منبعویرایش
پی‌نوشتویرایش
- ↑ فرهنگ فارسى، معین.