مقتل ابی عبدالله الحسین علیه السلام من موروث اهل الخلاف: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «زهیر بن علی حکیم. چاپ اول: [قما، اهل الذکر، 2005 م. 3 ج، 658 + 668 + 556 ص، وزیری....» ایجاد کرد)
 
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
زهیر بن علی حکیم. چاپ اول: [قما، اهل الذکر، 2005 م. 3 ج، 658 + 668 + 556
زهیر بن علی حکیم. چاپ اول: [قم]، اهل‌الذّکر، 2005 م. 3 ج، 658+668+556 ص، وزیری.
ص، وزیری.
این اثر، که پایان تألیف أن سوم شعبان 1425 قید شده، عهده دار گزارشی در بارهٔ قیام و شهادت امام حسین -ع - است. مطالب کتاب در چهارده فصل گنجانده شده و جلد اول شامل چهار فصل و جلد دوم دربردارندهٔ دو فصل و جلد سوم مشتمل بر هشت فصل است. سراسر کتاب، که خالی از غلطهای متعدد چاپی نیست، نقل قول از منابع است و مقدمهٔ نویسنده کمتر از یک صفحه. در مقدمه گفته شده که مطالب کتاب از متون اهل خلاف، که غالباً موافق با آرای شیعه است، گرفته شده. این اثر فقط بدین رو که مقتل سیدالشهدا را بر اساس منابع اهل سنت گزارش می کند، سودمند است؛ و رنه نه چندان جامع و مانع است و نه چندان دقیق. پدیدآورنده در بسیاری از مباحث به چند منبع رجوع کرده است. در میان منابع وی، مانند کتاب طبری و مقتل الحسین خوارزمی و تاریخ مدینة دمشق و الکامل، آثار ضعیفی چون نورالعین اسفرایینی و مقتل ابومخنف ملاحظه می شود. نویسنده گاهی به سند اخبار پرداخته و گاهی در پاورقیها عهده دار نقد و سنجش آنها شده است. جلد اول شامل این مباحث است: برخی روایات در شأن اهل بیت - ع - و پیروانشان، روایات غیبی در بارهٔ شهادت امام حسین، خروج آن حضرت از مدینه تا مکه و شهادت مسلم بن عقیلی، شهادت امام حسین و اهل بیت و اصحابش.




در جلد دوم به دو موضوع پرداخته شده است: رخدادهای کوفه و شام و رجوع اسیران به مدینه و قاتلان امام حسین. نویسنده در موضوع اخیر، زیر عنوان «فی قتلة الامام الحسین علیه الشلام»، در پانصد صفحه، در پی اثبات این مطلب است که قاتلان امام حسین نه شیعیان او، چنانکه بعضی میگویند، بلکه امویان و پیروانشان بودند. از این نویسنده، در همین موضوع، کتابی با عنوان من قتل الامام الحسین علیه الشلام" (چاپ اول: قم، مؤشسة عاشوراء، 1427)، منتشر شده است.
این اثر، که پایان تألیف آن سوم شعبان 1425 قید شده، عهده‌دار گزارشی دربارهٔ قیام و شهادت امام حسین -ع- است. مطالب کتاب در چهارده فصل گنجانده شده و جلد اول شامل چهار فصل و جلد دوم دربردارندهٔ دو فصل و جلد سوم مشتمل بر هشت فصل است. سراسر کتاب، که خالی از غلط‌های متعدد چاپی نیست، نقل قول از منابع است و مقدمهٔ نویسنده کمتر از یک صفحه. در مقدمه گفته شده که مطالب کتاب از متون اهل خلاف، که غالباً موافق با آرای شیعه است، گرفته شده. این اثر فقط بدین‌رو که مقتل سیدالشهداء را براساس منابع اهل سنت گزارش می‌کند، سودمند است؛ ورنه نه چندان جامع و مانع است و نه چندان دقیق.
جلد سوم کتاب در بردارندهٔ این موضوعات است: فضیلت گریه بر سید الشهدا، دگرگونیهای در نظام آفرینش پس از شهادت آن حضرت، رؤیاهای مربوط به کشته شدن امام حسین، ماجراهای رأس الحسین، قبر امام حسین و زیارت آن، شعائر حسینی، روزهٔ عاشورا و برخی مدایح و مراثی دربارهٔ آن حضرت.
 
 
پدیدآورنده در بسیاری از مباحث به چند منبع رجوع کرده است. در میان منابع وی، مانند کتاب طبری و مقتل‌الحسین خوارزمی و تاریخ مدینة دمشق و الکامل، آثار ضعیفی چون نورالعین اسفرایینی و مقتل ابومخنف ملاحظه می‌شود. نویسنده گاهی به سند اخبار پرداخته و گاهی در پاورقی‌ها عهده‌دار نقد و سنجش آن‌ها شده است.
 
 
جلد اول شامل این مباحث است: برخی روایات در شأن اهل بیت -ع- و پیروانشان، روایات غیبی دربارهٔ شهادت امام حسین، خروج آن حضرت از مدینه تا مکه و شهادت مسلم بن عقیلی، شهادت امام حسین و اهل بیت و اصحابش.
 
 
در جلد دوم به دو موضوع پرداخته شده است: رخدادهای کوفه و شام و رجوع اسیران به مدینه و قاتلان امام حسین. نویسنده در موضوع اخیر، زیر عنوان «فی قتلة الامام‌الحسین علیه‌السّلام»، در پانصد صفحه، در پی اثبات این مطلب است که قاتلان امام حسین نه شیعیان او، چنانکه بعضی می‌گویند، بلکه امویان و پیروانشان بودند. از این نویسنده، در همین موضوع، کتابی با عنوان من قتل الامام‌الحسین علیه‌السّلام؟ (چاپ اول: قم، مؤسّسة عاشوراء، 1427)، منتشر شده است.
 
 
جلد سوم کتاب در بردارندهٔ این موضوعات است: فضیلت گریه بر سیدالشهدا، دگرگونی‌های در نظام آفرینش پس از شهادت آن حضرت، رؤیاهای مربوط به کشته شدن امام حسین، ماجراهای رأس‌الحسین، قبر امام حسین و زیارت آن، شعائر حسینی، روزهٔ عاشورا و برخی مدایح و مراثی دربارهٔ آن حضرت.




۱۰٬۰۷۲

ویرایش