محمد نیک خورمیزی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''محمد نیک خورمیزی (نیک)،''' در آبان ماه 1329 در محله نخ‏ریسی مشهد چشم به جهان هستی گشود.  
'''محمد نیک خورمیزی (نیک)،''' در آبان ماه 1329 در محله نخ‏ریسی مشهد چشم به جهان هستی گشود. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است.


{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده

نسخهٔ ‏۱۸ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۱۶:۳۵

محمد نیک خورمیزی (نیک)، در آبان ماه 1329 در محله نخ‏ریسی مشهد چشم به جهان هستی گشود. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است.

محمد نیک خورمیزی
محمد نیک خورمیزی.jpg
زادروز آبان ماه 1329 ه.ش
محله نخ‏ریسی مشهد
ملیت ایرانی
کتاب‌ها «هرگز گلی را پرپر نکردم» و «السلام علیک یا خورشید»
تخلص نیک
مدرک تحصیلی دیپلم ریاضی













زندگینامه

محمد نیک خورمیزی در کودکی با قرآن آشنا شد و به همراه پدرش که شاعر و مداح اهل بیت بود، در محافل ادبی و مذهبی شرکت می‌کرد. پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی و آشنایی با شعر بزرگانی چون سعدی و حافظ، در دوازده سالگی سرودن شعر را آغاز کرد. او پس از اخذ دیپلم ریاضی در مشهد و گذراندن خدمت سربازی در شیراز، در بانک سپه مشغول به کار و با پست ریاست یکی از شعبات بانک سپه، به درجه بازنشستگی نائل شد. بیش از پنجاه سال به کار سرودن شعر مشغول است و در انجمن‌های ادبی فرخ، اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی، حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی و انجمن ادبی رضوی مشهد، حضوری فعال دارد.

آثار محمد نیک خورمیزی

آثار محمد نیک خورمیزی عبارتند از: اولین اثر مستقل ایشان «هرگز گلی را پرپر نکردم» است که به چاپ رسیده است. کتابی نیز با نام «السلام علیک یا خورشید» در دست چاپ دارند. آثار محمد نیک بارها در مطبوعات کشور به چاپ رسیده و از رادیو و تلویزیون پخش شده است. ایشان در ‌کنگره‌های مختلف ادبی، شرکت داشته است. ‏‏‏‏‏‏‌‏‏‏‏‏‏‏[۱]


اشعار

بر فراز تارک تاریخ

بود لبریز از مِی توحید جامت یا حسین تا شهادت ریخت شهد خود به کامت یا حسین
ای که دیدی هر بلا در کربلا گفتی بلی زانکه پر بود از ولای دوست جامت یا حسین
چارده قرن است خون معجز نمایی می‌کند در شگفتم من ز اعجاز پیامت یا حسین
بر سر «هیهات منّا الذِّله» سرها می‌دهند جان به قربان تو و شور کلامت یا حسین
واژه تسلیم در فرهنگ تو معنی نداشت نیست سازش با ستمگر در مرامت یا حسین
اصل آزادی، بنای دین و بنیان شرف ماند بر جا تا قیامت، از قیامت یا حسین
گرچه افتادی ز پا، اما به پا برخاستند عالم و آدم به پاس احترامت یا حسین
بر سر نی شد، سرت تا آنکه ماند سرفراز بر فراز تارک تاریخ، نامت یا حسین

منابع

طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 453-454.

پی نوشت

  1. گفت‌وگوی مؤلف با شاعر.