مالک بن عبدالله جابری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
مالک بن عبدالله جابری از خاندان بنی‌جابر است. بنی‌جابر تیره‌ای از همدان و قبیله‌ای از کهلان و یمنی‌الاصل بودند. <ref>انصار الحسین (ع)، ص104. </ref> در کتب تاریخی نام پدرش حرث، ابی‌حرث و ابی‌حارث نیز گفته شده است. او در کوفه می‌زیست.
'''مالک بن عبدالله جابری،''' از خاندان بنی‌جابر است. بنی‌ جابر تیره‌ای از همدان و قبیله‌ای از کهلان و یمنی‌الاصل بودند. <ref>انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، ص104. </ref> در کتب تاریخی نام پدرش حرث، ابی‌ حرث و ابی‌ حارث نیز گفته شده است. او در کوفه می‌زیست.
مالک و برادر مادری‌اش سیف بن عبدالله بن سریع جابری که پسر عموی هم نیز بودند، در روز چهارم محرم وارد کربلا شدند و به امام حسین (ع) پیوستند.


{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
| عنوان              =
| تصویر              =
| اندازه تصویر      =
|توضیح تصویر        =
| نام کامل          =مالک بن عبدالله جابری
| لقب                =
| نسب                =
| خویشاوندان سرشناس  =
| تاریخ تولد        =
| شهر تولد          =
| کشور تولد          =
| محل زندگی          = کوفه
| تاریخ وفات/شهادت  =
| شهر وفات/شهادت    =
| نحوه وفات/شهادت    =
| مدفن              =
| از یاران          =
| فعالیت‌های اجتماعی  =
| مشایخ              =
| شاگردان          =
| آثار              =
| نقش های برجسته              =پس از نبردی حماسی به شهادت رسید
}}


مالک و برادر مادری‌اش سیف بن عبدالله بن سریع جابری که پسر عموی هم نیز بودند، در روز چهارم محرم وارد کربلا شدند و به امام حسین (ع) پیوستند.




آن‌دو مردانی شجاع، غیور، دلیر، جنگجو، عاشق امام حسین (ع) و از محبان خاندان پیامبر اکرم (ص) و از شیعیان کوفه بودند. هر دو صبح عاشورا به خدمت امام آمدند و با هم خطاب به امام گفتند: ای پسر رسول الله (ص) درود و رحمت الهی بر تو باد! امام فرمود: بر شما نیز درود و رحمت الهی باد! آن‌دو با اذن امام به میدان شتافتند و زمانی به میدان رفتند که حنظلة بن سعد به شهادت رسیده بود.




مالک و برادرش دوشادوش هم می‌جنگیدندو هنگامی که دشمن از پشت به یکی از آنان حمله می‌کرد، دیگری حمله دشمن را دفع می‌نمود. سرانجام پس از نبردی حماسی در کنار یکدیگر به شهادت رسیدند. بنا به نقلی سیف بن حارث یکی از نوجوانان کربلا بود که با گریه و زاری از امام اذن میدان گرفت. <ref>برای تفصیل بیشتر رک : انساب الاشراف، ج3، ص198؛ تاریخ طبری، ج5، ص443؛ رجال طوسی، ص101؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص72؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج2، ص27؛ نهایة الارب، ج20، ص454؛ الاشتقاق، ص420؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص113؛ بحار الانوار، ج45، ص72،31،24؛ اعیان الشیعه، ج7، ص325؛ انصار الحسین (ع)، ص103-104، 121؛ جلاء العیون، ص400؛ وسیله الدارین، ص154؛ تنقیح المقال، ج1، ص255؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص78؛ قاموس الرجال، ج5، ص375؛ ؛ حدائق الوردیه، ص104؛ نفس المهموم، ص140؛ نقد الرجال، ج2، ص389؛ اقبال الاعمال، ج3، ص79؛ معجم رجال الحدیث، ج8، ص63، ج12، ص249؛ جامع الرواة، ج1، ص611؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص165.</ref> 




در زیارت رجبیه به سیف چنین سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی سیفِ بنِ حارِث“و در زیارت ناحیه مقدسه به اشتباه شبیب بن حارث <ref>بحار الانوار، ج45، ص73،31. </ref> آمده و به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی شَبیبِ بنِ حارِث“


در زیارت رجبیه به مالک چنین سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی مالِکِ بنِ عَبدِاللهِ بنِ سَریع“ و در زیارت ناحیه مقدسه  چنین سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی مالِکِ بنِ عَبدِ بنِ سَریع“




==نقش در واقعه کربلا==
آن‌دو مردانی شجاع، غیور، دلیر، جنگجو، عاشق امام حسین (ع) و از محبان خاندان پیامبر (ص) و از شیعیان کوفه بودند. هر دو صبح عاشورا به خدمت امام حسین (ع) آمدند و با هم خطاب به امام حسین (ع) گفتند: ای پسر رسول الله (ص) درود و رحمت الهی بر تو باد! امام حسین (ع) فرمود: بر شما نیز درود و رحمت الهی باد! آن‌دو با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافتند و زمانی به میدان رفتند که حنظلة بن سعد به شهادت رسیده بود.
مالک و برادرش دوشادوش هم می‌جنگیدند و هنگامی که دشمن از پشت به یکی از آنان حمله می‌کرد، دیگری حمله دشمن را دفع می‌نمود. سرانجام پس از نبردی حماسی در کنار یکدیگر به شهادت رسیدند. بنا به نقلی سیف بن حارث یکی از نوجوانان کربلا بود که با گریه و زاری از امام حسین (ع) اذن میدان گرفت. <ref>برای تفصیل بیشتر رک : انساب الاشراف، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: 1996 – 2000 م.، ج3، ص198؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص443؛ رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص101؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: 1385- 1386 ه ق.، ج4، ص72؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، 1367 ﻫ ق. ، ج2، ص27؛  نهایه الارب فی فنون الادب، نویری، شهاب‌الدین احمد، ترجمه دکتر محمود مهدوی دامغانی، تهران: انتشارات امیرکبیر، 1365 ش. ، ج20، ص454؛الاشتقاق، ابن درید، محمد بن حسن، چاپ عبداسلام محمد هارون، بیروت: دار المیسره، 1399 ﻫ ق.، ص420؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج4، ص113؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج45، ص72،31،24؛ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: 1403 ﻫ ق.، ج7، ص325؛ انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، ص103-104، 121؛ جلاء العیون، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: انتشارات سروش، 1374 ش.، ص400؛ وسیله الدارین فی انصار الحسین، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، 1402 ﻫ ق. ، ص154؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج1، ص255؛ 5. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، ص78؛ قاموس الرجال، طوسی التستری، محمدتقی، تهران: مرکز نشر کتاب، 1379 ه ق.، ج5، ص375؛ ؛ الحدائق الوردیه، محلی شهید، حمیدالدین احمد بن محمد علی، دمشق: دار اسامه.، ص104؛ نفس المهموم، قمی، شیخ عباس، ترجمه ابوالحسن شعرانی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، 1385 ش. ، ص140؛ نقد الرجال، حسینی تفرشی، میرمصطفی بن حسین، تهران: 1318 ش. ، ج2، ص389؛ اقبال الاعمال، ج3، ص79؛  معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواه، خویی، سید ابوالقاسم، نشر توحید، 1413 ﻫ ق. ، ج8، ص63، ج12، ص249؛ جامع الرواة، ج1، ص611؛ فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، 1390 ه ق.، ج1، ص165.</ref> 
در زیارت رجبیه به سیف چنین سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی سیفِ بنِ حارِث“ و در زیارت ناحیه مقدسه به اشتباه شبیب بن حارث <ref>بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج45، ص73،31. </ref> آمده و به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی شَبیبِ بنِ حارِث“
در زیارت رجبیه به مالک چنین سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی مالِکِ بنِ عَبدِاللهِ بنِ سَریع“ و در زیارت ناحیه مقدسه چنین سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی مالِکِ بنِ عَبدِ بنِ سَریع“
==منبع==
==منبع==
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 349-350.
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 349-350.
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده: تاریخ]]
[[رده: تاریخ]]
[[رده: افراد]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهدای صبح عاشورا]]
[[رده: شهدای صبح عاشورا]]

نسخهٔ ‏۲۰ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۴۵

مالک بن عبدالله جابری، از خاندان بنی‌جابر است. بنی‌ جابر تیره‌ای از همدان و قبیله‌ای از کهلان و یمنی‌الاصل بودند. [۱] در کتب تاریخی نام پدرش حرث، ابی‌ حرث و ابی‌ حارث نیز گفته شده است. او در کوفه می‌زیست. مالک و برادر مادری‌اش سیف بن عبدالله بن سریع جابری که پسر عموی هم نیز بودند، در روز چهارم محرم وارد کربلا شدند و به امام حسین (ع) پیوستند.

اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل مالک بن عبدالله جابری
محل زندگی کوفه
نقش های برجسته پس از نبردی حماسی به شهادت رسید






نقش در واقعه کربلا

آن‌دو مردانی شجاع، غیور، دلیر، جنگجو، عاشق امام حسین (ع) و از محبان خاندان پیامبر (ص) و از شیعیان کوفه بودند. هر دو صبح عاشورا به خدمت امام حسین (ع) آمدند و با هم خطاب به امام حسین (ع) گفتند: ای پسر رسول الله (ص) درود و رحمت الهی بر تو باد! امام حسین (ع) فرمود: بر شما نیز درود و رحمت الهی باد! آن‌دو با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافتند و زمانی به میدان رفتند که حنظلة بن سعد به شهادت رسیده بود. مالک و برادرش دوشادوش هم می‌جنگیدند و هنگامی که دشمن از پشت به یکی از آنان حمله می‌کرد، دیگری حمله دشمن را دفع می‌نمود. سرانجام پس از نبردی حماسی در کنار یکدیگر به شهادت رسیدند. بنا به نقلی سیف بن حارث یکی از نوجوانان کربلا بود که با گریه و زاری از امام حسین (ع) اذن میدان گرفت. [۲] در زیارت رجبیه به سیف چنین سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی سیفِ بنِ حارِث“ و در زیارت ناحیه مقدسه به اشتباه شبیب بن حارث [۳] آمده و به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی شَبیبِ بنِ حارِث“ در زیارت رجبیه به مالک چنین سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی مالِکِ بنِ عَبدِاللهِ بنِ سَریع“ و در زیارت ناحیه مقدسه چنین سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی مالِکِ بنِ عَبدِ بنِ سَریع“

منبع

مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 349-350.

پی نوشت

  1. انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، ص104.
  2. برای تفصیل بیشتر رک : انساب الاشراف، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: 1996 – 2000 م.، ج3، ص198؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص443؛ رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص101؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: 1385- 1386 ه ق.، ج4، ص72؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، 1367 ﻫ ق. ، ج2، ص27؛ نهایه الارب فی فنون الادب، نویری، شهاب‌الدین احمد، ترجمه دکتر محمود مهدوی دامغانی، تهران: انتشارات امیرکبیر، 1365 ش. ، ج20، ص454؛الاشتقاق، ابن درید، محمد بن حسن، چاپ عبداسلام محمد هارون، بیروت: دار المیسره، 1399 ﻫ ق.، ص420؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج4، ص113؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج45، ص72،31،24؛ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: 1403 ﻫ ق.، ج7، ص325؛ انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، ص103-104، 121؛ جلاء العیون، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: انتشارات سروش، 1374 ش.، ص400؛ وسیله الدارین فی انصار الحسین، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، 1402 ﻫ ق. ، ص154؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج1، ص255؛ 5. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، ص78؛ قاموس الرجال، طوسی التستری، محمدتقی، تهران: مرکز نشر کتاب، 1379 ه ق.، ج5، ص375؛ ؛ الحدائق الوردیه، محلی شهید، حمیدالدین احمد بن محمد علی، دمشق: دار اسامه.، ص104؛ نفس المهموم، قمی، شیخ عباس، ترجمه ابوالحسن شعرانی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، 1385 ش. ، ص140؛ نقد الرجال، حسینی تفرشی، میرمصطفی بن حسین، تهران: 1318 ش. ، ج2، ص389؛ اقبال الاعمال، ج3، ص79؛ معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواه، خویی، سید ابوالقاسم، نشر توحید، 1413 ﻫ ق. ، ج8، ص63، ج12، ص249؛ جامع الرواة، ج1، ص611؛ فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، 1390 ه ق.، ج1، ص165.
  3. بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج45، ص73،31.