۱۰٬۰۷۲
ویرایش
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱۹: | خط ۱۱۹: | ||
در لالایی زیر مادر با استعانت از نام‌های حضرت علی‌اکبر (ع)، علیاصغر (ع) و امیرالمؤمنین (ع) (داماد پیغمبر) ایشان را حامی و پشتیبان کودک خویش در برابر مزاحمت اغیار معرفی می‌کند: <ref>موسوی، سید مرتضی، داران، فریدون‌شهر، اصفهان، 1368.</ref> | در لالایی زیر مادر با استعانت از نام‌های حضرت علی‌اکبر (ع)، علیاصغر (ع) و امیرالمؤمنین (ع) (داماد پیغمبر) ایشان را حامی و پشتیبان کودک خویش در برابر مزاحمت اغیار معرفی می‌کند: <ref>موسوی، سید مرتضی، داران، فریدون‌شهر، اصفهان، 1368.</ref> | ||
[[پرونده:لالایی 1.jpg|بندانگشتی|لالایی با استعانت از نام حضرت علیاصغر (ع)]] | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| لالا لالا گلم لایی | لالا لالا گل چایی }} | {{ب| لالا لالا گلم لایی | لالا لالا گل چایی }} | ||
| خط ۱۴۱: | خط ۱۴۱: | ||
در فرهنگ مردم، لالایی تداعی‌کننده گهواره است و گهواره نشانه حضور علیاصغر (ع) شش ماهه در کربلاست. این مضامین و تصاویر در شیوه عزاداری و مجالس تعزیه نیز راه یافته است. برای مثال، در کاشان هنگام حرکت دسته‌های عزاداری، هیئت‌هایی که به نام حضرت باب‌الحوائج علیاصغر (ع) هستند، در عزاداری سنتی، گهواره‌ای تزئین شده به گل و قنداقه خونین را در جلو یا میان دسته حرکت می‌دهند و عزاداران با خواندن اشعاری به او متوسل می‌شوند و نذر و نیاز می‌کنند تا حاجات آن‌ها برآورده شود. <ref>شاطری، 1383، ص 104.</ref> | در فرهنگ مردم، لالایی تداعی‌کننده گهواره است و گهواره نشانه حضور علیاصغر (ع) شش ماهه در کربلاست. این مضامین و تصاویر در شیوه عزاداری و مجالس تعزیه نیز راه یافته است. برای مثال، در کاشان هنگام حرکت دسته‌های عزاداری، هیئت‌هایی که به نام حضرت باب‌الحوائج علیاصغر (ع) هستند، در عزاداری سنتی، گهواره‌ای تزئین شده به گل و قنداقه خونین را در جلو یا میان دسته حرکت می‌دهند و عزاداران با خواندن اشعاری به او متوسل می‌شوند و نذر و نیاز می‌کنند تا حاجات آن‌ها برآورده شود. <ref>شاطری، 1383، ص 104.</ref> | ||
[[پرونده:گهواره حضرت علی اصغر (ع).jpg|بندانگشتی|گهواره حضرت علیاصغر (ع)]] | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| اصغر که در صف شهدا ماه پاره است | خونش به حشر به هر درد چاره است}} | {{ب| اصغر که در صف شهدا ماه پاره است | خونش به حشر به هر درد چاره است}} | ||
| خط ۱۶۰: | خط ۱۶۰: | ||
بیشترین نجوای شبانه مادران، لالایی‌هایی هستند که شاعر مشخصی ندارند و از آن‌ها روایت متعدد گفته و شنیده شود؛ چرا که گاه مادر موقع بیان، قطعه‌ای از لالایی را فراموش می‌کند و بنابر موقعیت و با ذوق خویش، واژه‌های دیگری را جایگزین آن می‌سازد. در برابر آن، لالایی‌های دیگری هستند که به سبب تأثیرپذیری از قیام عاشورا، به ویژه حضرت علیاصغر (ع)، شاعران معینی آن را می‌سرایند و در مراسم عزاداری حضرت اباعبدالله (ع) به عنوان مرثیه خوانده می‌شوند. گرچه این قسم از لالایی‌ها نیز متأثر از حضور حضرت علیاصغر (ع) در کربلاست، اما اهمیت آن‌ها به این دلیل است که به اشعار شاعران راه یافته‌اند. ابیات زیر زبان حال امام حسین (ع) با فرزند شیرخواره خود در شب عاشوراست که احمد | بیشترین نجوای شبانه مادران، لالایی‌هایی هستند که شاعر مشخصی ندارند و از آن‌ها روایت متعدد گفته و شنیده شود؛ چرا که گاه مادر موقع بیان، قطعه‌ای از لالایی را فراموش می‌کند و بنابر موقعیت و با ذوق خویش، واژه‌های دیگری را جایگزین آن می‌سازد. در برابر آن، لالایی‌های دیگری هستند که به سبب تأثیرپذیری از قیام عاشورا، به ویژه حضرت علیاصغر (ع)، شاعران معینی آن را می‌سرایند و در مراسم عزاداری حضرت اباعبدالله (ع) به عنوان مرثیه خوانده می‌شوند. گرچه این قسم از لالایی‌ها نیز متأثر از حضور حضرت علیاصغر (ع) در کربلاست، اما اهمیت آن‌ها به این دلیل است که به اشعار شاعران راه یافته‌اند. ابیات زیر زبان حال امام حسین (ع) با فرزند شیرخواره خود در شب عاشوراست که احمد قطبی‌زاده از شاعران شهر یزد آن را سروده است: <ref>هاشمی پور، 1380، ص 185.</ref> | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||