فواد کرمانى: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده

| نام اصلی              =فتح الله قدسی

| تاریخ تولد            =1268هجری قمری

| تاریخ مرگ              =1358 هجری قمری

آقا فتح اللّه قدسى فرزند سلطان على (متخلّص به فؤاد) از شعراى نادر سده چهاردهم است. پدرش عطار بود و او را از مکتب باز داشت و به شغل عطاری گماشت. کرمانی علاقه زیادب به دیوان سعدی داشت و به شیوه‌ی او شعر می‌سرود و بعد از آن به کتاب مثنوی مولوی روی آورد.  

او از جمله شاعرانی است که بیشترین قصاید و مثنوی‌هایش شامل آیات قرآن است و همچنین از دو اثر نهج البلاغه و صحیفه‌ی سجادیه متأثر بود. فؤاد در سن نود سالگى از دنیا رفت و در گورستانِ «سید حسین» شهر کرمان به خاک سپرده شد. <ref>شمع جمع، فؤاد کرمانى، به اهتمام دکتر حسین بهزادى اندوهجردى، چاپ اول (نشر صندوق، تهران 1371)، ص 5.</ref> مزارش در سال‌هاى اخیر بازسازى شده است.  

مسمّطات<ref>نوعی قالب شعری که پنج مصراع آن به یک قافیه و مصراع ششم به قافیة دیگر باشد.</ref> او در بیان عظمت وجودى امیر مؤمنان على (ع) از جمله آثار منظوم آیینى است. فؤاد در مراثى عاشورایى خود علاوه بر جنبه‌هاى عاطفى و ماتمى کربلا به قرائت ارزشى از مکتب عاشورا پرداخته است. این شاعر آیینى از سبک عراقى پیروى مى‌کند و اگر در شعر او هر از گاه غموضى دیده مى‌شود به خاطر حضور اصطلاحات علمى و عرفانى است. وى مثنوى‌هاى خود را با اقتباس و تضمین‌هاى مکرر از مثنوى جلال الدین مولوى سروده است و در انواع قالب‌هاى شعرى خصوصا غزل و قصیده و ترجیع‌بند آثار منظومى در استقبال از سعدى، حافظ، هاتف، اصفهانى و قاآنى شیرازى آفریده است. اشعار عاشورایى فؤاد کرمانى از زمان خود او تاکنون مورد استفاده مداحان و محافل ادبی با محوریت عاشورا قرار گرفته است. وى با دستگاه‌هاى موسیقى ایرانى آشنایى داشته است و شاید به همین آشنایى باشد که در اوزان مطنطن عروضى آثارش از دیگر شاعران متمایز گردیده است. <ref>همان،ص 21 تا 25.</ref>  

===دیوان فؤاد کرمانى موسوم به «شمع جمع» (1322):===

این دیوان حاوى 6876 بیت به شرح زیر است:

*26 قصیده در 1162 بیت

*60 غزل در 803 بیت

*11 قطعه در 22 بیت

*539 رباعى در 1078 بیت

*12 مسمّط در 875 بیت

*5 ترجیح‌بند در 755 بیت

*2 مثنوى در 2181 بیت <ref>همان، ص 5 و 8.</ref>

===برگزیده آثار عاشورایى===

====قصیده‌====

====غزل‌ها====

{{ب| در غم جسمت «فؤاد» اشک نبارد چرا|کاین قطرات عیون زخم تو را مرهمند <ref>همان، غزل شماره 18، ص 155.</ref>  }}

{{ب| کی توانند خلایق سخن از فضل تو گفتن‌|مگر از فضل تو جویند لسانی و بیانی <ref>همان، غزل شماره 59، ص 224 و 225.</ref>  }}

{{ب| غیر خدا باطل است در نظر اهل حق‌|دعوی «إِنِّی أَنَا» <ref> اشاره به آیه 30 سوره قصص: «إِنِّی أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعالَمِینَ» منم خدای یکتا، پروردگار جهانیان.</ref> کاشف توحید هوست }}

{{ب| گر به اسیری برند عترت او دشمنان‌|هرچه ز دشمن بر او دوست پسندد نکوست <ref>شمع جمع؛ غزل شماره 10، ص 145 و 146.</ref>  }}

====مسمّط====

{{م| تا رهی یابند از این نسبت به ایمان شما <ref>شمع جمع؛ ص 329.</ref> }}

====مثنوی <ref>شمع جمع؛ مثنوی، ص 450 تا 452.</ref>====

{{ب| زین سبب آن احد نیکو فنون‌|خواند «جُنْدُ اللّه» را از «غالِبُونَ» <ref> اشاره به آیه 173 سوره صافات، «وَ إِنَّ جُنْدَنا لَهُمُ الْغالِبُونَ». و همیشه سپاه ما غالبند.</ref> }}

====رباعیات====

{{ب| در دیده‌ی اهل دل ملاقات خدا|رخسار به خون فرق آغشته‌ی تُست <ref> همان؛ ص 245 و 246.</ref> }}  

====سه رباعى====

{{ب| غلتان شدنت به خون جگر خونم کرد | اى خون خدا! اى پسر خون خدا! <ref>همان، ص 235.</ref> }}

{{ب| سرمشقِ تو را خطّ فنا داد حسین | رو مشق فنا کن که شفاعت این است <ref>همان،ص 246.</ref> }}

====در سوگ امام حسین (علیه السلام)====

{{ب| گر «فؤاد» از غم عشق تو غنى شد چه عجب؟ | عشقِ سلطانِ غنى گنج دل مسکین است <ref>همان، ص 62 و 63.</ref> }}

====در منقبت و مرثیت سید الشهداء (علیه السلام)====

{{ب| تیغ فولاد کجا روى لطیف تو کجا؟ | دل بر این روى نگرید اگر از آهن و روست <ref>همان، ص 58 و 59.</ref> }}

====فى ثناء الحسین (علیه السلام)====

{{ب| گریه بر زخم تنت چون نکند چشم «فؤاد»؟ | اى شه تشنه که بر زخم تنت گریه دواست <ref>همان، ص 60 و 61.</ref> }}

*[[دانشنامه‌ شعر عاشورایی‌ انقلاب‌ حسینی‌ در شعر شاعران‌ عرب‌ و عجم‌|دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1535-1538.]]

*[[کاروان شعر عاشورا|محمد علی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا، زمزم هدایت، ج1، ص 499-504.]]