عماری، صندوق مانندى که براى نشستن سوار،آن را بر پشت شتر و فیل مى‌گذارند.به آن محمل و هودج هم مى‌گویند، تخت روان، تابوت. عمارى دار، همان ساربان است. [۱]

کاروان اسرای کربلاویرایش

اهل بیت عصمت را پس از عاشورا در دوران اسارت، بر شترهاى بى‌عمارى و کجاوه سوار کرده، شهر به شهر و منزل به منزل بردند. امام سجاد(ع) را بر شتر بى‌جهاز سوار کردند.


جمعى که پاس محملشان داشت جبرئیل گشتند بى‌عمارى و محمل،شتر سوار [۲]

منبعویرایش

پی‌نوشتویرایش

  1. لغت‌نامه،دهخدا.
  2. محتشم کاشانى.