عطیه
نام عطیه، همواره در کنار نام جابر بن عبدالله انصارى مطرح مى‌شود که با هم پس از شهادت امام حسین(ع) در اربعین اول به زیارت قبر آن حضرت آمدند.
زندگینامه
عطیه بن سعد بن جناده عوفى، از رجال علم و حدیث شیعه بود. وی در زمان خلافت امیرالمومنین(ع) در کوفه به دنیا آمد. نام عطیه، به پیشنهاد آن حضرت بر وى نهاده شد. او از راویان موثق شیعه بود که حتى در کتب رجالى اهل سنت هم توثیق شده است. وى به جرم تشیع و هوادارى على(ع) از سوى حجاج بن یوسف تحت تعقیب بود و به فارس گریخت. به دستور حجاج، او را گرفتند و چون حاضر نشد على(ع) را لعن کند، چهار صد تازیانه بر بدنش زدند و موى سر و ریش او را تراشیدند. از آن پس به خراسان رفت و پس از مدتى به کوفه بازگشت. در کوفه بود تا در سال ۱۱۱ هجرى درگذشت. [۱]
زیارت امام حسین(ع)
در اولین اربعین سیدالشهدا(ع) چون جابر نابینا شده بود، عطیه او را در این زیارت همراهى کرد. بنا به برخى نقلها، هنگام بازگشت اهل بیت از سفر شام، در کربلا با جابر و عطیه برخورد کردند.
منبع
پی نوشت
- ↑ معارف و معاریف،ج ۴،ص ۱۵۶۷.