عشق حسینى: تفاوت میان نسخه‌ها

عظیمترین سرمایۀ روحى شیعه که پیوند دهندۀ آنان با اهل بیت پیامبر و عاملى بازدارنده از تباهى،برانگیزاننده به فداکارى و جهاد و تصفیه کنندۀ دل و جان است.در سایۀ همین عشق،یاد حسین و عاشورا زنده مانده و سوز آن،حمایت قلبى عاشق امام حسین«ع»را همواره به نفع حق و جبهۀ ایثار،نیرو بخشیده است.همین عشق،یاران او را روز عاشورا به استقبال شهادت فرستاد تا با مرگ در رکاب حسین«ع»حیات ابدى یافتند.

عشق حسین«ع»را خداوند در دلها نهاده و شعله‌اى خاموش نشدنى است.به فرمودۀ امام صادق«ع»:«انّ لقتل الحسین علیه السلام حرارة فى قلوب المؤمنین لا یبرد ابدا». <ref>کامل الزیارات،ص 38.</ref> محبت حسین بن على«ع»نه تنها در دل زمینیان است،بلکه عرشیان نیز او را دوست مى‌دارند و به فرمودۀ رسول خدا«ص»،او محبوبترین چهرۀ زمینى نزد آسمانیان است:«من احبّ ان ینظر الى احبّ اهل الأرض الى اهل السّماء فلینظر الى الحسین.» <ref>مناقب،ابن شهر آشوب،ج 4،ص 73.</ref>

{{ب| اى که آمیخته مهرت با دل | کرده عشق تو مرا دریا دل }}

{{ب| بذر عشقى که به دل کاشته‌ام | جز هواى تو ندارد حاصل }}

{{ب| گر شود کار جهان زیر و زبر | نشود عشق تو از دل زایل <ref>از مؤلف.</ref> }}