صفحهٔ اصلی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۵ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۴۶

به ویکی حسین خوش آمدید

مدخل برگزیده

ابن طاووس در تبیین موضوع اربعین امام حسین(ع)، با به کارگیری برشی روایی، به بیان حضور جابربن عبدالله انصاری بر مزار آن حضرت اشاره می‌کند. بر این اساس، آن زمان که کاروان اسیران و در راس آنها، امام زین‌العابدین(ع) به کربلا رسیدند، با جابر رو به رو شدند که در آن روز برای زیارت قبر امام حسین (ع) بدانجا آمده بوده‌است؛ پس همه با هم به عزاداری و نوحه‌سرایی پرداختند؛ بدین ترتیب، ابن طاووس آنچه را که به زیارت قبر امام مربوط می‌شود، با روز اربعین در هم می‌تند. هر دو موضوع به کارگیری اصطلاح «زیارت اربعین»، و نیز حضور جابر، پیش از یادکرد ابن طاووس هم دارای پیشینه بوده است؛ بیرونی تصریح دارد که در زمان وی، ۲۰ صفر را از آن‌رو که چهل کس از اهل بیت آن حضرت به زیارت قبر ایشان آمده‌اند، و نه مستقیما به آن سبب که چهلمین روز شهادت ایشان بوده‌است، روز «زیارت اربعین» می‌نامند، و شیخ مفید بخشی از "المزار" خود را به فضایل زیارت اربعین اختصاص داده‌است. از سوی دیگر، حضور جابر بر مزار آن حضرت با بسیاری از اسناد و مدارک پیش از ابن طاووس، همچون عمادالدین محمد طبری و با قدری تفاوت در بیان، توسط ابن نما تایید می‌شود. آنچه در اینجا رخ داده این است که مولف، چند موضوع را در کنار یکدیگر آورده‌است: حضور جابر برای زیارت قبر امام، تغییر مسیر اسیران به سمت کربلا و آوردن سر آن حضرت توسط اسیران بدانجا در همان روز، دیدار امام سجاد(ع) و جابر، و نیز موضوع زیارت اربعین. بدون توجه به نقدهای صورت گرفته بر این‌موضوعات و کنارهم آمدن‌ها، و اینکه موضوعات بیان شده توسط ابن طاووس دارای سابقه بوده، یا نه؛ واقعیت این است که این بیان و چینش، به عنوان یک نقطۀ عطف، از سویی سبب تثبیت روز ۲۰ صفر به عنوان اربعین و چهلمین روز شهادت و روز زیارت قبر آن بزرگوار، و از سویی دیگر سبب جهت‌دهی و تدوین مفاهیمی همچون دعای زیارت اربعین گشت. ابن طاووس ادعیه زیارت اربعین را از آغاز تا انجام، به همراه زیارت دیگر شهدا، که در آخر با وداع به پایان می‌رسد، با شرح و بسط آورده است. ادامه...

آیا می‌دانستید

تنها زنی که در روز عاشورا در صحنه نبرد کربلا به شهادت رسید، ام وهب بود.
مکتب سقاخانه جریانی هنری بود که در دهه ۱۳۴۰ شمسی با استفاده از عنصرهایی از هنر مدرن و برخی از عنصرهای تزیینی هنرهای سنتی و دینی، در ایران شکل گرفت.
حافظ غزلی با مطلع «شاه شمشاد قدان خسرو شیرین دهنان» دارد که منسوب به حضرت عباس(ع) است.
کتاب حسین(ع) از دیدگاه مسیحیت به هفده زبان ترجمه و در پنج دانشگاه و برای دوره‌های تکمیلی مورد تأیید قرار گرفته است.
در زمان ناصرالدین شاه قاجار برای ترویج تعزیه کوشش فراوانی شد.
تکیه دولت (در تصویر) بزرگ‌ترین تکیه ایران است که در عصر ناصری ساخته شده و به نام‌های تکیه همایونی و دولتی نیز خوانده می‌شد.

برگزیده‌ها

300

عباس ابن علی(ع) | حر بن یزید ریاحی | مختار ثقفى | نبرد کربلا (در تصویر)

اثر برگزیده

شبیه و آینه: مجموعه عکس های تعزیه ایران در دوره قاجار،این کتاب حاوی تصاویری از مراسم تعزیه و تعزیه‌خوانی و تکیه‌های ایرانیان در دوره‌ی قاجار است. این مجموعه از آرشیو کاخ گلستان تهیه شده و بسیاری از تصاویر برای نخستین‌بار به چاپ رسیده است.

اشخاص

نگاره برگزیده

اثر حسین زنده رودی با ترکیب شعر محتشم کاشانی متعلق به مکتب سقاخانه است. زنده‌رودی برای‌ نخستین بار‌ در آثاری که در حدود سال ۱۳۳۸ عرضه کرد هنر عامیانه مذهبی را بکار‌ گرفت‌ و امکانات بصری بـالقوه آن را نشان داد. زنده رودی در ابتدای کار سقاخانه‌ با‌ نقش‌های‌ متأثر از فاجعه کربلا آغاز کرد ولی پس از مدتی به «خوشنویسی» پرداخت.

دسترسی به مداخل

مولفین

افراد

اماکن

آثار

آیین و مناسک

آیین‌ها

@@ خط ۲۳: / خط ۲۳: @@
 * [[تکیه دولت|تکیه دولت (در تصویر) بزرگ‌ترین تکیه ایران است که در عصر ناصری ساخته شده و به نام‌های تکیه همایونی و دولتی نیز خوانده می‌شد.]]
 }}</div><div class="second-column-container">{{Featured
-| image =Brooklyn_Museum_-_Battle_of_Karbala_-_Abbas_Al-Musavi_-_cropped.jpg
+| image =Battle of Karbala - Abbas Al-Musavi - overall.jpg
 | imagesize = 300
 | text = [[عباس ابن علی(ع)]] {{vline}} [[حر بن یزید ریاحی]] {{vline}} [[مختار ثقفى]] {{vline}} [[عباس الموسوی|نبرد کربلا]] (در تصویر)