صدرالله جوکار

صدرالله جوکار، فرزند گرگعلی در مرداد ماه 1345 در روستای شُلدان برازجان متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است.

صدرالله جوکار
زادروز مرداد ماه 1345 ه.ش
روستای شُلدان برازجان
پدر و مادر گرگعلی جوکار
ملیت ایرانی
مدرک تحصیلی کارشناسی رشته دبیری الهیات و معارف اسلامی از دانشگاه آزاد بوشهر و کارشناس ارشد رشته مدیریت آموزشی از دانشگاه آزاد مرودشت



زندگینامه

صدرالله جوکار کارشناسی خود را در رشته دبیری الهیات و معارف اسلامی از دانشگاه آزاد بوشهر و کارشناسی ارشد خود را در رشته مدیریت آموزشی از دانشگاه آزاد مرودشت اخذ نمود. ایشان از سال 1380 در شیراز زندگی می‏‌کند. وی کارمند شرکت توزیع برق شیراز و مدرس مرکز پژوهشی برق فارس است.

آثار صدرالله جوکار

مقاله صدرالله جوکار در کتاب وزارت نیرو به ‏عنوان برگزیده انتخاب شده است و دفتر شعری در دست چاپ دارد. ‏‌‏‏‏‏‏‏[۱]

اشعار

بابا تو بیا و از غم ما بنویس از صحنه بی‌کسی فردا بنویس
تفسیر نما قصه عاشورایت از حنجره خویش به زهرا بنویس


ای دل بنگر تو بر غم فردایش گردد به ‏میان کشته‏‌ها شیدایش
با این تن پر ز تیر و نیزه شاید خواهر نتواند که کند پیدایش


اسرار شگفت کربلایش کم نیست غمناک‌‏تر از گلوی اصغر غم نیست
از قامت استوار زینب بنویــس با این همه درد و رنج هرگز خم نیست


ای رود فرات تو چرا رنگینی آرام روانی و ولی غمگینی
ماتم زده‌‏ای طراوت آبت کو گویا به دلت بود غم سنگینی


آن سر که به روی نیزه می‌‏گفت سخن پیکر غرق به ‏خون او نگردید کفن
در مسلخ عشق غلطید و بگفتا یا رب عطشانم و صد پاره بگردید بدن


بسوز ای دل به‏ حال زار زینب دو چندان گشته درد و بار زینب
رسیده اربعین و سوگ یاران فغان از این دل غمسار زیــنب


کاروان بی‌پناه برگشته از شام بلا تا که گیرند در بغل قبر حسین سرجدا
زینب بی‌خانمان با آه و ناله می‌‏رود چون ندارد یک امانت از شهید کربلا


ای تشنه به کام کربلا یا عباس ای اسوه عشق انبیا یا عباس
غیرت به ستوه آمده در محضر تو ای کشته دشت نینوا یا عباس


باز دلم یاد خدا کرده است یاد شهید کربلا کرده است
این دل شیدا و دو چشم ترم یاد هوای نینوا کرده است ‏‌‏‏‏‏‏‏[۲]

منابع

طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 833-834.

پی نوشت

  1. شاعر این دو بیت شعر را به عنوان دست مریزاد به مؤلف هدیه کرده است: «.درقافلة شاه چراغیم همه/ در انجمنش به هم ایاغیم همه/ گر درگه پاک او روزی نرویم/ گویا که شب است بی چراغیم همه».
  2. دست نوشته شاعر به مؤلف.‏