شیر کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
به نقل مردى از قبیلۀ [[بنى اسد]]، پس از آنکه [[حسین | به نقل مردى از قبیلۀ [[بنى اسد]]، پس از آنکه [[حسین|حسین بن على(ع)]] و اصحابش شهید شدند و سپاه [[کوفه]] از [[كربلا|کربلا]] کوچ کرد، هر شب شیرى از سمت قبله مى‌آمد و به قتلگاه کشتگان مى‌رفت و بامدادان بر مى‌گشت. یک شب ماند تا ببیند قصّه چیست. دید آن شیر، بر جسد امام حسین(ع) نزدیک مى‌شد و حالت گریه و ناله داشت و چهرۀ خود را بر آن جسد مى‌مالید.<ref>ناسخ التواریخ،(جلد امام حسین)،ج ۴،ص ۲۳.</ref> بر اساس همین نقل نیز،در مراسم شبیه‌خوانى و [[تعزیه|تعزیۀ]] کربلا،کسى در پوست شیر مى‌رود و در میدان نبرد حاضر مى‌شود و پس از آنکه [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا]] کشته مى‌شود، خود را به بالین پیکر او مى‌رساند و بر نعش امام حسین(ع)مى‌گرید و این صحنه،سبب تأثّر و گریۀ تماشاگران تعزیه مى‌شود. | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۵۵
به نقل مردى از قبیلۀ بنى اسد، پس از آنکه حسین بن على(ع) و اصحابش شهید شدند و سپاه کوفه از کربلا کوچ کرد، هر شب شیرى از سمت قبله مى‌آمد و به قتلگاه کشتگان مى‌رفت و بامدادان بر مى‌گشت. یک شب ماند تا ببیند قصّه چیست. دید آن شیر، بر جسد امام حسین(ع) نزدیک مى‌شد و حالت گریه و ناله داشت و چهرۀ خود را بر آن جسد مى‌مالید.[۱] بر اساس همین نقل نیز،در مراسم شبیه‌خوانى و تعزیۀ کربلا،کسى در پوست شیر مى‌رود و در میدان نبرد حاضر مى‌شود و پس از آنکه سیدالشهدا کشته مى‌شود، خود را به بالین پیکر او مى‌رساند و بر نعش امام حسین(ع)مى‌گرید و این صحنه،سبب تأثّر و گریۀ تماشاگران تعزیه مى‌شود.
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ ناسخ التواریخ،(جلد امام حسین)،ج ۴،ص ۲۳.