شمایل: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''شمایل''' در اصل،به معناى صفتها و خصلتهاى انسان است،اما به چهره و ویژگیها و مشخصات صورت نیز گفته مى‌شود.همچنین به صورت نگارى و ترسیم چهرۀ بزرگان دین و نگارگرى وقایع مذهبى«شمایل سازى»مى‌گویند.«شمایل گردان»نیز به کسى گویند که «تصویرهاى قاب کردۀ بزرگان دین را به معرض نمایش گذارد». <ref>فرهنگ فارسى،معین.</ref> | '''شمایل''' در اصل،به معناى صفتها و خصلتهاى انسان است،اما به چهره و ویژگیها و مشخصات صورت نیز گفته مى‌شود. همچنین به صورت نگارى و ترسیم چهرۀ بزرگان دین و نگارگرى وقایع مذهبى«شمایل سازى»مى‌گویند. «شمایل گردان»نیز به کسى گویند که «تصویرهاى قاب کردۀ بزرگان دین را به معرض نمایش گذارد». <ref>فرهنگ فارسى،معین.</ref> | ||
== مفهوم == | |||
از سنتهاى مذهبى قدیم در تکایا آن بوده که در ایام [[عزاداری|عزادارى]] براى یادآورى [[فرات]]، تشتى پر آب در گوشه‌اى از [[تکیه]] مى‌نهادند و علمى را به ستونى به نشانى [[علمدار|علمدارى]] [[عباس ابن علی(ع)|حضرت عباس]] مى‌بستند و بر روى پرده‌ها یا دیوارها شمایلى از [[شهادت]] هفتاد و دو تن مى‌کشیدند و در و دیوار را رنگ عزا مى‌دادند، تا هماهنگ با محتواى [[تعزیه]] و [[شبیه خوانی|شبیه‌خوانى]] باشد. شمایل‌نگارانى هم همواره بوده‌اند که ذوق و هنر خویش را در راه [[حسین بن على (ع)|اباعبدالله(ع)]] و موضوعات دینى مربوط به أئمه وقف مى‌کردند. کسانى با عنوان «پرده‌دار» به [[مرثیه خوانی|مرثیه‌خوانى]] پاى این شمایل و تصویرهاى مذهبى مى‌پرداختند. به آنان «شمایل خوان» هم مى‌گفتند. تابلوهاى تصویرگران وقایع مذهبى، بر محور قصص قرآنى، جنگهاى پیامبر و حضرت على(ع)، ثبت وقایع [[عاشورا]]، خروج [[مختار بن ابوعبید ثقفی|مختار]] و...است. | |||
==منبع== | ==منبع== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۴۴
شمایل در اصل،به معناى صفتها و خصلتهاى انسان است،اما به چهره و ویژگیها و مشخصات صورت نیز گفته مى‌شود. همچنین به صورت نگارى و ترسیم چهرۀ بزرگان دین و نگارگرى وقایع مذهبى«شمایل سازى»مى‌گویند. «شمایل گردان»نیز به کسى گویند که «تصویرهاى قاب کردۀ بزرگان دین را به معرض نمایش گذارد». [۱]
مفهوم[ویرایش | ویرایش مبدأ]
از سنتهاى مذهبى قدیم در تکایا آن بوده که در ایام عزادارى براى یادآورى فرات، تشتى پر آب در گوشه‌اى از تکیه مى‌نهادند و علمى را به ستونى به نشانى علمدارى حضرت عباس مى‌بستند و بر روى پرده‌ها یا دیوارها شمایلى از شهادت هفتاد و دو تن مى‌کشیدند و در و دیوار را رنگ عزا مى‌دادند، تا هماهنگ با محتواى تعزیه و شبیه‌خوانى باشد. شمایل‌نگارانى هم همواره بوده‌اند که ذوق و هنر خویش را در راه اباعبدالله(ع) و موضوعات دینى مربوط به أئمه وقف مى‌کردند. کسانى با عنوان «پرده‌دار» به مرثیه‌خوانى پاى این شمایل و تصویرهاى مذهبى مى‌پرداختند. به آنان «شمایل خوان» هم مى‌گفتند. تابلوهاى تصویرگران وقایع مذهبى، بر محور قصص قرآنى، جنگهاى پیامبر و حضرت على(ع)، ثبت وقایع عاشورا، خروج مختار و...است.
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ فرهنگ فارسى،معین.