۹٬۵۴۵
ویرایش
شبیه و آینه: مجموعه عکس های تعزیه ایران در دوره قاجار (ویرایش)
نسخهٔ ۲۷ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۱۹
، ۲۷ آوریل ۲۰۲۱بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| عنوان = شبیه و آینه: مجموعه عکس های تعزیه ایران در دوره قاجار | | عنوان = شبیه و آینه: مجموعه عکس های تعزیه ایران در دوره قاجار | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۱: | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }}'''شبیه و آینه: مجموعه عکس های تعزیه ایران در دوره قاجار''' کتابی است شامل عکسهای [[تعزیه]] ایران در دوره قاجار که توسط [[علیرضا قاسم خان]] تهیه شده است. مترجم فارسی به انگلیسی این اثر [[آکسانا بهشتی]] و [[ماریتا هاشم زاده]] و مترجم انگلیسی به فارسی آن [[حسین یعقوبی]] است. | ||
==درباره کتاب== | ==درباره کتاب== | ||
این کتاب حاوی تصاویری از مراسم تعزیه و تعزیه‌خوانی و | این کتاب حاوی تصاویری از مراسم تعزیه و [[تعزیه خوانی|تعزیه‌خوانی]] و [[تکیه|تکیه]]<nowiki/>های ایرانیان در دوره‌ی قاجار است. این مجموعه از آرشیو کاخ گلستان تهیه شده و بسیاری از تصاویر برای نخستین‌بار به چاپ رسیده است. | ||
==مقدمه کتاب== | ==مقدمه کتاب== | ||
بی شک آیین نمایشی تعزیه و شبیه‌خوانی آن بخش از هنر این سرزمین است که ضمن به همراه داشتن مفاهیم عمیق، ساختار و شکلی درخور توجه با همه ویژگی‌ها و ریزه‌کاری‌های خود دارد. شناخت و علاقه فراوانی که سال‌هاست به تعزیه و خصوصا بعد نمایشی آن داشته‌ام موجب شده است که تنها در مقام علاقه‌مند، در اسناد و مراکز مختلف در جستجوی زمینه‌های تازه‌تری برای درک و فهم این بخش از هنر نمایش ایران باشم. نکته‌ای که از نظر اهل شناخت و تحقیق پوشیده نیست، اما بیان آن ضروری است، این است که چهرهایی که در این عکس‌ها در برابر ما قرار دارند کسانی‌اند که تعزیه را نه همچون نمایش، بلکه همچون راهی برای زیستن حقیقت اجرا کرده‌اند. یکی از ویژگی‌های این مجموعه عکسهای کم‌نظیری است از تکیه دولت؛مکانی که سالهای سال با شکوه و زیبا و پابرجا جایگاه حضور مردان و زنان و گروههای تعزیه‌خوان بود. | بی شک آیین نمایشی تعزیه و شبیه‌خوانی آن بخش از هنر این سرزمین است که ضمن به همراه داشتن مفاهیم عمیق، ساختار و شکلی درخور توجه با همه ویژگی‌ها و ریزه‌کاری‌های خود دارد. شناخت و علاقه فراوانی که سال‌هاست به تعزیه و خصوصا بعد نمایشی آن داشته‌ام موجب شده است که تنها در مقام علاقه‌مند، در اسناد و مراکز مختلف در جستجوی زمینه‌های تازه‌تری برای درک و فهم این بخش از هنر نمایش ایران باشم. نکته‌ای که از نظر اهل شناخت و تحقیق پوشیده نیست، اما بیان آن ضروری است، این است که چهرهایی که در این عکس‌ها در برابر ما قرار دارند کسانی‌اند که تعزیه را نه همچون نمایش، بلکه همچون راهی برای زیستن حقیقت اجرا کرده‌اند. یکی از ویژگی‌های این مجموعه عکسهای کم‌نظیری است از تکیه دولت؛مکانی که سالهای سال با شکوه و زیبا و پابرجا جایگاه حضور مردان و زنان و گروههای تعزیه‌خوان بود. | ||