۹٬۵۴۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:سنج.jpg|بندانگشتی|سنج]][[پرونده:دمام (1).jpg|بندانگشتی|دمام]] | [[پرونده:سنج.jpg|بندانگشتی|سنج]][[پرونده:دمام (1).jpg|بندانگشتی|دمام]] | ||
''' | '''سنج و دمام زنی''' از آیین های عزاداری در جنوب کشور ایران به خصوص بوشهر می‌باشد. سنج و دمام در مراسم‌های سوگواری، به ویژه ماه [[محرم]] نواخته می‌شود. | ||
دمام | |||
== شکل ساز == | |||
* سنج'''،''' سازی کوبه‌ای است و در طبقه سازهای ایدیوفون قرار دارد. در متون قدیم فارسی جزو آلات امتناعی؛ یعنی سازهای ضربی به شمار می‌رفت. سنج بوشهری دو صفحه مدور فلزی با شانزده تا بیست و یک سانتیمتر طول بود و حدود 50 میلیمتر ضخامت داشت و وسط آن کمی گود بود. | |||
* دمام نیز طبل بزرگی بود که دو طرف آن را پوست بز، آهو یا میش می‌گرفتند. اصل این کلمه در هندی «دمامه» است. دمامه در لغت به معانی مختلف کوس، نقاره و نای بزرگ است که در جنگ می‌نواختند. | |||
== تاریخچه == | |||
دمام توسط برخی از مردم زنگبار یا هند به بوشهر وارد شد و در ابتدا در مراسم شادی و غم نواخته میشد اما به مرور فقط در سوگواریها به کار می‌رفت. به اعتقادی قدیمی در بین مردم بوشهر فلز، شیاطین و اجنه را دور می‌کند از این رو در کنار دمام از سنج استفاده می‌کردند تا از نیروهای منفی در امان باشند. | |||
==مراسم عزاداری در بوشهر== | ==مراسم عزاداری در بوشهر== | ||