۹٬۵۴۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
'''مقاله دوم''' | '''مقاله دوم''' | ||
«سنت عزادارى حسینى و منقبت خوانى در میان مسلمانان»، عنوان بخش دوم کتاب است. نویسنده در مقدمه، به ریشههاى این سنت از عصر ظهور و زمان پیامبر (ص) اشاره مىکند. در ادامه، روایت امسلمه را در پیشگویى پیامبر (ص) درباره امام حسین (ع) و گریه پیامبر براى شهادت آن حضرت که در منابع مختلف شیعه و سنى نقل شده، مورد استناد قرار مىدهد. | «سنت عزادارى حسینى و [[منقبت خوانی|منقبت خوانى]] در میان مسلمانان»، عنوان بخش دوم کتاب است. نویسنده در مقدمه، به ریشههاى این سنت از عصر ظهور و زمان پیامبر (ص) اشاره مىکند. در ادامه، روایت امسلمه را در پیشگویى پیامبر (ص) درباره امام حسین (ع) و گریه پیامبر براى شهادت آن حضرت که در منابع مختلف شیعه و سنى نقل شده، مورد استناد قرار مىدهد. | ||
وى سپس به نقد اختصاص عزادارى اهل بیت (ع) به شیعیان پرداخته و چنین مىنویسد: «از همان آغاز سنت منقبت خوانى و عزادارى اهل بیت (ع)، به ویژه سیدالشهداء (ع)، این موضوع بهگونه یک شعار مشترک و سنت فراگیر ظاهر گردید و هرگز اختصاص به شیعیان نداشت. چنان که در جاى جاى همین نوشتار مطالعه خواهید نمود، شاعران عاشورایى که در مورد حادثه کربلا سوگ سرودهاى ارائه دادهاند به یک فرقه خاص اختصاص ندارند و...»، مؤلف سپس با ذکر اخبار مختلف از طبرى، ابىمخنف و...، به تأیید این دیدگاه مىپردازد. | وى سپس به نقد اختصاص عزادارى اهل بیت (ع) به شیعیان پرداخته و چنین مىنویسد: «از همان آغاز سنت منقبت خوانى و عزادارى اهل بیت (ع)، به ویژه سیدالشهداء (ع)، این موضوع بهگونه یک شعار مشترک و سنت فراگیر ظاهر گردید و هرگز اختصاص به شیعیان نداشت. چنان که در جاى جاى همین نوشتار مطالعه خواهید نمود، شاعران عاشورایى که در مورد حادثه کربلا سوگ سرودهاى ارائه دادهاند به یک فرقه خاص اختصاص ندارند و...»، مؤلف سپس با ذکر اخبار مختلف از طبرى، ابىمخنف و...، به تأیید این دیدگاه مىپردازد. | ||