ساختارشناسی نمایش ایران

نسخهٔ تاریخ ‏۲۲ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۳۰ توسط Kashani (بحث | مشارکت‌ها)

ساختارشناسی نمایش ایران کتابی است درباره نمایش‌ در ایران‌ که توسط منوچهر یاری‌ نوشته شده و پژوهشگاه‌ فرهنگ‌ و هنر اسلامی‌ آن را چاپ کرده است.

ساختارشناسی نمایش ایران

نویسنده منوچهر یاری‌
ناشر
ناشر فارسی: پژوهشگاه‌ فرهنگ‌ و هنر اسلامی‌
شابک964-471-577-2‬11000
موضوع تاریخ‌ و نقد - نمایش‌ - ایران‌
زبان فارسی

درباره کتاب

مطالب این کتاب در سه بخش تدوین یافته است. در بخش نخست به ساختارشناسی تعدادی از قصه‌های ایرانی اشاره می‌شود که از آن جمله عبارت‌اند از : ارداویرافنامه، داستان رستم و سهراب، ویس و رامین، داستان ماهان، داستان شیخ صنعان و قصه حلاج. در بخش دوم نیز مباحثی در باب تعدادی از نمایش‌های ایرانی (درام) آورده شده است. برخی از این نمایش‌ها عبارت اند از : تعزیه شهادت امام حسین (ع)، تعزیه حر بن یزید ریاحی، تعزیه بازار شام، تعزیه امام رضا (ع) و تعزیه منصور حلاج. بخش پایانی با مبحث ارتباط درام ایرانی با دیگر هنرهای آن (معماری ـ نقاشی) به پایان می‌رسد. نگارنده درباره این که چرا قصه‌های ایرانی به اجرای صحنه در نیامده‌اند سه دلیل عمده ذکر می‌کند که عبارت‌اند از :

1- بینش شرقی در مورد نیایش و نمایش : خدایان شرقی غیرقابل دسترسی‌اند و خدایان غربی بالای کوه المپ زندگی می‌کنند.

2 ـ استبداد شرقی : به معنی تمرکزگرایی و تربیت پدرانه (پدرسالاری) و نه آریستوکراسی و نه به معنای قدرت نظامی، بلکه به معنی سرسپاری است.

3 ـ مذموم بودن نمایش : از لحاظ شئونات طبقاتی و منع مذهبی از شبیه‌سازی که در شان خواص نبوده است.

منابع