زبیر بن قرظه بن کعب انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (←نقش در واقعه کربلا) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات قاتل شهدای کربلا | {{جعبه اطلاعات قاتل شهدای کربلا | ||
|اطلاعات قاتل = | |اطلاعات قاتل = | ||
| خط ۲۰: | خط ۱۸: | ||
| دیگر فعالیت‌ها = | | دیگر فعالیت‌ها = | ||
| منصب = | | منصب = | ||
}} | }}'''زبیر بن قَرَظَة بن کعب انصاری خزرجی،''' یکی از سربازان و نیروهای تحت امر [[عمر بن سعد]] بود که در [[کربلا]] حضور داشت. | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
پدرش قَرَظَة بن کعب انصاری خزرجی از اصحاب پیامبر (ص) و امام علی (ع) و همچنین از راویان احادیث آن بزرگواران بود. قرظه دو پسر به نام‌های عمرو و زبیر داشت که در | پدرش قَرَظَة بن کعب انصاری خزرجی از اصحاب پیامبر (ص) و امام علی (ع) و همچنین از راویان احادیث آن بزرگواران بود. قرظه دو پسر به نام‌های عمرو و زبیر داشت که در [[کربلا]]، عمرو در سپاه امام حسین (ع) و برادرش زبیر در سپاه [[عمر بن سعد|عمر بن سعد]] بود.<ref>- انساب الاشراف، ج۳، ص۳۳۹. </ref> | ||
==نقش در واقعه کربلا== | ==نقش در واقعه کربلا== | ||
برادرش [[عمرو بن قرظه]] با هشیاری تمام در برابر تیرها و نیزه‌ها می‌ایستاد، تا از امامش دفاع کند. سرانجام در اثر خون‌ریزی بسیار از میدان بازگشت و از امام بزرگوارش پرسید: | برادرش [[عمرو بن قرظه انصاری|عمرو بن قرظه]] با هشیاری تمام در برابر تیرها و نیزه‌ها می‌ایستاد، تا از امامش دفاع کند. سرانجام در اثر خون‌ریزی بسیار از میدان بازگشت و از امام بزرگوارش پرسید: «آیا وظیفه خود را به‌جا آوردم؟» حضرت فرمودند: «آری! سلام مرا به پیامبر (ص) برسان که من نیز به زودی در پیشگاه او حاضر خواهم شد.» او چند لحظه بعد به [[شهادت]] رسید.<ref>فرهنگ جامع سخنان امام حسین (ع)، ص۴۹۶-۴۹۷. </ref> زبیر بن قرظه فریاد زد و [[امام حسین(ع)|امام حسین (ع)]] را به گمراه کردن برادرش عمرو متهم کرد. امام فرمود: «خدا او را هدایت کرده‌است. زبیر بر امام حمله آورد، اما [[نافع بن هلال بجلی|نافع بن هلال]]<nowiki/> با ضربه‌ای او را مجروح کرد.»<ref>- انساب الاشراف، ج۳، ص۱۹۲؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۳۴. </ref> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص | |||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2960823&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص ۱۹۷-۱۹۸.] | |||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده: تاریخ]] | [[رده: تاریخ]] | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۳: | ||
[[رده: قاتلان کربلا]] | [[رده: قاتلان کربلا]] | ||
[[رده: قاتلان اصحاب و خاندان]] | [[رده: قاتلان اصحاب و خاندان]] | ||
<references />{{navbox | |||
|name = عاملان واقعه کربلا | |||
|title = عاملان واقعه کربلا | |||
|group1 = عاملان اصلی | |||
|list1 = [[یزید بن معاویه]] {{*}} [[ابن زیاد]] {{*}} [[عمر سعد]] | |||
|group2 = لشکر عمر بن سعد | |||
|list2 = {{navbox | child | |||
|group1 = فرماندهان | |||
|list1 = [[شمر بن ذی الجوشن]] {{*}} [[عمرو بن حجاج زبیدی]] {{*}} [[شبث بن ربعی تمیمی یربوعی ریاحی]] | |||
|group2 = قاتلان | |||
|list2 = [[سنان]] {{*}} [[شمر]] {{*}} [[خولی]] {{*}} [[حرمله]] | |||
|group3 = تازندگان بر بدن امام | |||
|list3 = [[هانی]] {{*}} [[اسحاق]] | |||
|group4 = حاملان سر امام | |||
|list4 = [[خولی]] {{*}} [[شمر]] | |||
}} | |||
|group5 = سایر | |||
|list5 = [[حفص بن عمر]] | |||
}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۱۷
زبیر بن قَرَظَة بن کعب انصاری خزرجی، یکی از سربازان و نیروهای تحت امر عمر بن سعد بود که در کربلا حضور داشت.
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | زبیر بن قَرَظَة بن کعب انصاری خزرجی |
| نقش در واقعه کربلا | |
| نقش‌های برجسته | از سربازان و نیروهای تحت امر عمر بن سعد در کربلا |
زندگینامهویرایش
پدرش قَرَظَة بن کعب انصاری خزرجی از اصحاب پیامبر (ص) و امام علی (ع) و همچنین از راویان احادیث آن بزرگواران بود. قرظه دو پسر به نام‌های عمرو و زبیر داشت که در کربلا، عمرو در سپاه امام حسین (ع) و برادرش زبیر در سپاه عمر بن سعد بود.[۱]
نقش در واقعه کربلاویرایش
برادرش عمرو بن قرظه با هشیاری تمام در برابر تیرها و نیزه‌ها می‌ایستاد، تا از امامش دفاع کند. سرانجام در اثر خون‌ریزی بسیار از میدان بازگشت و از امام بزرگوارش پرسید: «آیا وظیفه خود را به‌جا آوردم؟» حضرت فرمودند: «آری! سلام مرا به پیامبر (ص) برسان که من نیز به زودی در پیشگاه او حاضر خواهم شد.» او چند لحظه بعد به شهادت رسید.[۲] زبیر بن قرظه فریاد زد و امام حسین (ع) را به گمراه کردن برادرش عمرو متهم کرد. امام فرمود: «خدا او را هدایت کرده‌است. زبیر بر امام حمله آورد، اما نافع بن هلال با ضربه‌ای او را مجروح کرد.»[۳]