ذو حسم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
نام | '''ذوحسم''' نام یکى از منزلگاههاى میان مکه و [[کربلا]] است که کاروان [[امام حسین(ع)]] از آنجا عبور کرد. | ||
{{مسیر حرکت امام حسین}} | |||
== موقعیت جغرافیایی == | |||
منزل ذوحسم در مسیر مکه به کربلا بعد از منزل [[مغیثه]] و بعد از منزل [[منزلگاه بیضه|بیضه]] قرار دارد. | |||
== وقایع == | |||
زمانی که سپاه اعزامى دشمن از [[کوفه]] براى [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] آشکار شد، یارانش را به طرف ذو حسم سوق داد و پیش از رسیدن نیروهاى دشمن،در آنجا اردو زد. | |||
[[حرّ بن یزید ریاحى|حر]] و سربازانش در همین مکان با امام حسین(ع) برخورد کردند و آن حضرت دستور داد حرّ و سپاه او و حتى اسبانشان را سیراب کنند که از راه رسیده‌بودند و بى‌تاب عطش بودند. امام سپس براى آن گروه سخنرانى کرد و هنگام ظهر، نماز جماعت خوانده شد.حرّ و سپاه او نیز به امام حسین(ع) اقتدا کردند. <ref>مقتل الحسین،مقرّم،ص ۲۱۵.</ref> | |||
[[ابا عبدالله (ع)|ابا عبدالله(ع)]] ایستاد و در سخنرانی خود چنین فرمود: «کارها چنان شده‌است که مشاهده می‌کنید. دنیا دگرگون شده و به زشتی گراییده، خوبی پشت کرده و بدی افزون و چیره گشته و از خوبی و راستی و درستی جز به اندازه ته مانده ظرفی و چراگاهی اندک‌مایه و تهی نمانده‌است. آیا نمی‌بینید که به حق عمل نمی‌شود و از باطل باز نمی‌دارند؟ در چنین شرایطی مومن باید مشتاق دیدار خدایش باشد. من مرگ را جز کامیابی شهادت و زندگی با بیدادگران را جز بدنامی و رنج و خواری نمی‌بینم.» | |||
سپس [[زهیر بن قین|زهیر بن القین]] برخاست و به یاران گفت: «شما سخن می‌گویید یا من؟» آنها گفتند: «تو بگو.» | |||
زهیر پس از حمد و ثنای الهی به امام عرض کرد: «ای فرزند پیامبر، خداوند قرین رحمتت بدارد. گفتارت را به جان شنیدم و به خدا سوگند اگر دنیا برای ما مکان جاودانه و باقی بود و تنها یاری و پشتیبانی از تو موجب جدایی از دنیا بود، قیام و همراهی با تو را بر زیستن دنیا ترجیح می‌دادیم.» | |||
[[نافع بن هلال بجلی|نافع هلال بن بجلی]] برخاست و گفت: «به خدا قسم ما دیدار پروردگار خویش را ناخوش نداریم و بر نیت و انگیزه خویش با بصیرت ایستاده‌ایم. با دوست شما دوست و با دشمن شما دشمنیم.» | |||
[[بریر بن خضیر همدانی]] گفت: «ای فرزند پیامبر، به خدا سوگند منت خداوند بر ماست که افتخار جنگ در رکاب تو نصیب ما گشت تا برای یاری تو اعضای بدنمان قطعه قطعه شود و جد تو در روز قیامت شفیع ما باشد.» | |||
سپس یاران یکی یکی اعلام وفاداری نمودند. | |||
==منبع== | ==منبع== | ||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۱۸۱.] | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۱۸۱.] | ||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author محمدرضا سنگری، آنیه داران آفتاب، ج 1، ص ۱۷۳-۱۷۶] | |||
==پی‌نوشت== | ==پی‌نوشت== | ||
نسخهٔ ۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۳۸
ذوحسم نام یکى از منزلگاههاى میان مکه و کربلا است که کاروان امام حسین(ع) از آنجا عبور کرد.
 دریای سرخ |
موقعیت جغرافیایی
منزل ذوحسم در مسیر مکه به کربلا بعد از منزل مغیثه و بعد از منزل بیضه قرار دارد.
وقایع
زمانی که سپاه اعزامى دشمن از کوفه براى امام حسین(ع) آشکار شد، یارانش را به طرف ذو حسم سوق داد و پیش از رسیدن نیروهاى دشمن،در آنجا اردو زد.
حر و سربازانش در همین مکان با امام حسین(ع) برخورد کردند و آن حضرت دستور داد حرّ و سپاه او و حتى اسبانشان را سیراب کنند که از راه رسیده‌بودند و بى‌تاب عطش بودند. امام سپس براى آن گروه سخنرانى کرد و هنگام ظهر، نماز جماعت خوانده شد.حرّ و سپاه او نیز به امام حسین(ع) اقتدا کردند. [۱]
ابا عبدالله(ع) ایستاد و در سخنرانی خود چنین فرمود: «کارها چنان شده‌است که مشاهده می‌کنید. دنیا دگرگون شده و به زشتی گراییده، خوبی پشت کرده و بدی افزون و چیره گشته و از خوبی و راستی و درستی جز به اندازه ته مانده ظرفی و چراگاهی اندک‌مایه و تهی نمانده‌است. آیا نمی‌بینید که به حق عمل نمی‌شود و از باطل باز نمی‌دارند؟ در چنین شرایطی مومن باید مشتاق دیدار خدایش باشد. من مرگ را جز کامیابی شهادت و زندگی با بیدادگران را جز بدنامی و رنج و خواری نمی‌بینم.»
سپس زهیر بن القین برخاست و به یاران گفت: «شما سخن می‌گویید یا من؟» آنها گفتند: «تو بگو.»
زهیر پس از حمد و ثنای الهی به امام عرض کرد: «ای فرزند پیامبر، خداوند قرین رحمتت بدارد. گفتارت را به جان شنیدم و به خدا سوگند اگر دنیا برای ما مکان جاودانه و باقی بود و تنها یاری و پشتیبانی از تو موجب جدایی از دنیا بود، قیام و همراهی با تو را بر زیستن دنیا ترجیح می‌دادیم.»
نافع هلال بن بجلی برخاست و گفت: «به خدا قسم ما دیدار پروردگار خویش را ناخوش نداریم و بر نیت و انگیزه خویش با بصیرت ایستاده‌ایم. با دوست شما دوست و با دشمن شما دشمنیم.»
بریر بن خضیر همدانی گفت: «ای فرزند پیامبر، به خدا سوگند منت خداوند بر ماست که افتخار جنگ در رکاب تو نصیب ما گشت تا برای یاری تو اعضای بدنمان قطعه قطعه شود و جد تو در روز قیامت شفیع ما باشد.»
سپس یاران یکی یکی اعلام وفاداری نمودند.
منبع
پی‌نوشت
- ↑ مقتل الحسین،مقرّم،ص ۲۱۵.