جلال کیانی: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۱۲۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۴ آوریل ۲۰۱۸
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''جلال کیانی،''' در سال 1340 شمسی در کرمانشاه متولد شد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه...» ایجاد کرد)
 
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''جلال کیانی،''' در سال 1340 شمسی در کرمانشاه متولد شد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در آنجا گذراند و سپس به شهر مقدس مشهد کوچ کرد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است.
'''جلال کیانی،''' در سال 1340 شمسی در کرمانشاه متولد شد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در آنجا گذراند و سپس به شهر مقدس مشهد کوچ کرد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است.


{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
خط ۲۶: خط ۲۶:
| سال‌های نویسندگی        =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                =  
|کتاب‌ها                = «عصر ظهر شب» کتابی دو زبانه (فارسی و فرانسه)، به انضمام مجموعه شعر «هیچ ردّ پایی از هیچ»، «هزاره اشباح» دو زبانه (فارسی و انگلیسی) و «دابِل فوتبال» دو زبانه (فارسی و انگلیسی). همچنین رمان عرفانی-فلسفی «رمان سفر به صفر سکوت»، «واژه‌های وحشی» و احساسات موزون
|مقاله‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|نمایشنامه‌ها            =
خط ۵۱: خط ۵۱:


==آثار جلال کیانی==
==آثار جلال کیانی==
آثار جلال کیانی عبارتند از: «عصر ظهر شب «کتابی دو زبانه (فارسی و فرانسه) ، به انضمام مجموعه شعر «هیچ ردّ پایی از هیچ«، «هزاره اشباح«دو زبانه(فارسی و انگلیسی) و« دابِل فوتبال«دو زبانه(فارسی و انگلیسی) . همچنین رمان عرفانی - فلسفی«رمان سفر به صفر سکوت»،« واژه‌های وحشی «و احساسات موزون از آثار آماده چاپ ایشان می‌باشد. ‏‌‏‏‏
آثار جلال کیانی عبارتند از: «عصر ظهر شب» کتابی دو زبانه (فارسی و فرانسه)، به انضمام مجموعه شعر «هیچ ردّ پایی از هیچ»، «هزاره اشباح» دو زبانه (فارسی و انگلیسی) و «دابِل فوتبال» دو زبانه (فارسی و انگلیسی). همچنین رمان عرفانی-فلسفی «رمان سفر به صفر سکوت»، «واژه‌های وحشی» و احساسات موزون از آثار آماده چاپ ایشان است. ‏‌‏‏‏<ref>گفت‌‏وگوی مؤلف با شاعر. ‏</ref>
                                          ٭  ٭  ٭
==اشعار==
غزل:
'''غزل'''
از دهانم شراره می‌ریزد               شعله در استعاره می‌ریزد
{{شعر}}
در نگاه از نگاهِ خشمی او           دل هر دل دوباره می‌ریزد
{{ب| از دهانم شراره می‌ریزد     |          شعله در استعاره می‌ریزد }}
چاره گاه عطش بپاشد.. آه           از دو دستی که چاره می‌ریزد
 
خط خون در خراش زخمی مشک       لخته شد پاره پاره می‌ریزد
{{ب| در نگاه از نگاهِ خشمی او   |        دل هر دل دوباره می‌ریزد }}
بر سر آسمانم از هر سو               بی سوار و سواره می‌ریزد
 
{{ب| چاره گاه عطش بپاشد.. آه   |        از دو دستی که چاره می‌ریزد }}
        بعد از این در هیاهوی مقتل           سنگ‌ها بی شماره می‌ریزد
 
بر از این بر گذار هرگودال              گوش‏ها گوشواره می‌ریزد
{{ب| خط خون در خراش زخمی مشک |      لخته شد پاره پاره می‌ریزد }}
بعد از این ضجه‌های این صحرا           از دل سنگ خاره می‌ریزد
 
بعد از این اشک مادری تنها             در تب گاهواره می‌ریزد
{{ب| بر سر آسمانم از هر سو             | بی‌سوار و سواره می‌ریزد }}
بعد از این در گلوی نی در نی       شیون شیرخواره می‌ریزد
 
بعد از این کوفه در تب فریاد         پای هر سر مناره می‌ریزد
{{ب| بعد از این در هیاهوی مقتل |          سنگ‌ها بی‌شماره می‌ریزد }}
بعد از این چشم چوبه محمل       سوره سوره ستاره می‌ریزد
 
بعد از این واژه‌های ویرانگر              روی دارالاماره می‌ریزد
{{ب| بر از این بر گذار هر گودال      |      گوش‌‏ها گوشواره می‌ریزد }}
بعد از این....
 
                          ٭  ٭  ٭
{{ب| بعد از این ضجه‌های این صحرا |        از دل سنگ خاره می‌ریزد }}
دشت بیکرانه در آتش           اشک‌ها رودخانه در آتش
 
موج‌ها طوق تیغه طغیان        آب‌ها بی بهانه در آتش
{{ب| بعد از این اشک مادری تنها       |      در تب گاهواره می‌ریزد }}
کوهها در تب فروپاشی           دره‌ها تا دهانه در آتش
 
صخره‌ها می‌پراشه هر سنگ    سنگ‌ها دانه دانه در آتش
{{ب| بعد از این در گلوی نی در نی     |  شیون شیرخواره می‌ریزد }}
ابرها آذرخش خون در خون           جلگه‌ها جاودانه در آتش
 
بادها پرده‌دار گیسویی                 روی نی خورده شانه در آتش
{{ب| بعد از این کوفه در تب فریاد       |  پای هر سر مناره می‌ریزد }}
حلق‌ها حلقه‌های هر فریاد               واژه‌ها وحشیانه در آتش
 
در زمان بی زمان زمان‌ها را           می‌کشید از زمانه در آتش
{{ب| بعد از این چشم چوبه محمل     |  سوره سوره ستاره می‌ریزد }}
و عطش‌گاه ماسه می‌پاشید             نیزه نیزه زبانه در آتش
 
پشت پرچین باغ می‌رویید         شعله شعله جوانه در آتش
{{ب| بعد از این واژه‌های ویران‌گر        |      روی دارالاماره می‌ریزد }}
هر شرار شراره‌ها می‌ریخت   تندر تازیانه در آتش
 
می‌گرفت آتش آتش شلاق         هر یکی را نشانه در آتش
{{ب| بعد از این.... }}
آسمان بی کبوتر و تنها             مانده بود آشیانه در آتش
{{پایان شعر}}
نی سواران به کوفه می‌بردند         دو سه سر را شبانه در آتش
 
                        ٭  ٭  ٭
 
قلعه‌ها در قعود اما سرخ             صخره‌ها تا سجود اما سرخ
{{شعر}}
شعله‌های دریغ اما سرد               دره‌های درود اما سرخ
{{ب| دشت بی‌کرانه در آتش   |        اشک‌ها رودخانه در آتش }}
زوزه در زوزه باد شیون‌گرد           رشته در رشته رود اما سرخ
 
لحظه در لحظه تند اما دیر           دیر از زهرِ زود اما سرخ
{{ب| موج‌ها طوق تیغه طغیان|       آب‌ها بی‌بهانه در آتش }}
در زمان بی زمان زمان می‌دید          ریزشای رکود اما سرخ
 
کوره راهها کمند سر بر کوچ           تا کرخت کبود اما سرخ
{{ب| کوه‌ها در تب فروپاشی   |        دره‌ها تا دهانه در آتش }}
می‌فرو ریخت از کتیبه کوه               سطرهای صعود اما سرخ
 
از گداز گدازه‌ها ابریز                 ابرها موج دود اما سرخ
{{ب| صخره‌ها می‌پراشه هر سنگ|     سنگ‌ها دانه دانه در آتش }}
موج‌ها با تلاطم طغیان             در فراز و فرود اما سرخ
 
بی حد از حد، به حدّ حلق آویز      حلق‌ها، بی حدود اما سرخ
{{ب| ابرها آذرخش خون در خون |          جلگه‌ها جاودانه در آتش }}
هرطنینی طنینِ می‌پاریخت           از گلوها عمود اما سرخ
 
تا عطش‌گاه چشم می‌روئید           خوشه خوشه شهود اما سرخ  
{{ب| بادها پرده‌دار گیسویی       |        روی نی خورده شانه در آتش }}
در کویرای نیزه می‌پیچید           سر به‌سر آه عود اما سرخ
 
کاروان می‌گذشت و جا می‌ماند         آنچه بود و نبود اما سرخ
{{ب| حلق‌ها حلقه‌های هر فریاد   |            واژه‌ها وحشیانه در آتش }}
                        ٭  ٭  ٭
 
چشم آتش شرار شر می‌ریخت                       شعله در هر نفس شرر می‌ریخت
{{ب| در زمان بی‌زمان زمان‌ها را   |      می‌کشید از زمانه در آتش }}
در دهان، دره‌های کوه از کوه                           قله در قله تا کمر می‌ریخت
 
از هراسای پرسه واره رعد                             موج، سیموج شد خطر می‌ریخت
{{ب| و عطش‌گاه ماسه می‌پاشید     |        نیزه نیزه زبانه در آتش }}
وحشت از وحشت آتش وحشت                     لحظه در لحظه بیشتر می‌ریخت
 
دست‌ها بی علم که می‌افتاد                             شرمِ شوم از صف سپر می‌ریخت
{{ب| پشت پرچین باغ می‌رویید     |  شعله شعله جوانه در آتش }}
تا خراشیدِ گاه چشم از زخم                       تیرها می‌نشست و پر می‌ریخت
 
سر به طغیان تیغ تن می‌داد                           تن به نیزار نیزه سر می‌ریخت
{{ب| هر شرار شراره‌ها می‌ریخت تندر تازیانه در آتش }}
بر سر هر درختِ سر بر دشت                           تندر تیغه تبر می‌ریخت
 
پای هر کشته هر جگر داری                           هر نفس زهره از جگر می‌ریخت
{{ب| می‌گرفت آتش آتش شلاق   |      هر یکی را نشانه در آتش }}
خونِ پاشیده تا اریکه عرش                         قطره‌ای بر زمین اگر می‌ریخت
 
بی‌گمان از گلوی رستاخیز                               نفخه صور شعله‌ور می‌ریخت
{{ب| آسمان بی‌کبوتر و تنها         |    مانده بود آشیانه در آتش }}
شب گذشت و ستاره‌ای در چشم                     آتش از سرمه سحر می‌ریخت
 
رقصِ شلاق و شیون از گودال                     طرحی از ترس در سفر می‌ریخت
{{ب| نی سواران به کوفه می‌بردند   |      دو سه سر را شبانه در آتش }}
که سفر سرگذشت هر تقدیر                         که سفر از قضا قدر می‌ریخت ‏‌‏‏‏
{{پایان شعر}}
                                    ٭  ٭  ٭
 
این اسب که بی سپیده برمی‌گردد               از مقتل یاس چیده برمی‌گردد
 
چون شعله مغرب از غروب خورشید           با شیهه سربریده برمی‌گردد                                
{{شعر}}
{{ب| قلعه‌ها در قعود اما سرخ   |          صخره‌ها تا سجود اما سرخ }}
 
{{ب| شعله‌های دریغ اما سرد     |          دره‌های درود اما سرخ }}
 
{{ب| زوزه در زوزه باد شیون‌گرد   |        رشته در رشته رود اما سرخ }}
 
{{ب| لحظه در لحظه تند اما دیر   |        دیر از زهرِ زود اما سرخ }}
 
{{ب| در زمان بی‌زمان زمان می‌دید|         ریزشای رکود اما سرخ }}
 
{{ب| کوره راه‌ها کمند سر بر کوچ   |        تا کرخت کبود اما سرخ }}
 
{{ب| می‌ فرو ریخت از کتیبه کوه     |        سطرهای صعود اما سرخ }}
 
{{ب| از گداز گدازه‌ها ابریز             |  ابرها موج دود اما سرخ }}
 
{{ب| موج‌ها با تلاطم طغیان           |  در فراز و فرود اما سرخ }}
 
{{ب| بی‌حد از حد، به حدّ حلق‌آویز  |  حلق‌ها، بی‌حدود اما سرخ }}
 
{{ب| هرطنینی طنینِ می‌پاریخت       |    از گلوها عمود اما سرخ }}
 
{{ب| تا عطش‌گاه چشم می‌روئید         |  خوشه خوشه شهود اما سرخ }}
 
{{ب| در کویرای نیزه می‌پیچید       |  سر به‌ سر آه عود اما سرخ }}
 
{{ب| کاروان می‌گذشت و جا می‌ماند |      آنچه بود و نبود اما سرخ }}
{{پایان شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب| چشم آتش شرار شر می‌ریخت   |                  شعله در هر نفس شرر می‌ریخت }}
 
{{ب| در دهان، دره‌های کوه از کوه       |                    قله در قله تا کمر می‌ریخت }}
 
{{ب| از هراسای پرسه‌واره رعد           |                موج، سیموج شد خطر می‌ریخت }}
 
{{ب| وحشت از وحشت آتش وحشت   |                  لحظه در لحظه بیشتر می‌ریخت }}
 
{{ب| دست‌ها بی‌علم که می‌افتاد         |                    شرمِ شوم از صف سپر می‌ریخت }}
 
{{ب| تا خراشیدِ گاه چشم از زخم           |            تیرها می‌نشست و پر می‌ریخت }}
 
{{ب| سر به طغیان تیغ تن می‌داد           |                تن به نیزار نیزه سر می‌ریخت }}
 
{{ب| بر سر هر درختِ سر بر دشت           |                تندر تیغه تبر می‌ریخت }}
 
{{ب| پای هر کشته هر جگر داری             |              هر نفس زهره از جگر می‌ریخت }}
 
{{ب| خونِ پاشیده تا اریکه عرش             |            قطره‌ای بر زمین اگر می‌ریخت }}
 
{{ب| بی‌گمان از گلوی رستاخیز                 |              نفخه صور شعله‌ور می‌ریخت }}
 
{{ب| شب گذشت و ستاره‌ای در چشم         |            آتش از سرمه سحر می‌ریخت }}
 
{{ب| رقصِ شلاق و شیون از گودال             |        طرحی از ترس در سفر می‌ریخت }}
 
{{ب| که سفر سرگذشت هر تقدیر               |        که سفر از قضا قدر می‌ریخت ‏‌‏‏‏ }}
{{پایان شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب| این اسب که بی‌سپیده برمی‌گردد         |    از مقتل یاس چیده برمی‌گردد }}
 
{{ب| چون شعله مغرب از غروب خورشید         |  با شیهه سربریده برمی‌گردد       }}                         
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==منابع==
==منابع==
طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 739-740.
طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 736-739.
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده:ادبیات]]
[[رده:ادبیات]]
۱۰٬۰۷۲

ویرایش