بریر بن خضیر همدانى

نسخهٔ تاریخ ‏۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۱:۱۷ توسط T.ramezani (بحث | مشارکت‌ها)

از شهداى کربلاست. از اصحاب وفادار امام حسین (ع) و از انسان‌هاى شایسته و پرهیزگار که زاهد، قارى قرآن و معلّم قرآن و از شجاعان بزرگوار کوفه، از قبیلۀ «همدان» بود. بریر از تابعین به شمار مى‌رفت و به عنوان «سیّد القرّاء» شناخته مى‌شد. اهل عبادت و قرائت قرآن بود که در مسجد جامع کوفه به قرائت مى‌پرداخت و در میان قبیلۀ همدان ارزش و منزلتى داشت. در کوفه مشهور و مورد احترام بود. کوشش بسیارى داشت که عمر سعد را از دوستى و همدلى با حکومت اموى بازدارد که موفّق نشد.[۱] وى در سال 60 هجرى از کوفه به مکّه رفت و به امام حسین (ع) پیوست و همراه او به کوفه آمد. روز تاسوعا از خوش‌حالى اینکه به شهادت خواهد رسید، با عبد الرحمن بن عبد ربّه شوخى مى‌کرد. شب عاشورا نیز از کسانى بود که برخاست و در حمایت و جانبازى براى امام، سخنانى ایراد کرد.[۲]

بریر بن خضیر همدانی
زادروز ؟
کوفه
درگذشت عاشورای سال 61 هجری قمری
آرامگاه کربلا،
محل زندگی کوفه
پیشه تدریس و تعلیم قرآن
نقش‌های برجسته صحابی امام حسین(ع) و حضور در واقعه کربلا
تأثیرگذاران علی بن ابی طالب(ع)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع)
لقب سیدالقّراء
دین اسلام
مذهب شیعه
آثار القضایا و الاحکام

در کربلا چندین بار خطاب به دشمن سخنرانی‌ها کرد. کلمات وفادارى او نسبت به سید الشهدا (ع) معروف است. روز عاشورا، به میدان رفت و خطاب به سپاه عمر سعد خطابه‌اى ایراد کرد و به نکوهش آنان پرداخت. بریر، پس از حرّ به میدان رفت و جنگید تا شهید شد.[۳] در حمله‌هاى برق آسایش اینگونه رجز مى‌خواند:

انا بریر و ابى خضیر و کلّ خیر فله بریر

پی نوشت

  1. انصار الحسین،ص 61.
  2. عنصر شجاعت، ج 1، ص 154.
  3. بحار الأنوار، ج 45، ص 15.