بحر بن‌ کعب‌ تمیمی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

(صفحه‌ای تازه حاوی «بحر(اَبجر)بن‌ کعب‌ تمیمی، از جنایتکاران حادثه کربلا است. بحربن‌ کعب‌بن عب...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
بحر(اَبجر)بن‌ کعب‌ تمیمی، از جنایتکاران حادثه کربلا است.
{{جعبه اطلاعات قاتل شهدای کربلا
|اطلاعات قاتل =
| تصویر        =
| توضیح تصویر  =
| نام کامل    =بحر (اَبجر) بن‌ کعب‌ تمیمی
| کنیه        =
| لقب          =
| زادروز/زادگاه =
| محل زندگی    =کوفه
| نسب/قبیله    =قبیله بنی‌تیم‌الله
| خویشاوندان سرشناس  =
| تاریخ و مکان درگذشت=
| نحوه درگذشت=
| مدفن =
| اقدامات =
| انگیزه    =
| نقش‌های برجسته    =علاوه بر اینکه در قتل عبدالله‏ بن حسن، کوچک‌ترین فرزند امام حسن (ع) دست داشت، زیرجامه (لباس زیر)‌‌ امام را هم به یغما برد
| دیگر فعالیت‌ها  =
| منصب  =
}}'''بحر (اَبجر) بن‌ کعب‌ تمیمی،''' از سربازان تحت امر [[عمر بن سعد|عمر سعد]] بود که در [[کربلا]] حضور داشت.


==زندگینامه==
بحر بن‌ کعب‌ بن عبیدالله از بنی‌تیم‌الله‌ بن ثعلبه‌ بن عکابه از قبیله بنی‌تیم‌الله، از اهالی [[کوفه]] بود.<ref>- تاریخ طبری، ج۶، ص۵۷-۵۸؛ الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۲۴۰.</ref>‌
==نقش در واقعه کربلا==
بحر در روز [[عاشورا]]، علاوه بر اینکه در قتل [[عبدالله بن حسن (ع)|عبدالله‏ بن حسن]]، کوچک‌ترین فرزند امام حسن (ع) دست داشت، زیرجامه (لباس زیر)‌‌ امام را هم به یغما برد. هنگامی‏که [[حسین بن علی (ع)|امام حسین (ع)]]، غرق‌ خون‌ و زخم‌ برخاک‌ افتاده‌ بود، بحر بن کعب شمشیر خود را بلند کرد تا بر آن حضرت فرود آورد، اما عبدالله ‏بن حسن که خود را به امام رسانده بود، دست خود را حائل شمشیر کرد و دستش‌ قطع شد. عبدالله از درد فریاد کشید. امام او را در آغوش‌ گرفته‌ و دلداری‌ ‌داد.<ref>- وقعة الطف، ص۲۵۳؛ انساب الاشراف، ج۳، ص۴۰۸؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۵۱؛ الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۷۷؛ قس ارشاد، ج۲، ص۴۶۸؛ مقاتل الطالبیین، ص۱۱۶، نامش ابجربن کعب بود.</ref>
==مرگ==
پس از شهادت امام حسین (ع) و شروع تاراج غارتگران، زیرجامه امام‌ را بحر بن‌ کعب‌ به‌ یغما برد و بدن‌ امام‌ را برهنه ‌ساخت‌. می‌گویند در اثر این‌ کار هر دو دستش‌ در تابستان‌ مانند دو چوب‌ خشک‌ می‌خشکید و در زمستان‌ تر بود و خون‌ و چرک‌ از آن‌ می‌آمد و این‌گونه‌ بود تا توسط‌ مختار به‌ هلاکت‌ رسید.<ref>- الطبقات الکبری، ج۶، ص۴۴۴؛ انساب الاشراف، ج۳، ص۴۰۸؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۵۱؛ مروج الذهب، ج۳، ص۶۲؛ ارشاد، ج۲، ص۴۶۸؛ الفتوح، ج5، ص۱۱۹؛ اللهوف، ص۵۳؛ الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۷۷. </ref>‌
==منبع==


بحربن‌ کعب‌بن عبیدالله از بنی‌تیم‌الله‌بن ثعلبه‌بن عکابه از قبیله بنی‌تیم‌الله، از اهالی کوفه بود.<ref>- تاریخ طبری، ج6، ص57-58؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص240.</ref>‌
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2960823&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص ۲۵۲.]


==پی نوشت==
[[رده: تاریخ]]
[[رده: افراد]]
[[رده: قاتلان کربلا]]
<references />{{navbox
|name = عاملان واقعه کربلا
|title = عاملان واقعه کربلا


بحر در روز عاشورا، علاوه بر اینکه در قتل عبدالله‏بن حسن، کوچک‌ترین فرزند امام حسن(ع) دست داشت، زیرجامه(لباس زیر)‌‌ امام را هم به یغما برد.
|group1 = عاملان اصلی
|list1 = [[یزید بن معاویه]] {{*}} [[ابن زیاد]] {{*}} [[عمر سعد]]


|group2 = لشکر عمر بن سعد
|list2 = {{navbox | child


هنگامی‏که امام حسین(ع)، غرق‌ خون‌ و زخم‌ برخاک‌ افتاده‌ بود، بحربن کعب شمشیر خود را بلند کرد تا بر آن حضرت فرود آورد، اما عبدالله‏بن حسن که خود را به امام رسانده بود، دست خود را حایل شمشیر کرد و دستش‌ قطع شد. عبدالله از درد فریاد کشید. امام او را درآغوش‌ گرفته‌ و دلداری‌ ‌داد.<ref>- وقعة الطف، ص253؛ انساب الاشراف، ج3، ص408؛ تاریخ طبری، ج5، ص451؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص77؛ قس ارشاد، ج2، ص468؛ مقاتل الطالبیین، ص116، نامش ابجربن کعب بود.</ref>
|group1 = فرماندهان
|list1 = [[شمر بن ذی الجوشن]] {{*}} [[عمرو بن‌ حجاج‌ زبیدی]] {{*}} [[شبث‌ بن ربعی تمیمی یربوعی ریاحی]]


|group2 = قاتلان
|list2 = [[سنان]] {{*}} [[شمر]] {{*}} [[خولی]] {{*}} [[حرمله]]


پس از شهادت امام حسین(ع) و شروع تاراج غارتگران، زیرجامه امام‌ را بحربن‌ کعب‌ به‌ یغما برد و بدن‌ امام‌ را برهنه ‌ساخت‌. می‌گویند در اثر این‌ کار هر دو دستش‌ در تابستان‌ مانند دو چوب‌ خشک‌ می‌خشکید و در زمستان‌ تر بود و خون‌ و چرک‌ از آن‌ می‌آمد و این‌گونه‌ بود تا توسط‌ مختار به‌ هلاکت‌ رسید.<ref>- الطبقات الکبری، ج6، ص444؛ انساب الاشراف، ج3، ص408؛ تاریخ طبری، ج5، ص451؛ مروج الذهب، ج3، ص62؛ ارشاد، ج2، ص468؛ الفتوح، ج5، ص119؛ اللهوف، ص53؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص77. </ref>‌
|group3 = تازندگان بر بدن امام
|list3 = [[هانی]] {{*}} [[اسحاق]]


 
|group4 = حاملان سر امام
==منبع==
|list4 = [[خولی]] {{*}} [[شمر]]
 
}}
مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص 252.
|group5 = سایر
 
|list5 = [[حفص بن عمر]]
==پی نوشت==
}}
[[رده: تاریخ]]
[[رده:غارتگران کربلا]]
[[رده: قاتلان کربلا]]
[[رده: غارتگران]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۰۹

بحر (اَبجر) بن‌ کعب‌ تمیمی، از سربازان تحت امر عمر سعد بود که در کربلا حضور داشت.

مشخصات فردی
نام کامل بحر (اَبجر) بن‌ کعب‌ تمیمی
محل زندگی کوفه
نسب/قبیله قبیله بنی‌تیم‌الله
نقش در واقعه کربلا
نقش‌های برجسته علاوه بر اینکه در قتل عبدالله‏ بن حسن، کوچک‌ترین فرزند امام حسن (ع) دست داشت، زیرجامه (لباس زیر)‌‌ امام را هم به یغما برد

زندگینامهویرایش

بحر بن‌ کعب‌ بن عبیدالله از بنی‌تیم‌الله‌ بن ثعلبه‌ بن عکابه از قبیله بنی‌تیم‌الله، از اهالی کوفه بود.[۱]

نقش در واقعه کربلاویرایش

بحر در روز عاشورا، علاوه بر اینکه در قتل عبدالله‏ بن حسن، کوچک‌ترین فرزند امام حسن (ع) دست داشت، زیرجامه (لباس زیر)‌‌ امام را هم به یغما برد. هنگامی‏که امام حسین (ع)، غرق‌ خون‌ و زخم‌ برخاک‌ افتاده‌ بود، بحر بن کعب شمشیر خود را بلند کرد تا بر آن حضرت فرود آورد، اما عبدالله ‏بن حسن که خود را به امام رسانده بود، دست خود را حائل شمشیر کرد و دستش‌ قطع شد. عبدالله از درد فریاد کشید. امام او را در آغوش‌ گرفته‌ و دلداری‌ ‌داد.[۲]

مرگویرایش

پس از شهادت امام حسین (ع) و شروع تاراج غارتگران، زیرجامه امام‌ را بحر بن‌ کعب‌ به‌ یغما برد و بدن‌ امام‌ را برهنه ‌ساخت‌. می‌گویند در اثر این‌ کار هر دو دستش‌ در تابستان‌ مانند دو چوب‌ خشک‌ می‌خشکید و در زمستان‌ تر بود و خون‌ و چرک‌ از آن‌ می‌آمد و این‌گونه‌ بود تا توسط‌ مختار به‌ هلاکت‌ رسید.[۳]

منبعویرایش

پی نوشتویرایش

  1. - تاریخ طبری، ج۶، ص۵۷-۵۸؛ الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۲۴۰.
  2. - وقعة الطف، ص۲۵۳؛ انساب الاشراف، ج۳، ص۴۰۸؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۵۱؛ الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۷۷؛ قس ارشاد، ج۲، ص۴۶۸؛ مقاتل الطالبیین، ص۱۱۶، نامش ابجربن کعب بود.
  3. - الطبقات الکبری، ج۶، ص۴۴۴؛ انساب الاشراف، ج۳، ص۴۰۸؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۵۱؛ مروج الذهب، ج۳، ص۶۲؛ ارشاد، ج۲، ص۴۶۸؛ الفتوح، ج5، ص۱۱۹؛ اللهوف، ص۵۳؛ الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۷۷.