انور العطار: تفاوت میان نسخه‌ها

(صفحه‌ای تازه حاوی «انور العطّار به سال 1908 میلادی در دمشق به دنیا آمد، در زمان جنگ جهانی اول و عصر...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
انور العطّار به سال 1908 میلادی در دمشق به دنیا آمد، در زمان جنگ جهانی اول و عصر درگیری بین امپراطوری عثمانی و امّت عربی رشد کرد. به «کرد علی» پیوست و با «مجله الزهراء» و «الرسالة» همکاری نمود، اشعار او در این دو مجله به چاپ رسیده است، شعر او با حزن و اندوه قرین است، او در سال 1392 ه. ق. وفات یافت. برخی آثارش چنین است: «ابواکیر»، «الاشواق»، «وادی الاحلام»، «منعطف النهر»، «اللیل المسحور». <ref>ادب الطف؛ ج 10، ص 282 و 283.</ref>
{{جعبه زندگینامه
| اندازه جعبه      =
| عنوان            =
| نام              = اَنوَر عَطّار
| زادروز            = 1908م / 1326ق
| زادگاه            = [[دمشق]]
| تاریخ مرگ        = 1972م / 1392ق
| مکان مرگ          = [[دمشق]]
| ملیت              = [[مردم سوریه|سوری]]
| پیشه              = شاعر، ادیب
| آثار              = ظلال الأیام
}}'''انور العطار''' از شعرای عرب زبانی است که در وصف اهل بیت اشعاری سروده است.


== زندگینامه ==
انور العطّار به سال 1908 میلادی در دمشق به دنیا آمد، در زمان جنگ جهانی اول و عصر درگیری بین امپراطوری عثمانی و امّت عربی رشد کرد. به «کرد علی» پیوست و با «مجله الزهراء» و «الرسالة» همکاری نمود، اشعار او در این دو مجله به چاپ رسیده است، شعر او با حزن و اندوه قرین است، او در سال 1392 ه. ق. وفات یافت.


== آثار ==
برخی از آثار انور العطار چنین است: «ابواکیر»، «الاشواق»، «وادی الاحلام»، «منعطف النهر»، «اللیل المسحور». <ref>ادب الطف؛ ج 10، ص 282 و 283.</ref>
== نمونه اشعار ==
1- لا أناجیک بالمدامع تهمی‌انت أسمی من الاسی و البکاء
1- لا أناجیک بالمدامع تهمی‌انت أسمی من الاسی و البکاء


خط ۱۳: خط ۳۰:




1- من تنها با گریه، تو را مناجات نمی‌کنم. زیرا شأن تو أجل از چنین نوحه و ماتمی است و جایگاه تو برتر از رثا و غم و گریه است.
1- من تنها با گریه، تو را مناجات نمی‌کنم. زیرا شأن تو أجل از چنین [[نوحه]] و ماتمی است و جایگاه تو برتر از رثا و غم و [[گریه]] است.


2- گریه و ندبه و اشک ریختن بر کسی‌که شجاع و جوانمرد و دلاور و ترسیم‌گر بزرگیها و مروّت و شجاعت و رمز دلاوری است جایز نیست.
2- گریه و ندبه و اشک ریختن بر کسی‌که شجاع و جوانمرد و دلاور و ترسیم‌گر بزرگیها و مروّت و شجاعت و رمز دلاوری است جایز نیست.


3 و 4- امّا تو ای حسین جان تو اندیشه و الگویی برای مردان و جوانمردان هستی که فداکاری در اطراف تو شکل گرفته و به صورت رمزی درآمده و شهدا آن را می‌آموزند.
3 و 4- امّا تو [[حسین بن على (ع)|ای حسین جان]] تو اندیشه و الگویی برای مردان و جوانمردان هستی که فداکاری در اطراف تو شکل گرفته و به صورت رمزی درآمده و شهدا آن را می‌آموزند.


5- تو آن‌چنان بالایی که آرزوی رسیدن به تو بالاترین آرزوهاست.
5- تو آن‌چنان بالایی که آرزوی رسیدن به تو بالاترین آرزوهاست.
==منابع==
==منابع==


دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 590.
* دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 590.


==پی نوشت==
==پی نوشت==
خط ۳۳: خط ۴۶:
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران عرب]]
[[رده:شاعران عرب]]
<references />{{شاعران}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۴۴

انور العطار از شعرای عرب زبانی است که در وصف اهل بیت اشعاری سروده است.

اَنوَر عَطّار
زادروز 1908م / 1326ق
دمشق
درگذشت 1972م / 1392ق
دمشق
ملیت سوری
پیشه شاعر، ادیب
آثار ظلال الأیام

زندگینامهویرایش

انور العطّار به سال 1908 میلادی در دمشق به دنیا آمد، در زمان جنگ جهانی اول و عصر درگیری بین امپراطوری عثمانی و امّت عربی رشد کرد. به «کرد علی» پیوست و با «مجله الزهراء» و «الرسالة» همکاری نمود، اشعار او در این دو مجله به چاپ رسیده است، شعر او با حزن و اندوه قرین است، او در سال 1392 ه. ق. وفات یافت.

آثارویرایش

برخی از آثار انور العطار چنین است: «ابواکیر»، «الاشواق»، «وادی الاحلام»، «منعطف النهر»، «اللیل المسحور». [۱]

نمونه اشعارویرایش

1- لا أناجیک بالمدامع تهمی‌انت أسمی من الاسی و البکاء

2- ما غناء الدّموع فی موقف جلّ‌عن النّوح و الشّجی و الرّثاء

3- إنّما انت فکرة و مثال‌للعلی و المروءة السّمحاء

4- نسجت حولک البطولة رمزاو ارتوت منک دوحة الشّهداء

5- مطمح انت فی العلاء بعیدو اباء أعظم به من اباء [۲]


1- من تنها با گریه، تو را مناجات نمی‌کنم. زیرا شأن تو أجل از چنین نوحه و ماتمی است و جایگاه تو برتر از رثا و غم و گریه است.

2- گریه و ندبه و اشک ریختن بر کسی‌که شجاع و جوانمرد و دلاور و ترسیم‌گر بزرگیها و مروّت و شجاعت و رمز دلاوری است جایز نیست.

3 و 4- امّا تو ای حسین جان تو اندیشه و الگویی برای مردان و جوانمردان هستی که فداکاری در اطراف تو شکل گرفته و به صورت رمزی درآمده و شهدا آن را می‌آموزند.

5- تو آن‌چنان بالایی که آرزوی رسیدن به تو بالاترین آرزوهاست.

منابعویرایش

  • دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 590.

پی نوشتویرایش

  1. ادب الطف؛ ج 10، ص 282 و 283.
  2. همان؛ ص 279.