الظلیمه الظلیمه

ظلیمه، آنچه از انسان به ناحق و ظالمانه بگیرند، آنچه را که نزد ظالم درخواست مى‌کنى. کلماتى حاکى از ظلم و ستمى که بر امام حسین(ع) از سوى امّت روا شد. این تعبیر، در زیارت ناحیۀ مقدّسه آمده و اینکه ذوالجناح، اسب سیدالشهدا(ع) پس از کشته شدن امام، همهمه کنان و اشکریزان و بى‌صاحب به سوى خیمه‌ها مى‌آمد، در حالى که مى‌گفت: «الظّلیمة الظّلیمة لأمّة قتلت ابن بنت نبیّها»، داد از دست امّتى که پسر دختر پیامبر خود را کشته‌اند.

منبع

• جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۲۷۴.