افتخارات‌ مردان‌ مرد سیستانی‌ در دفاع‌ از امیرالمؤمنین‌ (ع‌) و اعتراض‌ به‌ فاجعه‌ کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
'''افتخارات‌ مردان‌ مرد سیستانی‌ در دفاع‌ از امیرالمومنین‌ (ع‌) و اعتراض‌ به‌ فاجعه‌ کربلا'''، کتابی است در مورد واقعه‌ کربلا که توسط [[علی‌ دوانی‌]] نوشته شده است.
{{جعبه اطلاعات کتاب
{{جعبه اطلاعات کتاب
| عنوان          = افتخارات‌ مردان‌ مرد سیستانی‌ در دفاع‌ از امیرالمومنین‌ (ع‌) و اعتراض‌ به‌ فاجعه‌ کربلا
| عنوان          = افتخارات‌ مردان‌ مرد سیستانی‌ در دفاع‌ از امیرالمومنین‌ (ع‌) و اعتراض‌ به‌ فاجعه‌ کربلا
خط ۳۳: خط ۳۱:
| پس از          =  
| پس از          =  
| پیش از          =  
| پیش از          =  
}}
}}'''افتخارات‌ مردان‌ مرد سیستانی‌ در دفاع‌ از امیرالمومنین‌ (ع‌) و اعتراض‌ به‌ فاجعه‌ کربلا'''، کتابی است در مورد واقعه‌ [[کربلا]] که توسط علی‌ دوانی‌ نوشته شده است.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
==چکیده==
==چکیده==
در این کتاب، شرح سه حادثه‌ی افتخار آفرین برای مردم سیستان بازگو گردیده است. این سه واقعه عبارت‌اند از:  
در این کتاب، شرح سه حادثه‌ی افتخار آفرین برای مردم سیستان بازگو گردیده است. این سه واقعه عبارت‌اند از:  


* قیام رسمی و مردمی ابرمردان سیستان اندکی پس از واقعه‌ی کربلا در سال 61 هجری برای خونخواهی امام حسین (ع) که شرح آن در کتاب تاریخی [[تاریخ سیستان]] آمده است.
*قیام رسمی و مردمی ابرمردان سیستان اندکی پس از واقعه‌ی [[کربلا]] در سال 61 هجری برای خونخواهی [[امام حسین (ع)]] که شرح آن در کتاب تاریخی تاریخ سیستان آمده است.


* سب نکردن امام علی (ع) در زمان معاویه (گفتنی است در زمان معاویه پس از اطلاع مردم از سب و لعن امام علی (ع)، که به صورت بخش‌نامه توسط معاویه به سراسر قلمرو اسلام فرستاده شد، و خطبا در منابر، و عامه‌ی مردم در مجالس، آن امام را سب می‌کردند، تنها مردم سیستان بودند که زبان به سب و لعن امام علی (ع) نگشودند).
*سب نکردن امام علی (ع) در زمان معاویه (گفتنی است در زمان معاویه پس از اطلاع مردم از سب و لعن امام علی (ع)، که به صورت بخش‌نامه توسط معاویه به سراسر قلمرو اسلام فرستاده شد، و خطبا در منابر، و عامه‌ی مردم در مجالس، آن امام را سب می‌کردند، تنها مردم سیستان بودند که زبان به سب و لعن امام علی (ع) نگشودند).


* نامه‌ای است که حضرت امام محمد تقی (ع) به حاکم سیستان نوشته و او را پند داده است.<ref>[http://www.ketab.ir/modules.php?name=News&op=pirbook&bcode=1229537 سایت خانه کتاب.]</ref>
*نامه‌ای است که حضرت امام محمد تقی (ع) به حاکم سیستان نوشته و او را پند داده است.<ref>[http://www.ketab.ir/modules.php?name=News&op=pirbook&bcode=1229537 سایت خانه کتاب.]</ref>


==منبع==
==منبع==
[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=773783&pageStatus=0&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author سازمان اسناد رسمی و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران]
 
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=773783&pageStatus=0&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author سازمان اسناد رسمی و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران]
 
==پی نوشت==
==پی نوشت==


[[رده: کتاب‌ها]]
[[رده: کتاب‌ها]]
[[رده: کتاب‌ها در گروه تاریخ]]
[[رده: کتاب‌ها در گروه تاریخ]]
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۱۵

افتخارات‌ مردان‌ مرد سیستانی‌ در دفاع‌ از امیرالمومنین‌ (ع‌) و اعتراض‌ به‌ فاجعه‌ کربلا

به کوشش علی‌ دوانی‌
ناشر رهنمون‌
محل نشر تهران‌
تاریخ نشر 1384
شابک‎964-95904-4-7
تعداد صفحات 168
موضوع واقعه‌ کربلا
زبان فارسی

افتخارات‌ مردان‌ مرد سیستانی‌ در دفاع‌ از امیرالمومنین‌ (ع‌) و اعتراض‌ به‌ فاجعه‌ کربلا، کتابی است در مورد واقعه‌ کربلا که توسط علی‌ دوانی‌ نوشته شده است.

چکیده[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در این کتاب، شرح سه حادثه‌ی افتخار آفرین برای مردم سیستان بازگو گردیده است. این سه واقعه عبارت‌اند از:

  • قیام رسمی و مردمی ابرمردان سیستان اندکی پس از واقعه‌ی کربلا در سال 61 هجری برای خونخواهی امام حسین (ع) که شرح آن در کتاب تاریخی تاریخ سیستان آمده است.
  • سب نکردن امام علی (ع) در زمان معاویه (گفتنی است در زمان معاویه پس از اطلاع مردم از سب و لعن امام علی (ع)، که به صورت بخش‌نامه توسط معاویه به سراسر قلمرو اسلام فرستاده شد، و خطبا در منابر، و عامه‌ی مردم در مجالس، آن امام را سب می‌کردند، تنها مردم سیستان بودند که زبان به سب و لعن امام علی (ع) نگشودند).
  • نامه‌ای است که حضرت امام محمد تقی (ع) به حاکم سیستان نوشته و او را پند داده است.[۱]

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]