استرجاع: تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در اصطلاح، | '''استرجاع''' در اصطلاح، به گفتن «انا للّه و انّا الیه راجعون» گفته مى‌شود (ما براى خدا و از سوى اوییم و به سوى او بازمى‌گردیم) و کسى که با مصیبتى یا خبر مرگى مواجه شود، آن را بر زبان جارى مى‌کند و با حکایت از اینکه بازگشت همه به سوى خداست، بر داغ خویش یا دیگرى تسکینى مى‌دهد. دربارۀ استرجاع هنگام مصیبت، احادیثى است. | ||
{{جعبه نقل قول | {{جعبه نقل قول | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
}} | }} | ||
[[امام حسین (ع)]] بارها در طول راه [[کربلا]] و در خود کربلا و [[عاشورا]] این جمله را بر زبان راند. از جمله هنگام شنیدن خبر [[ | [[امام حسین (ع)]] بارها در طول راه [[کربلا]] و در خود کربلا و [[عاشورا]] این جمله را بر زبان راند. از جمله هنگام شنیدن خبر شهادت [[مسلم بن عقیل]] در [[زرود|منزلگاه زرود]]، و نیز شبى که در قصر بنى مقاتل منزل کرده بودند، [[علی اکبر (ع)|على اکبر (ع)]] این جمله را مکرّر از پدر شنید. چون علّت آن را پرسید، [[امام حسین|سیّد الشهدا (ع)]] فرمود: | ||
در خواب دیدم که صدایى مى‌گوید: | در خواب دیدم که صدایى مى‌گوید: «این قافله به سوى مرگ مى‌رود...».<ref>''مقتل الحسین،مقرّم،ص 227،عوالم(امام حسین)،ص 230.''</ref> | ||
پیش از آن در مدینه نیز هنگام گفتگو با [[مروان حکم]]، امام حسین (ع) ضمن بیان | پیش از آن در مدینه نیز هنگام گفتگو با [[مروان بن حکم|مروان حکم]]، امام حسین (ع) ضمن بیان خلافت یزید، «انّا لله و انّا الیه راجعون» گفت. <ref>''عوالم،ص 175.''</ref> | ||
این اعتقاد، یعنى «از اویى و به سوى اویى» هم زندگى را بر انسان آسان مى‌سازد و از بند تعلّقات مى‌رهاند، هم مرگ را هموار و پذیرفتنى مى‌کند | این اعتقاد، یعنى «از اویى و به سوى اویى» هم زندگى را بر انسان آسان مى‌سازد و از بند تعلّقات مى‌رهاند، هم مرگ را هموار و پذیرفتنى مى‌کند. | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* ''جواد محدثی، | |||
*''[[فرهنگ عاشورا|فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، قم، معارف، ج1، ص 46-47.]]'' | |||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده:مفاهیم]] | [[رده:مفاهیم]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۸ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۷:۰۶
استرجاع در اصطلاح، به گفتن «انا للّه و انّا الیه راجعون» گفته مى‌شود (ما براى خدا و از سوى اوییم و به سوى او بازمى‌گردیم) و کسى که با مصیبتى یا خبر مرگى مواجه شود، آن را بر زبان جارى مى‌کند و با حکایت از اینکه بازگشت همه به سوى خداست، بر داغ خویش یا دیگرى تسکینى مى‌دهد. دربارۀ استرجاع هنگام مصیبت، احادیثى است.
امام حسین (ع) بارها در طول راه کربلا و در خود کربلا و عاشورا این جمله را بر زبان راند. از جمله هنگام شنیدن خبر شهادت مسلم بن عقیل در منزلگاه زرود، و نیز شبى که در قصر بنى مقاتل منزل کرده بودند، على اکبر (ع) این جمله را مکرّر از پدر شنید. چون علّت آن را پرسید، سیّد الشهدا (ع) فرمود:
در خواب دیدم که صدایى مى‌گوید: «این قافله به سوى مرگ مى‌رود...».[۱]
پیش از آن در مدینه نیز هنگام گفتگو با مروان حکم، امام حسین (ع) ضمن بیان خلافت یزید، «انّا لله و انّا الیه راجعون» گفت. [۲]
این اعتقاد، یعنى «از اویى و به سوى اویى» هم زندگى را بر انسان آسان مى‌سازد و از بند تعلّقات مى‌رهاند، هم مرگ را هموار و پذیرفتنى مى‌کند.