ادیب صابر ترمذی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «شهاب الدّین شرف الادباء ادیب صابر بن اسماعیل ترمذی، شاعر مشهور ایرانی نیمه ا...» ایجاد کرد)
 
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:


{{ب| به کربلا چو دهان حسین ازو نچشیدهمی دهند زبانها یزید را دشنام <ref>دیوان ادیب صابر؛ ص 157.</ref> }}
{{ب| به کربلا چو دهان حسین ازو نچشیدهمی دهند زبانها یزید را دشنام <ref>دیوان ادیب صابر؛ ص 157.</ref> }}




{{ب| اگر به زیر رکاب حسین او بودی‌به دست فتح گرفتی عنان لشکر شام <ref>همان؛ ص 159.</ref> }}
{{ب| اگر به زیر رکاب حسین او بودی‌به دست فتح گرفتی عنان لشکر شام <ref>همان؛ ص 159.</ref> }}





نسخهٔ ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۹:۲۷

شهاب الدّین شرف الادباء ادیب صابر بن اسماعیل ترمذی، شاعر مشهور ایرانی نیمه اول قرن ششم و از شعرای نامی عهد سلاجقه‌ی بزرگ بود. که اصل وی از ترمذ بود و شاعری او هم در آن شهر شروع شد، ولی بعدها در نواحی دیگر مانند مرو و بلخ و خوارزم روزگار گذرانید و به مدّاحی سنجر اختصاص یافت. وقتی سنجر او را به رسالت نزد اتسز خوارزمشاه فرستاد او چندی در خوارزم بماند و اتسز را مدح گفت. اتسز توطئه‌ای برای قتل سنجر ترتیب داده بود و صابر از آن آگاه شد و به وسیله‌ای سنجر را مطلع کرد و نقشه‌ی اتسز باطل گردید و اتسز دستور داد ادیب صابر را در جیحون غرق کردند. مرگ وی به سال 546 ه ق بوده است. از دیوان او نسخی در دست است که بالغ بر 647 بیت شعر دارد و در آن غزلها و تغزلهای لطیف وجود دارد. [۱] اشعارش به سادگی و روانی ممتاز است، وی مذهب تشیع داشته و در اشعار خود به این معنی اشاره کرده است.







فنا و آتش ازو خیزد و ز بیم فناسکندرش طلبید و خضر رسید به کام {{{2}}}
اگر میانه‌ی او راه خشک یافت کلیم‌ز بیم او پسرِ نوح کوه یافت مقام {{{2}}}
به کربلا چو دهان حسین ازو نچشیدهمی دهند زبانها یزید را دشنام [۲] {{{2}}}
اگر به زیر رکاب حسین او بودی‌به دست فتح گرفتی عنان لشکر شام [۳] {{{2}}}
مشکن دل [۴] ار چه عهد تو بشکست روزگارکی داشت عهد نیک بر اهل زمین زَمَن {{{2}}}
از اختران مرادِ که بودست مستمروز روزگار کار که رفست بر سَنَن [۵] {{{2}}}
بی‌رایضان [۶] حکم و قضا رام کی شونداین مرکبانِ روز و شب ما به هان و هن {{{2}}}
دانی که بر علی و حسن و حسین چه کردعهد بد زمانه چه در سِرّ و چه در عَلَن [۷] {{{2}}}


منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 749.

پی نوشت

  1. فرهنگ معین.
  2. دیوان ادیب صابر؛ ص 157.
  3. همان؛ ص 159.
  4. مشکن دل: دل‌شکسته مباش.
  5. بر سنن: علی سنن واحد- بر یک طریقه.
  6. رایض: رام کننده ستوران.
  7. دیوان ادیب صابر؛ ص 232.