ابراهیم ده دشتی

ابراهیم ده دشتی، از هنرمندان ایرانی در زمینه پرده‌ خوانی است.

ابراهیم ده دشتی
زاده 1317 شمسی
بم- کرمان
ملیت ایرانی
شناخته‌شده برای هنرهای نمایشی





شیوه اجرای نمایش

مرشد ابراهیم ده دشتی در پرده خوانی از شیوه آئینی پیروی می‌کند. در این شیوه متن داستان محور تغییر وضعیت، حرکات و اشارات است. تسلط بر آداب پرده خوانی اجرای وی را به حدی قابل قبول از انجام یک آئین می‌رساند. در اجرای مرشد ابراهیم مخاطبان قبل از ورود به بخش‌ها و تقطیع‌های اجرا، کلیتی جامع از واقعه کربلا و داستان‌های وابسته به آن را دریافت می‌کنند تا به تبع نگاه به کلیت جامع، پرده خوان و حاضران به شمایل‌ها ملحق شوند.

شیوه اجرای قدیم و جدید

حرکات نمایشی در پرده خوانی منشائیت خود را از متون می‌گیرند، زیرا متون از نظر پرده خوانان حقایق مقدس‌اند و آنان صرفاً راویانی هستند که به یاری آموزه‌های گذشتگان از طریق پرده خوانی در حفظ معانی داستان‌ها می‌کوشند. پرده خوانانی که کلیت نهاده شده قدیم را ملاک روایت خود قرار می‌دهند و کمتر به دنبال تلفیق ویژگی‌های شخصی در ارائه حرکات در اجراهایشان هستند در بیان جنبه‌های آئینی موفق‌ترند. در چند دهه اخیر با گسترش رسانه‌ها با توجه به هنرهای قدیم و استفاده تبلیغاتی از پرده خوانی به عنوان میراث فرهنگی فاصله میان ماهیت آئینی و جلوه‌های نمایشی آن بیشتر شده است.

شیوه اجرای آواز

گفتار و آواز مرشد ابراهیم ده دشتی منطبق با شیوه اجرای حرکات و فیگورهای اوست.

لالایی در پرده خوانی

آوازهای پرده خوانی منحصراً به آئین‌هایی که صورت و محتوای مذهبی و شیعی دارند، محدود نمی‌شوند، بلکه این آوازها با کلیتی مشترک ریشه در موسیقی کهن ایرانی دارند، که بر یکدیگر تأثیری ژرف داشته‌اند. مادران در مضامین لالایی‌ها به طبیعت، شجاعت، سرنوشت، وصف ایل و طایفه، فراق و ... می‌پردازند. این الحان با ترجمانی زیبا و پر مفهوم برای کودکان ساخته شده‌اند.

چشم با نگاه ثابت

چشم‌ها در چهره‌های مختلف اولیاء شباهت محسوسی را نشان می‌دهد و نگاه ثابت آنان به موضوع ثابت اشاره دارد. در تضاد با نگاه اولیاء، چشمان اشقیاء نیز از شباهت نسبی برخوردار است، اما جهات و حالات نگاه یکسان نیست، شاید این به تمنیات مختلف آنان در جهان بی‌اعتبار مرتبط باشد.

منبع