checkuser
۳۱۵
ویرایش
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
از جمله گروهى که به اسلام ضربه بسیار زده‌اند و در [[زیارت عاشورا]] مورد لعنت‌اند، '''آل زیاد''' هستند(و العن...آل زیاد و آل مروان الى یوم القیامه). | '''آل زیاد''' از جمله گروهى است که به اسلام ضربه بسیار زده‌اند و در [[زیارت عاشورا]] مورد لعنت‌اند، '''آل زیاد''' هستند (و العن...آل زیاد و آل مروان الى یوم القیامه). | ||
== تاریخچه == | ==تاریخچه== | ||
نسل ناپاک «زیاد»، | نسل ناپاک «زیاد»، دستشان به خون عترت پیامبر آمیخته است. [[عبیدالله بن زیاد]] که والى [[کوفه]] و بصره بود و [[حسین بن على (ع)|امام حسین]](ع) را در [[کربلا]] کشت، فرزند همین زیاد است. مادر زیاد، سمیه نام داشت، از زنان زناکار صاحب پرچم. زیاد از طریق آمیزش نامشروع و زنا توسط غلام سمیه به نام «عبید ثقفى» به دنیا آمد. زیاد را زیاد بن عبید مى‌گفتند. از بدعتهاى [[معاویه]]، آن بود که بر خلاف حکم پیامبر، این زنازاده را به دودمان بنى امیه ملحق ساخت و از آن پس او را «زیاد بن ابى سفیان» مى‌گفتند.<ref>الغدیر،ج ۱۰،ص ۲۱۸.</ref> | ||
این موضوع که به | این موضوع که به «مساله استلحاق» معروف است، در سال ۴۴ هجرى انجام گرفت و مورد اعتراض بسیارى از بزرگان از جمله [[سیدالشهدا (ع)|سیدالشهدا]] بود که در نامه‌اش به معاویه، این کار را در ردیف کشتن حجر بن عدى و عمرو بن حمق، آورده<ref>معادن الحکمه،محمد بن فیض کاشانى،ج ۲،ص ۳۵(چاپ جامعه مدرسین)،بحار الانوار،ج ۴۴،ص ۲۱۲.</ref> و او را نکوهش کرده است. پس از انقراض امویان، مردم زیاد را به اسم مادرش سمیه یا به نام پدرى ناشناخته، زیاد بن أبیه (زیاد، پسر پدرش) مى‌خواندند.<ref>الغدیر،ج ۱۰،ص ۲۱۸.</ref> | ||
== نقش در نهضت عاشورا == | ==نقش در نهضت عاشورا== | ||
امام حسین (ع) روز عاشورا در یکى از خطبه‌هایش جملۀ «الا و ان الدعى بن الدعى...» دارد، که اشاره به ناپاک‌زادگى ابن زیاد و پدرش زیاد است که هر دو نسبى پست و آلوده داشتند و عبیدالله هم از کنیز زناکارى به نام مرجانه به دنیا آمده بود و به «ابن مرجانه» مشهور بود. حاکمیت یافتن کسى چون پسر زیاد، فاجعه‌اى بود که عزت و کرامت مسلمین و عرب را نابود کرد. [[زید بن ارقم]] وقتى در کوفه شاهد آن بود که ابن زیاد بر لبهاى سر بریدۀ اباعبدالله(ع) مى‌زند، گریه کنان و با اعتراض برخاست و از مجلس بیرون آمد و مى‌گفت: اى جماعت عرب! از این پس برده شده‌اید. پسر فاطمه را کشته و پسر مرجانه را به امارت پذیرفته‌اید...<ref>بحار الانوار،ج۴۵،ص ۱۱۷.</ref> | امام حسین (ع) روز عاشورا در یکى از خطبه‌هایش جملۀ «الا و ان الدعى بن الدعى...» دارد، که اشاره به ناپاک‌زادگى ابن زیاد و پدرش زیاد است که هر دو نسبى پست و آلوده داشتند و عبیدالله هم از کنیز زناکارى به نام مرجانه به دنیا آمده بود و به «ابن مرجانه» مشهور بود. حاکمیت یافتن کسى چون پسر زیاد، فاجعه‌اى بود که عزت و کرامت مسلمین و عرب را نابود کرد. [[زید بن ارقم]] وقتى در کوفه شاهد آن بود که ابن زیاد بر لبهاى سر بریدۀ اباعبدالله(ع) مى‌زند، گریه کنان و با اعتراض برخاست و از مجلس بیرون آمد و مى‌گفت: اى جماعت عرب! از این پس برده شده‌اید. پسر فاطمه را کشته و پسر مرجانه را به امارت پذیرفته‌اید...<ref>بحار الانوار،ج۴۵،ص ۱۱۷.</ref> | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
آلُ عَلى شیعَةُ الرحمنِ آلُ زیاد شیعَة الشیطانِ<ref>همان،ص۲۵.</ref> | آلُ عَلى شیعَةُ الرحمنِ آلُ زیاد شیعَة الشیطانِ<ref>همان،ص۲۵.</ref> | ||
آل زیاد، طبق روایات، | آل زیاد، طبق روایات، دلهایى مسخ شده، دودمانى ننگین و مورد خشم بودند و روز [[عاشورا]] را به خاطر کشته شدن حسین بن على، مبارک دانسته و به شادمانى روزه مى‌گرفتند.<ref>همان،ص۹۵.</ref> نیز «آل زیاد» نام سلسله‌اى از خلفاست که از نسل زیاد بن ابیه بودند و از سال ۲۰۴ تا ۴۰۹ هجرى بر یمن حکومت کردند. آغاز حکومتشان از زمان هارون‌الرشید بود و ماموریتشان سرکوبى علویان آن دیار بود.<ref>ر.ک:دائرة المعارف تشیع،ج ۱.</ref> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||